เสื้อเชิ้ตยาวคลุมหัวเข่าของเพเรอคลิสเป็นอาภรณ์ชิ้นเดียวที่อยู่บนร่างกายบอบช้ำของหล่อนยามนี้ หยาดน้ำตาทะลักรินไหลอาบแก้ม กลีบปากอิ่มบวมช้ำเพราะถูกจุมพิตหนักหน่วงมาตลอดทั้งคืนเม้มเป็นเส้นตรง ความทรมานกัดกินหัวใจอย่างอำมหิต ทุกก้าวที่เหยียบย่ำลงไปบนพื้นเย็นเฉียบ มันไม่ต่างจากการเดินย่ำลงไปบนตะปูแหลมคม หล่อนรวดร้าวและกำลังจะขาดใจตาย
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมันเป็นยิ่งกว่าตราบาป มันเปรียบประดุจลูกธนูอาบยาพิษที่พุ่งเข้าปักกลางหัวใจ เพเรอคลิสพลาดมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับหล่อนอย่างไม่เต็มใจ และเขาก็ต่อต้านด้วยการขว้างเศษเงินใส่หล่อนอย่างเหี้ยมโหด
หล่อนไม่อาจจะค้นหาเหตุผลได้ว่าทำไมตัวเองถึงได้ขึ้นไปอยู่บนเตียงของเพเรอคลิสแบบนั้น และทำไมถึงได้ขนาดสติถึงขนาดยั่วยวนชวนเขาทำสงครามสวาท รู้เพียงแต่ว่าตอนนั้น ร้อนรุ่มไปทั้งตัว
แสนดีสะอื้นไห้ หยุดเดินและพิงกับผนังเย็นเฉียบ ใบหน้างามเงยขึ้นปล่อยหยาดน้ำตาให้ทะ
