หลงกลรักพี่รหัสตัวร้าย

“เอสคะ ตกลงเอสจะเลือกใคร พี่หรืออีนังนี่” มัดหมี่สาวสวยคณะบริหารสาขาบัญชีปีสามพูดขึ้นพร้อมกับมองหน้านิต้าสาวมั่นคณะนิเทศปีสองอย่างเอาเรื่อง “ตอบเค้าไปสิเอส ว่าเอสเลือกต้า พี่เค้าจะได้เลิกยุ่งกับเอสสักที” นิต้าพูดขึ้นอย่างไม่ยอม สองสาวยืนเถียงกันไปมาอย่างไม่ยอมกันเมื่อพยายามจะให้เอสหนุ่มหล่อคณะบริหารสาขาการจัดการธุรกิจปีสองเลือกว่าเขาจะคบกับใคร “ผมไม่เลือกใครทั้งนั้นล่ะครับ” คำพูดของเอสทำเอาสองสาวถึงกับหันไปมองอย่างตั้งคำถาม เมื่อได้ยินเสียงพูดอย่างเย็นชา “หมายความว่าไงเอส นี่กะจะเก็บพวกเราไว้ทั้งสองคนหรอ แบบนี้พี่ไม่ยอมนะ” มัดหมี่พูดกับเอสอย่างไม่ยอม “ต้าก็ไม่ยอมนะเอส ต้าไม่ชอบให้มีมือที่สาม” นิต้าพูดขึ้นอีกคนจนมัดหมี่หันไปมองตาขวางใสนิต้าด้วยความไม่พอใจ “ผมว่าพวกคุณเข้าใจความสัมพันธ์เราผิดรึเปล่าครับ เราตกลงกันแค่ว่าจะเล่นๆ แบบไม่มีสถานะนิ ถ้าจะมาเรียกร้องสถานะแบบนี้ผมก็ไม่มีอะไรจะคุยกับพวกคุณอีก ถือว่าความสัมพันธ์คู่นอนของพวกเราจบแค่นี้นะครับ” พูดจบเอสก็เดินหนีไปทันทีทิ้งให้สองสาวได้แต่ตะโกนเรียกชื่อเขาเสียงดัง แต่เอสก็ไม่ได้สนใจเพราะเขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับสองสาวอยู่แล้ว “เฮ้ออ เบื่อจริงๆ นอนกับใครมาไม่รู้กี่คนแต่ดันอยากมาเรียกร้องสถานะ สมัยนี้มันจะมีผู้หญิงที่รักนวลสงวนตัวให้กับคนที่รักจริงๆ มั้ยวะ” เอสพูดขึ้นพร้อมกับทำหน้าเบื่อหน่ายเพราะเขารู้ว่าผู้หญิงสองคนที่เขานอนด้วยไม่ได้จริงจังกับเขาเลยสักนิดเพียงแค่หึงหวงเขาเหมือนหวงของเท่านั้นเพราะเขาเห็นมากับตาว่าพวกเธอนั้นเดินควงคนอื่นขณะที่คุยกับเขาอยู่ ส่วนตัวเขาเองก็ยังรักสนุกไม่อยากให้สถานะกับใครเพราะยังไม่เจอคนที่ชอบ ร่างสูงเดินมายังตึกคณะตัวเองเพื่อรออคินเพื่อนสนิทคนเดียวของเขาเพราะนัดกันไปลงทะเบียนเรียนของเทอมแรกปีสองนี้ นั่งรอสักพักอคินก็เดินมา “ไอ้คินทางนี้มึง” เอสตะโกนเรียกอคินทันทีเมื่อเห็นเพื่อนกำลังเดินมาอคินจึงเดินตรงมาหาเขา “มาเช้าเป็นด้วยหรอมึง” อคินเอ่ยถามเอสทันทีเมื่อเดินมาถึงเพื่อนแล้ว “วันนี้ต้องมาเช้าครับเพื่อน เพราะกูจะมาดูน้องๆ ปีหนึ่ง เห็นว่าสาขาเรามีแต่สวยๆ แล้วมึงก็ต้องไปเป็นเพื่อนกูด้วย” เอสพูดขึ้นอย่างอารมณ์ดีตามประสาคนนิสัยขี้เล่น พูดเก่ง แตกต่างจากอคินที่เป็นคนเงียบขรึม เย็นชา “กูไม่ไป” อคินตอบเอสไปสั้นๆ “สัส ตอบแบบไม่ลังเลเลยนะมึง ใจคอมึงจะครองฉายาหนุ่มหล่อผู้เย็นชาแห่งคณะบริหารไปตลอดเลยรึไงวะ” เอสพูดบ่นให้อคินทันทีเพราะเพื่อนเขาคนนี้เล่นไม่สนใจผู้หญิงคนไหนเลยสักคนแถมยังปากร้ายด่าผู้หญิงกลับอีก “มึงจะไปก็ไปคนเดียว กูจะไปลงทะเบียนเรียนแล้วจะกลับเลย” อคินพูดขึ้นพร้อมกับเดินตรงไปยังห้องลงทะเบียนเรียน “เฮ้ย! รอด้วยสิไอ้คิน มึงไม่ไปกูก็ไม่ไป รอกูด้วย” เอสรีบก้าวเท้าเดินตามอคินไปอย่างเร็ว เมื่อไม่สามารถชวนเพื่อนไปดูสาวๆ ได้ สองหนุ่มเดินมาด้วยกันทำเอาสาวๆ ต่างก็มองตามกันตาละห้อยเพราะทั้งเอสและอคินต่างก็หน้าตาหล่อเหลาทั้งคู่แถมยังสูงถึงร้อยเก้าสิบกันทั้งสองคนบวกกับรูปร่างที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามถึงไม่ได้ถอดเสื้อโชว์หุ่นแต่แค่พวกเขาใส่ชุดนักศึกษาก็ทำเอาสาวๆ นั้นกรี๊ดกับหุ่นที่เพอร์เฟคของพวกเขาแล้ว เมื่อเอสและอคินเดินมาถึงห้องลงทะเบียนทั้งสองก็ยื่นใบลงทะเบียนที่ตัวเองเลือกลงเรียนให้เจ้าหน้าที่ทันที ขณะที่ทั้งสองกำลังยืนรอเจ้าหน้าที่ลงทะเบียนให้อยู่ก็มีผู้หญิงเดินมาแกล้งขอยืมโทรศัพท์จากอคินเพราะอยากได้เบอร์ของอคิน “เอส” เมื่อได้ยินอคินเรียกชื่อเอสก็เข้าใจทันทีว่าอคินต้องการอะไร “นี่ครับโทรศัพท์” เอสหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋ากางเกงตัวเองแล้วยื่นให้สาวสวยตรงหน้า แต่เธอดันไม่ยอมรับโทรศัพท์จากเขาเพราะอยากได้โทรศัพท์ของอคิน “ไม่เอาแล้วหรอครับ” เอสแกล้งถามเธออีกครั้งเพราะรู้ว่าผู้หญิงตรงหน้าต้องการอะไร “เอ่อ…คือเราขอความช่วยเหลือจากเธอนะ” เอสถึงกับยิ้มมุมปากขึ้นเมื่อเขาเดาทางผู้หญิงคนนี้ออกเมื่อเห็นเธอหันไปพูดกับอคิน “โทรศัพท์เธอมันเลือกด้วยหรอว่าต้องเอาเบอร์ฉันโทรไปเท่านั้น หรือแค่อยากได้เบอร์ฉันแล้วมาโกหกว่าโทรศัพท์หาย ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ เธอก็ไปซะ เพราะฉันไม่ชอบผู้หญิงตอแหล” คำพูดของอคินทำเอาผู้หญิงตรงหน้าถึงกับหน้าเสียเดินหนีไปทันที จนเอสได้แต่ส่ายหน้ายอมกับความปากร้ายเพื่อนตัวเอง “คำพูดคำจามึงเนาะ ชาตินี้จะได้เมียกับเค้ามั้ย” เอสพูดใส่อคินอย่างกวนๆ แต่อคินก็ไม่ได้ตอบอะไรเมื่อลงทะเบียนเสร็จแล้วเอสและอคินก็แยกกันกลับทันที “เชี่ยย ลืมเลยว่ารถเสีย กะว่าจะให้ไอ้คินไปส่งสักหน่อย” เอสบ่นให้ตัวเองอย่างหัวเสียเพราะเมื่อเช้ารถเขาเสียระหว่างทางจึงทิ้งรถให้ช่างเอาไปซ่อมส่วนตัวเขาก็นั่งแท๊กซี่มา “นั่งรถกลับก็ได้วะ แต่กลับไปตอนนี้ก็ไม่มีอะไรทำไปหาอ่านหนังสือดีกว่า” เมื่อตัดสินใจได้เอสก็เดินตรงไปห้องสมุดทันทีเพราะนอกจากการอยู่กับอคินก็มีห้องสมุดที่เขาชอบมาอยู่เพราะถึงเขาจะมีนิสัยเจ้าชู้ ขี้เล่น แต่กลับชอบความสงบ ชอบอ่านหนังสือ เอสอ่านหนังสือไปหลายชั่วโมงจึงตัดสินใจนั่งรถเมล์กลับเพราะเขาเป็นคนง่ายๆ ไม่ติดหรู และการนั่งรถเมล์ก็เป็นการเปลี่ยนบรรยากาศในชีวิตของเขาอีกด้วย อีกด้านหนึ่งที่จุดรับน้องปีหนึ่งโมนาสาวสวยไซส์มินิ ผิวขาวเนียน หน้าตาจิ้มลิ้มกำลังยืนมองหาแพรวาเพื่อนรักตัวเองที่แยกตัวไปเข้าห้องน้ำเธอจึงเดินมารอที่จุดรับน้องก่อน “ยัยแพรทางนี้” เมื่อเห็นแพรวากำลังเดินมา โมนาก็เรียกเพื่อนทันที โมนาและแพรวามาจากต่างจังหวัดด้วยกันแต่พ่อแม่ของโมนานั้นมาเช่าบ้านเปิดร้านตัดชุดที่กรุงเทพโมนาจึงชวนแพรวามาพักที่บ้านเช่าเธอด้วย “พี่เค้าเริ่มกิจกรรมยังแก” แพรวาเอ่ยถามโมนาทันทีเมื่อเดินมาถึง “ยังแก คงอีกนานเพราะรุ่นพี่ไปลงทะเบียนอยู่ ว่าแต่แกตัดสินใจดีแล้วใช่มั้ยที่จะไปอยู่ดูแลคอนโดให้พี่พิมน่ะ จริงๆ อยู่กับฉันก็ได้นะ พ่อกับแม่ฉันก็อยากให้แกอยู่ด้วย” โมนาเอ่ยถามแพรวาขึ้นเพราะพิมลูกพี่ลูกน้องของเพื่อนเธอนั้นให้แพรวาไปนอนคอนโดเนื่องจากพิมต้องตามสามีชาวต่างชาติกลับประเทศตัวเองไปหลายเดือน “อือ ฉันตอบตกลงพี่พิมไปแล้ว เสาร์นี้ก็ว่าจะย้ายไปเลย ฉันเกรงใจพ่อกับแม่แกด้วยจะให้ฉันอยู่ฟรีก็ลำบากใจ เพราะท่านก็เช่าอยู่เหมือนกัน อีกอย่างพี่พิมก็อยากให้มีคนดูแลคอนโดให้ด้วย จะปล่อยให้คนอื่นเช่าก็ไม่รู้ว่าเค้าจะดูแลได้ดีมั้ย” แพรวาตอบโมนาไปตามตรง “ถ้าแกตัดสินใจแล้วฉันก็เคารพการตัดสินใจของแก แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่พี่พิมกลับมาแกก็ย้ายมาอยู่กับฉัน ตกลงนะ” “อือ ตกลงจ้ะ” โมนายิ้มให้แพรวาทันทีเมื่อได้ยินคำตอบของเพื่อนตัวเอง