ตอนที่ 6 ไม่รับปาก
1746 คำ
“น้องโมนามีแฟนยังครับ”
โมนาถึงกับยืนนิ่งตากลมเบิกกว้างด้วยความตกใจเพราะไม่คิดว่าเขาจะถามคำถามนี้กับเธอ
“ว่าไงครับ น้องโมนามีแฟนรึยังครับ”
เอสถามโมนาขึ้นอีกครั้งด้วยรอยยิ้ม รู้สึกเอ็นดูคนตรงหน้าไม่น้อยที่กำลังทำหน้าตกใจใส่เขาอยู่
“มะ...ไม่มีค่ะ”
โมนาตอบเอสด้วยน้ำเสียงกุกๆ กักๆ เพราะยังอึ้งอยู่ คำตอบของเธอทำเอาเอสถึงกับยิ้มพอใจเมื่อรู้ว่าเธอยังโสดเพราะอย่างน้อยเขาก็มีหวังที่จะได้จีบเธอ
“แล้วมีคนที่แอบชอบอยู่มั้ยครับ”
เอสเอ่ยถามโมนาต่อด้วยรอยยิ้ม
“ไม่ค่ะ”
โมนาตอบกลับเอสสั้นๆ
“ตอนนี้มีคนมาจีบหนูมั้ยครับ”
“ไม่มีค่ะ”
“หนูชอบผู้ชายแบบไหนหรอครับ”
“นี่เป็นคำถามที่จะทำความรู้จักกันหรอคะ มันดูแปลกๆ ยังไงไม่รู้”
โมนาถามเอสกลับทันทีโดยไม่ตอบคำถามเขา
“ก็เราต้องทำงานด้วยกันพี่ก็ต้องรู้ว่าหนูชอบแบบไหนไงครับ อันไหนไม่ชอบพี่จะได้ไม่ทำไงครับ เวลาหนูอยู่กับพี่จะได้ไม่เกร็ง”
เอสตอบโมนาไปด้วยรอยยิ้ม แต่โมนาก็ยังทำหน้าไม่ค่อยเชื่อเขาเพราะลักษณะของเอสเหมือนจะเป็นผู้ชายเจ้าชู้ซึ่งเป็นสิ่งที่เธอไม่ชอบมากที่สุด
“งั้นหนูพูดตรงๆ แบบไม่อ้อมค้อมเลยนะคะ”
“ครับ”
เอสตอบกลับโมนาแล้วเงียบรอฟังอย่างตั้งใจ
“หนูไม่ชอบคนเจ้าชู้ กะล่อน ปริ้นปร้อน ปากว่ามือถึง อีกอย่างเวลาทำงานด้วยกันต้องช่วยกันทำ ห้ามเอาเปรียบ ห้ามอู้ เวลานัดทำงานต้องตรงต่อเวลา และที่สำคัญมีอะไรต้องคุยกันตรงๆ ห้ามปิดบังเวลามีปัญหาจะได้ช่วยกันแก้ได้ทัน ถ้าพี่ไม่ได้เป็นแบบที่หนูว่าเราก็ทำงานด้วยกันได้โดยไม่มีปัญหาค่ะ”
คำตอบของโมนาทำเอาเอสอ้าปากค้างชะงักนิ่งเพราะสิ่งที่เธอไม่ชอบดันตรงกับนิสัยเขาเกือบทุกอย่าง
“โอเคครับ พี่จะจำไว้ แล้วน้องโมนามีอะไรที่อยากรู้เกี่ยวกับตัวพี่มั้ยครับ”
เอสถามโมนากลับด้วยรอยยิ้ม
“นี่พี่รับหนูเป็นน้องรหัสง่ายๆ แบบนี้เลยหรอคะ จริงๆ ก่อนจะทำความรู้จักกันพี่ต้องให้หนูทำอะไรแลกกับการรับเข้าสายรหัสสิ”
โมนาถามเอสขึ้นด้วยความสงสัยเพราะเธอเห็นเพื่อนคนอื่นทั้งร้องทั้งเต้นกว่ารุ่นพี่จะรับเป็นน้องรหัส
