หญิงสาวก้มหน้าหลบสายตา ความอดสูวิ่งใส่ร่างอย่างอำมหิต “แซนดี้ไม่รับหรอกค่ะ” หล่อนส่งถุงกระดาษคืนเขา
เพเรอคลิสไม่ยอมรับคืน พร้อมกับเค้นเสียงรำคาญใส่ “ถ้าเธอไม่รับ แล้วจะให้ฉันใส่เองหรือไง รับๆ ไปเถอะ” เพเรอคลิสพยายามควบคุมความปรารถนาที่โหมกระหน่ำเข้าใส่กายอย่างสุดความสามารถ แต่ให้ตายเถอะแรงดึงดูดระหว่างเขากับแสนดีช่างทรงอานุภาพเหลือเกิน เขาปวดร้าวอึดอัดเจียนระเบิด จนต้องรีบหันหน้าหนี
“ออกไปซะ ฉันหมดธุระกับเธอแล้ว”
“ขอบคุณค่ะ แต่แซนดี้ไม่รับ”
หญิงสาววางถุงกระดาษลง และหมุนตัวจะเดินหนี แต่เขาหันกลับมาก่อน พร้อมกับคว้าแขนเล็กเอาไว้
“ขัดใจฉันไม่ใช่เรื่องที่ดีนะแซนดี้”
“ปล่อยค่ะ”
เขารั้งร่างที่ดิ้นรนเข้ามาแนบอก “ถ้าเธอรับแล้ว ก็รีบออกไปซะ เธอก็คงจะไม่ต้องเหนื่อยต่ออีกหรอก”
“คุณชายใหญ่พูดอะไรคะ” คนตัวเล็กเบิกตากว้าง พยายามดิ้นรน แต่เขาไม่ยอมปล่อย ดันหล่อนไปยังเตียงนอน
“ดื้อมากก็ต้องลงโทษน