คุยกันได้สักพักรุ่นพี่ก็เรียกรวมเพื่อชี้แจงการเข้ากิจกรรมรับน้องของคณะ โมนาและแพรวาจึงเดินไปนั่งรวมกับเพื่อนๆ “สวัสดีน้องๆ ปีหนึ่งทุกคนนะคะ พี่ชื่อทรายนะคะ อยู่ปีสอง พี่จะแจ้งรายละเอียดการรับน้องของคณะเรานะคะ คณะเราจะทำกิจกรรมรับน้องหนึ่งเดือนโดยน้องๆ ต้องมาทำกิจกรรมเวลาบ่ายสามของทุกวันนะคะ และอาทิตย์หน้าก็จะให้น้องๆ ได้ตามหาพี่รหัสของตัวเองด้วย วันนี้พวกพี่จะปล่อยน้องเร็วนะคะ เพราะแค่นัดมารับทราบการทำกิจกรรม พรุ่งนี้ถึงจะเริ่มกิจกรรมการรับน้องอย่างเป็นทางการ ขอบคุณนะคะที่ตั้งใจฟังพี่พูดจนจบ เดี๋ยวจะให้พี่ๆ พาสันทนาการก่อนกลับนะคะ” เมื่อรุ่นพี่พูดจบ พี่ๆ กลุ่มสันทนาการก็พาน้องปีหนึ่งทั้งเล่นเกมทั้งเต้นจนโมนาและแพรวาต่างก็รู้สึกสนุกสนานกับกิจกรรมที่พี่ๆ มอบให้ เมื่อทำกิจกรรมเสร็จโมนาและแพรวาก็เดินมาขึ้นรถเมล์หน้ามหาลัยเพื่อกลับบ้าน “ทำไมคนเยอะจัง พึ่งเที่ยงเอง” โมนาพูดขึ้นทันทีเมื่อขึ้นมาบนรถเมล์แล้วเพราะคนเยอะจนเธอต้องได้ยืน “ก็เปิดเรียนวันแรกไงแก เห็นมั้ยส่วนมากมีแต่นักศึกษาเค้าก็กลับเหมือนเรานั่นล่ะ เดินไปหลังๆ แก เค้าเดินเบียดขึ้นมาแล้ว” แพรวาพูดขึ้นแล้วดันหลังโมนาให้เดินเข้าไปยืนด้านหลังของรถจนโมนาเดินไปยืนตรงหน้าร่างสูงที่ยืนอยู่ก่อนแล้ว “อ๊ะ!” โมนาเสียหลักเซถอยหลังจนเกือบล้มเมื่อคนข้างหน้าดันมาแบบไม่ทันตั้งตัวจนแพรวาที่ยืนข้างหน้าเผลอถอยหลังชนโมนา เอสที่ยืนข้างหลังโมนาก็รีบคว้าเอวบางเธอไว้อัตโนมัติเมื่อเธอเซถอยมาทางเขาแถมมือไม่รักดีดันไปบีบเอวเธอเบาๆ อีกทำเอาเอสถึงกับรู้สึกแปลกใจกับตัวเองเพราะปกติถ้าเป็นคนที่ไม่รู้จักเขาแทบจะไม่แตะตัวคนนั้นแต่กับเธอความรู้สึกเขากลับอยากแตะตัวเธอโดยไม่ยอมปล่อยมือออก แต่ก็ต้องตกใจเมื่อโนนารีบดึงมือเขาออกจากเอวเธออย่างเร็วเมื่อโดนเขากอดเอวไว้ “ขอโทษค่ะ” โมนารีบดึงมือเอสออกแล้วหันกลับไปโค้งหน้าขอโทษเขาทันทีโดยที่ไม่เงยหน้ามองเอสแล้วหันหน้ากลับคืนไป จากนั้นก็ก้าวเดินไปยืนเบียดแพรวาเพื่อทิ้งระยะห่างของร่างสูงที่ยืนอยู่ข้างหลัง ทำเอาเอสถึงกับมองด้วยความแปลกใจเพราะไม่คิดว่าเธอจะดึงมือเขาออกเร็วขนาดนี้ ปากหนายกยิ้มขึ้นทันทีอย่างชอบใจเมื่อสาวตัวเล็กตรงหน้าดันโดนใจเขาเข้าแล้ว