หล่อนวิงวอน และเขาก็จดจ่อลงมาหา
“ได้โปรด... อา...” หล่อนยกกายขึ้นถูไถกับความใหญ่โตแข็งชันอย่างสิ้นละอาย
“ได้โปรดเถอะค่ะ คุณชายใหญ่ขา”
เพเรอคลิสจดจ่อท่อนกายแข็งทมึงร้อนจัดกับร่องสาวเปียกชุ่ม เขากัดฟันข่มตัวเอง บอกให้ไปให้ช้าที่สุด เพราะแสนดีคับแคบไร้เดียงสา โอเค มันถูกต้อง สัมผัสแรกที่เขากดคลึงลงไปนั้นนุ่มนวลที่สุดเท่าที่เคยทำมาก่อน
“เจ็บไหม อืม... เจ็บหรือเปล่า แซนดี้”
หญิงสาวอึดอัด คับแน่นราวกับจะหายใจไม่ออก แต่ไม่ได้เจ็บปวด ตรงกันข้ามกับรู้สึกอุ่นซ่านวาบหวิวขึ้นมาทีละน้อย
“ไม่... อา... อา...”
บั้นท้ายอวบหยัดยกลอยไม่ติดเตียง
เพเรอคลิสระบายยิ้มทระนง ชำแรกเข้าสู่กลีบสาวชุ่มฉ่ำซ้ำอีกครั้งและอีกครั้งด้วยจังหวะเนิบนาบ นุ่มนวล
หญิงสาวเหยียดตัวเกร็ง แอ่นรับการเคลื่อนไหวของเพเรอคลิสด้วยความหิวกระหาย และก็ต้องครางสะอื้นเมื่อจังหวะเนิบนาบของชายหนุ่มเปลี่ยนเป็นต่อเนื่อง หนักหน่วง
“อา...
