แสนดีวิ่งร้องไห้ออกมาจากห้องของเพเรอคลิส แล้วก็มาชนกับร่างของพิมรักที่เดินสวนเข้ามาเต็มแรง
“ขะ ขอโทษค่ะคุณแพท”
แสนดีที่ล้มไปกับพื้นไม่ต่างจากพิมรักรีบละล่ำละลักขอโทษอย่างรู้สึกผิด
“เดินไม่มองทางเลยนะเธอน่ะ”
พิมรักเจ็บที่บั้นท้ายไม่น้อย แต่ก็ไม่อยากหาความ
“ดิฉันขอโทษจริงๆ ค่ะ”
“อืม ช่างๆ มันเถอะ ว่าแต่เห็นพี่เพนน์หรือเปล่า”
ชื่อของเพเรอคลิสทำให้แสนดีหน้าซีดเผือด
“คือ... คือว่า...”
“อ้าว เห็นหรือไม่เห็นก็พูดมาสิ อ้ำอึ้งทำไมเนี่ย” พิมรักอารมณ์เสีย มองหน้าแสนดีอย่างหงุดหงิด
“ไม่... ไม่เห็นค่ะ”
“ก็แค่นี้แหละ จะไปไหนก็ไปเลย”
แสนดีหมุนตัวจะเดินหนี แต่เหมือนว่าพิมรักจะนึกอะไรขึ้นได้ “เดี๋ยวก่อน”
“คะ...?”
“เธอมีแฟนหรือยัง”
แสนดีอ้ำอึ้งไม่ได้ตอบ
“ทำไมไม่ตอบล่ะ มีแฟนหรือยัง”
“ไม่... ไม่มีค่ะ”
พิมรักอมยิ้ม นัยน์ตาสุกใส “งั้นก็ดีเลย ฉันน่ะมีญาติห่างๆ อยู่คนหนึ่ง หล่อ รวย และก็คลั่งไ
