“ก็อย่างที่บอกนั่นแหละครับ ผมให้ได้แค่เงินค่าสึกหรอ”
เขาพูดกับแม่ของหล่อน แต่สายตากระด้างตวัดมองมาอย่างอำมหิต แสนดีเจ็บร้าวไปทั้งหัวใจ
“และถ้าไม่อยากให้เรื่องมันใหญ่โตจนอับอายไปทั่วทั้งเอเธนส์ เลิกพยายามได้แล้วครับ เพราะดาร์กอน คาสเทลโลไม่ใช่ของคุณ คุณแม่บ้านใหญ่” ท้ายประโยคของเพเรอคลิสดุกระด้างน่ากลัว
“แต่ดิฉันไม่ยอม... คุณชายใหญ่ได้แซนดี้ไปแล้ว”
“งั้นก็เจอกันที่สถานีตำรวจ แต่อยากจะเตือนเอาไว้นะครับ คนอย่างผมไม่แพ้ไม่เป็น”
“คุณชายใหญ่!”
“ผมจะให้ตำรวจมานำนมในแก้วไปตรวจสอบ ซึ่งผมแน่ใจว่ามันต้องมีอะไรบางอย่างที่ไม่ควรมี”
“อย่านะคะ คุณชายใหญ่”
โสภาค้าน ท่าทางตกใจจนระงับเอาไว้ไม่อยู่
“คราวหน้าคราวหลังถ้าอยากจะให้ลูกสาวนอนกับผม ไม่ต้องใช้ยา แค่บอกตรงๆ ก็พอครับ”
เพเรอคลิสแค่นยิ้มหยันหัวเราะสะใจขณะเดินไปที่หัวเตียงหยิบสมุดเช็คขึ้นมาเขียน และยื่นมาให้โสภา
“รับและก็ออกไปได้แล้วครับคุณแ
