“เฮ้ เดี๋ยวสิมาร์ซ”
ลาซาลอสเรียกน้องชายเอาไว้
มาริออสหยุดเดิน ก่อนจะหันมายิ้มให้กับพี่ชายคนที่สาม “พี่ลาซมีอะไรหรือครับ”
“เมื่อกี้ยังหน้าบูดอยู่เลย ทำไมตอนนี้ยิ้มกริ่มเชียวล่ะ”
“ก็ผมไม่ได้อารมณ์เสียนี่ครับ ทำไมจะยิ้มไม่ได้ล่ะ”
ลาซาลอสหรี่ตาจ้องหน้าน้องชาย ก่อนจะยิ้มออกมาอย่างรู้ทัน “นายนี่มันเจ้าเล่ห์นักนะ ไปบีบบังคับพี่เพนน์แบบนั้นทำไม”
“ก็ผมสงสารแซนดี้นี่ครับ ตอนที่พวกเราเข้าไปในห้องไม่เห็นหรือครับว่าเธอหน้าตาซีดเผือดแค่ไหน คงตกใจมากเลยทีเดียว”
“อย่าบอกนะว่านายชอบแซนดี้” เนโลคลิสที่พึ่งเดินเข้ามาสมทบเอ่ยถาม แต่มาริออสส่ายหน้าดิก
“ผมไม่ได้ชอบครับ แต่สงสารมากกว่า”
“พี่เพนน์คงไม่ยอมลงเอ่ยกับแซนดี้ง่ายๆ หรอก ก็อย่างที่พวกเรารู้นั่นแหละว่าพี่เพนน์เกลียดคุณแม่บ้านใหญ่มาก แล้วไอ้เกลียดแม่แล้วจะมารักลูกคงไม่มีทางเป็นไปได้” เนโคคลิสใช้เหตุผลพูดกับน้องชายของตัวเองอย่างตรงไปตรงมา
“ไม่ชอ