“พี่ก็แค่ถามแต่ยังไม่ได้รับหนูเป็นน้องรหัสสักหน่อย”
“อ้าว! เห็นถามนุ่นถามนี่ก็คิดว่ารับหนูเป็นน้องรหัสแล้ว งั้นหนูต้องทำยังไงคะ พี่ถึงจะรับหนูเป็นน้องรหัส”
โมนาถามเอสกลับทันทีเมื่อได้ยินว่าเขายังไม่รับเธอเป็นน้องรหัส ส่วนเอสเมื่อได้ยินคำถามของเธอก็ส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่แล้วเดินเข้าไปใกล้โมนาจนเธอได้แต่ยืนมองเขานิ่งพร้อมกับขมวดคิ้วสงสัยรอว่าเขาจะพูดอะไร
“หนูไม่ต้องทำอะไรมากหรอกครับ แค่หอมแก้มพี่ พี่ก็รับหนูเป็นน้องรหัสแล้ว”
โมนาเบิกตากว้างตกใจถอยหลังหนีเขาทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของเอส จนเอสได้แต่หัวเราะออกมาเบาๆ เมื่อเห็นคนตัวเล็กทำหน้าตกใจ
“พี่ล้อเล่น ทำหน้าตกใจขนาดนี้นี่คิดจะทำจริงๆ หรอ”
เอสพูดขึ้นอย่างกวนๆ
“จะบ้าหรอคะ ไม่ได้เป็นแฟนกันจะหอมแก้มกันได้ไง”
โมนาแว๊ดเสียงใส่เอสทันทีเมื่อโดนเขาพูดแกล้ง
“งั้นก็เป็นแฟนกันสิ หนูจะได้หอมแก้มพี่ได้”
คำพูดของเอสทำเอาโมนาได้แต่ยืนอึ้งเพราะไม่คิดว่าเขาจะพูดอะไรแบบนี้ขึ้นมา
“พี่เลิกแกล้งหนูได้แล้ว พึ่งบอกไปเองว่าไม่ชอบผู้ชายแบบไหนยังจะมาทำกับหนูอีก”
โมนาพูดใส่เอสทันที
“พี่ก็ไม่ได้ทำในสิ่งที่หนูไม่ชอบนิ”
เอสพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม
“ก็ตอนนี้พี่กำลังทำตัวเจ้าชู้ใส่หนู พูดหยอดหนูอยู่นี่ไงคะ พี่ปากหวานกับผู้หญิงแบบนี้ทุกคนเลยรึไง”
โมนาเถียงเอสกลับด้วยความไม่พอใจ
“พี่ปากหวานตรงไหน พี่ก็พูดตามความรู้สึกพี่ของพี่”
“หมายความว่าไงคะ”
โมนาถามเอสกลับด้วยความสงสัยเพราะไม่เข้าใจสิ่งที่เขาพูด
“พี่ชอบหนู อยากได้หนูมาเป็นแฟน แต่ถ้าจะขอเป็นแฟนเลยก็จะข้ามขั้นตอนไป เอาเป็นว่าพี่จะจีบหนูก่อนแล้วกันนะครับ”
โมนาถึงกับยืนนิ่งเมื่อได้ยินคำพูดของเอส เป็นครั้งแรกที่มีคนมาสารภาพรักตรงๆ กับเธอแบบนี้ทำเอาเธอถึงกับทำตัวไม่ถูก
“พี่ หนูไม่เล่นนะคะ อย่ามาแกล้งแบบนี้หนูไม่ชอบ”
โมนาพูดขึ้นเพราะคิดว่าเอสกำลังแกล้งเธออยู่ แต่ก็ต้องชะงักนิ่งเมื่อเห็นเอสปรับสีหน้ามามองเธอด้วยสายตาจริงจัง
