เมื่อมาถึงจุดหมายเพเรอคลิสจึงปล่อยร่างอรชรของแสนดีลงยืนกับพื้นห้อง หญิงสาวรีบลนลานขยับหนี แต่เพราะอยู่ใกล้เขามากเกินไป ทำให้แข้งขาไม่มีแรงเอาเสียเลย พาลจะล้มร่อมร่อ
“ระวังหน่อยสิ”
มือใหญ่ตวัดคว้าร่างเล็กที่ตัวเองพึ่งกัดฟันปล่อยให้เป็นอิสระเข้ามาแนบอกอีกครั้ง และก็ต้องข่มใจอย่างสุดกำลังเมื่อเรือนกายหนุ่มได้สัมผัสแนบชิดกับสัดส่วนอวบอิ่มของแสนดี
สมองของเขาอดนึกไปถึงค่ำคืนนั้นไม่ได้ สองกายกอดรัดพันเกี่ยวกันจนกลายเป็นหนึ่งเดียวกัน เขามีความสุขนักยามที่ได้โยกคลึงอยู่ในความคับแน่นแสนหวานของหญิงสาว
ลำคอของเพเรอคลิสแห้งผาก กึ่งกลางลำตัวผงาดจนคนที่ถูกกอดสัมผัสได้ หญิงสาวหน้าแดงจัด กล่าวขอบคุณ และรีบดิ้นหนี
“ขอบ... ขอบคุณค่ะ”
หล่อนถอยออกห่างมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ดวงตากลมโตตื่นตระหนก แก้มสาวกลายเป็นสีดอกกุหลาบอย่างน่ามอง เพเรอคลิสแทบจะอดใจเอาไว้ไม่อยู่ เขาจำต้องปล่อยลมออกจากปอดแรงๆ เพื่อลดอาร