“พี่ไม่ได้พูดเล่น พี่ชอบหนูจริงๆ หนูเป็นคนบอกเองว่ามีอะไรให้บอกตรงๆ ให้โอกาสพี่ได้จีบหนูได้มั้ย ถ้าหนึ่งอาทิตย์หนูยังรู้สึกไม่ชอบพี่จริงๆ พี่ก็จะหยุดจีบหนูแต่เราก็ยังเป็นพี่น้องกันเหมือนเดิม ได้มั้ยครับ”
โมนาได้แต่ยืนมองหน้าเอสนิ่งสายตาที่เขามองเธอตอนนี้ ทำเอาโมนาถึงกับรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกเพราะเป็นสายตาที่สื่อถึงความจริงใจของเขา โมนายื่นนิ่งสักพักก็ตัดสินใจพูดขึ้น
“ก็ได้ค่ะ ถ้าพี่คิดว่าพี่ชอบหนูจริงๆ หนูจะให้พี่จีบ แต่ห้ามฉวยโอกาสหนู ตกลงมั้ยคะ”
โมนาพูดข้อห้ามขึ้นทันที
“ไม่รับปากได้มั้ยครับ กลัวทำไม่ได้”
“พี่!”
โมนาพูดขึ้นเสียงดังได้แต่มองค้อนใส่เอสเมื่อได้ยินคำพูดของเขา ส่วนเอสก็ได้แต่ยืนยิ้มแห้งใส่เธอ
“ก็พี่กลัวรับปากไปแล้วทำไม่ได้ พี่ก็ผิดคำพูดอีก หนูน่ารักขนาดนี้มือพี่จะลั่นไปแตะหนูเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ บางทีมันอาจจะไปอัตโนมัติโดยไม่รู้ตัวอะครับ”
“คนเจ้าเล่ห์”
โมนาพูดใส่เอสพร้อมกับมองค้อนใส่ เมื่อได้ยินคำพูดของเอส
“พี่เจ้าเล่ห์ตรงไหนครับ พี่ออกจะเป็นคนซื่อ”
เอสพูดขึ้นอย่างอารมณ์ดีจนโมนาได้แต่ขึงตามองเอสเมื่อโดนเขาพูดกวนใส่เธอ
“หนูไม่เถียงกับพี่แล้ว สรุปพี่รับหนูเป็นน้องรหัสแล้วนะ ถ้าจะจีบห้ามบังคับให้หนูทำอะไรแปลกๆ เพื่อแลกกับการรับเป็นน้องรหัสเด็ดขาด ไม่งั้นหนูจะไม่ให้พี่จีบจริงๆ ด้วย”
โมนาพูดขึ้นพร้อมกับทำหน้าขู่ใส่เอส ทำเอาเอสได้แต่กระตุกยิ้มเอ็นดูกับท่าทางการขู่ของเธอ
“ยังไม่ได้เป็นแฟนเลยขู่กันซะแล้ว เฮ้ออ! สงสัยพี่คงต้องเป็นคนยอมเมียตลอดแน่ๆ เลย”
“เมียเมออะไรเล่า ไม่เอาไม่พูดกับพี่แล้ว หนูไปล่ะ”
โมนาแว๊ดเสียงใส่เอสทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของเขา แล้วตั้งท่าจะเดินไปก็ต้องชะงักเมื่อเอสนั้นพูดขึ้นมาก่อน
“จะเดินหนีไปรู้จักชื่อพี่รหัสตัวเองแล้วหรอครับ หนูต้องไปแจ้งสตาฟด้วยไม่ใช่หรอว่าได้ใครเป็นพี่รหัส หืม”
เอสพูดขึ้นอย่างกวนๆ จนโมนาต้องรีบหันไปหาเขาทันที
“จริงด้วย ลืมเลยนะเนี่ย เพราะพี่นั่นล่ะมาชวนหนูคุยเรื่องอะไรก็ไม่รู้ ว่าแต่พี่ชื่ออะไรหรอคะ”
โมนาแว๊ดเสียงใส่เอสแล้วถามชื่อเขากลับเพราะเธอต้องไปแจ้งพี่สตาฟ
“พี่ชื่อเอสครับ เอาโทรศัพท์หนูมาครับ”
“เอาไปทำไมคะ”
โมนาถามเอสกลับด้วยความสงสัยเมื่ออยู่ดีๆ เขาก็ขอโทรศัพท์เธอ
“ก็จะแลกเบอร์แลกไลน์กันไว้ไงครับ เทอมนี้เราต้องทำงานด้วยกันนะก็ต้องมีช่องทางติดต่อกันสิ”
เอสพูดกับโมนาด้วยรอยยิ้ม ทางด้านโมนาเมื่อได้ยินคำพูดของเขาก็หยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋าสะพายตัวเองแล้วปลดล็อครหัสหน้าจอจากนั้นก็ยื่นให้เขาทันที ทางด้านเอสเมื่อโมนายื่นโทรศัพท์ให้แล้วเขาก็รีบกดเบอร์ตัวเองบันทึกในเครื่องให้เธอแล้วโทรออกเพื่อให้เบอร์เธอไปโชว์ที่เครื่องของเขา จากนั้นก็แอดทุกช่องทางในโซเชียลที่โมนามีเมื่อทำการเพิ่มช่องทางการติดต่อเสร็จแล้วเอสก็คืนโทรศัพท์ให้โมนาทันที
“เรียบร้อย ขอบคุณครับผม”
เอสพูดขอบคุณโมนาด้วยรอยยิ้มทำเอาโมนาถึงกับมองไม่วางตาเมื่อเห็นเขายิ้มกว้างใส่เธอครั้งแรกเพราะมันช่างมีเสน่ห์เหลือเกินแต่ก็กลับมามีสติเมื่อเห็นเอสมองเธอกลับ โมนาจึงหันหน้าไปมองแพรวาที่กำลังคุยกับอคินแทน
“น้องโมนาเป็นเพื่อนกับน้องแพรหรอครับ”
เอสถามโมนาด้วยความอยากรู้
“ค่ะ เป็นเพื่อนสนิทกันเลย”
โมนาหันไปตอบเอสด้วยน้ำเสียงสุภาพ
“บังเอิญจังเลยนะครับ ไอ้คินมันก็เป็นเพื่อนสนิทพี่เหมือนกัน”
เอสพูดกับโมนาขณะที่ยืนมองแพรวาคุยกับเอสอยู่
“เพื่อนพี่คงไม่ได้กำลังด่าเพื่อนหนูอยู่หรอกนะคะ ทำหน้าดุจัง ทำไมไม่เห็นเหมือนพี่เลย”
โมนาพูดขึ้นขณะที่ยืนมองอคินคุยกับแพรวา เพราะอคินทำหน้าเหมือนกำลังไม่พอใจใส่เพื่อนเธออยู่
“ไม่เหมือนพี่ตรงไหนหรอครับ”
“ก็พี่ไม่เห็นทำหน้า…อ๊ะ!”
โมนาร้องตกใจทันทีเพราะเธอกำลังจะหันหน้าไปพูดกับเอสแต่ไม่รู้ว่าเขานั้นมายืนซ้อนหลังเธอตั้งแต่ตอนไหน แถมยังโน้มหน้ามาใกล้เธอทำให้จังหวะที่เธอหันไปแก้มของเธอก็ไปชนเข้ากับจมูกเขาเต็มๆ
#กลับมาแล้วค่า กว่าจะได้แต่ละบรรทัดไรท์แทบเป็นลม
ช่วงนี้ไรท์อาจจะตอบเม้นช้าน๊าเพราะยังกู้คืนได้ไม่หมดค่า
- ผู้เขียน
