คนที่เพื่อนชอบ
1960 คำ
ธีร์...
"ธีร์! วันนี้แกไปทำงานพิเศษมั้ย"
เสียงละออเพื่อนซี้ของผมที่ชอบมานั่งรอผมหน้าตึกคณะหลังเลิกเรียนถามขึ้นขณะที่ผมเดินออกมาจากตึก
"วันนี้ไม่ได้ไปอะ แต่ไปพรุ่งนี้แกมีอะไร"
ผมถามคนข้าง ๆ ที่เดินออกมาจากตึกพร้อมกัน ตอนนี้เป็นเวลาดึกมากแล้วแต่ละออก็ยังคงมารอผม อาจเป็นเพราะได้ยินข่าวไม่ดีเกี่ยวกับผมก็เลยเป็นห่วงจนต้องมาหาผมบ่อย ๆ ผมก็เกรงใจมันนะแต่ขัดมันไม่ได้ไม่งั้นผมอาจโดนมันต่อยแทนพวกนั้นก็เป็นได้
"คืองี้แก แกจำคนที่เขาสะดุดลานเกียร์พร้อมแกวันนั้นได้ปะ"
คนข้าง ๆ ทำท่าบิดตัวไปมาอย่างที่ชอบทำบ่อย ๆ เวลาพูดถึงใครบางคน พี่ธาม...
"เออจำได้ พี่ธามใช่มั้ย"
"เออ อ๊าก แค่ได้ยินชื่อเขาฉันก็เขินแล้วอะแก กรี๊ด"
ผมถึงกับต้องกรอกตามองบนก่อนจะส่ายหัวไปมาเบา ๆ เมื่อเห็นท่าทางหวีดผู้ชายของยัยเพื่อนซี้ คนจีบมันเป็นร้อยไม่เอา จะมาเอาอดีตเดือนแพทย์คณะผมซะงั้น คนที่เขาไม่เคยแม้แต่จะมองมันน่ะนะ
"นี่แกยังไม่เลิกเพ้อถึงพี่เขาอีกเหรอละออ ฉันบอกแกกี่ครั้งแล้วว่าพี่เขาน่ะไม่สนใจผู้หญิงคนไหน จนตอนนี้คนทั้งคณะก็คิดกันไปเองแล้วว่าพี่เขาอาจจจะมีคนที่ชอบอยู่แล้วก็ได้ ไม่ก็อาจจะมีแฟนที่อื่นแล้วไม่ได้บอกใคร"
ผมหันไปบอกละออเพราะไม่อยากให้เพื่อนคลั่งมากไปกว่านี้ ดูท่าทางมันก็คงจะชอบพี่เขามากอยู่เหมือนกัน มากถึงขนาดที่ว่าถ้าทำของใส่พี่เขาได้มันคงทำไปนานแล้ว
พี่ธามน่ะเป็นผู้ชายในฝันของสาว ๆ หลายคนทั้งในและนอกคณะรวมถึงยัยเพื่อนซี้ผมก็ด้วย แต่ก็นะตั้งแต่ที่เรียนคณะเดียวกันกับพี่เขามาปีกว่า ๆ และรู้จักชื่อเสียงเรียงนามของพี่เขาเนี่ย ผมก็ยังไม่เคยเห็นพี่เขาควงสาวที่ไหนหรือคบผู้หญิงคนไหนเลย ตั้งแต่ที่มีข่าวว่าพี่เขาน่ะถูกแฟนทิ้ง แต่เรื่องนี้ผมขอไม่บอกละออดีกว่า
"บางทีพี่ธามอาจจะไม่ชอบผู้หญิงก็ได้นะละออ"
คนข้าง ๆ ได้ยินสิ่งที่ผมพูดออกไปถึงกับทำตาขวางใส่ทันที
"แค่คิดเฉย ๆ"
ผมรีบแก้ตัว อันที่จริงก็แกล้งแหย่มันเล่น ๆ งั้นแหละ
"ถ้าพี่ธามไม่ชอบผู้หญิง ก็ต้องเป็นฉันเท่านั้นแหละแกที่เหมาะสมและคู่ควรกับพี่เขาที่สุด"
คนข้าง ๆ รีบพูดราวกับว่าโอกาสมาถึงตัวเองตัวแล้ว
"ทำไม? หรือแกมีไอ้นั่นเหมือนฉัน?"
"จะบ้าเหรอ! แต่เพราะฉันน่ะนะเป็นหญิงเพียงร่างกายแต่หัวใจและกำลังภายในนั้นถึกและบึกบึนราวกับผู้ชายยังไงล่ะ เพราะฉะนั้นฉันนี่แหละที่มีอะไรหลายอย่างใกล้เคียงกับผู้ชาย และฉันนี่แหละที่เหมาะสมคู่ควรกับพี่เขาที่สุด"
คนข้าง ๆ ยิ่งเพ้อหนัก สรุปก็คือมันจะเอาพี่เขาทำผัวให้ได้เลยสินะ
"งั้นแกก็เลิกเพ้อแล้วก็เลิกแอบชอบอยู่ห่าง ๆ สักทีสิวะ แน่จริงก็ไปสารภาพรักกับพี่เขาเลย บอกพี่เขาไปเลยว่าแกอะชอบพี่เขาตั้งแต่ตอนแกเรียนอยู่ปีหนึ่งแล้ว"
ผมบอกคนข้าง ๆ
"ก็นี่แหละที่ฉันกำลังจะทำอยู่เร็ว ๆ นี้อะ ลืมไปเลยว่าพูดถึงไหนแล้วก่อนหน้านี้อะ"
คนข้าง ๆ หันมาขมวดคิ้วใส่ก่อนจะพูดต่อ
"คือแกเป็นเด็กเสิร์ฟที่ผับ XXX ใช่ปะ"
ละออหันมาถามพร้อมทำท่าทางเจ้าเล่ห์ใส่ผม
"อือ แล้วยังไงแกจะชวนพี่เขาไปกินเหล้าเหรอ บอกไว้ก่อนเลยพี่เขาไม่ชอบผู้หญิงขี้เมาเท่าที่รู้มา หรือว่าแกจะมอมเหล้าพี่เขา ข้อนี้ฉันก็ต้องบอกไว้ก่อนเลยว่าพี่เขาน่ะไม่ดื่มแอลกอฮอล์เพราะฉันเคยได้ยินเพื่อนในกลุ่มพูดกัน"
ผมรีบพูดดักไว้ก่อน
"ไม่ใช่แบบนั้น แกฟังให้จบก่อนสิ"
"แล้วยังไง?"
"ฉันได้ข่าวมาว่าผับที่แกทำงานอยู่อะเป็นของลุงพี่ธามอะแก๊ อ๊ายอะไรจะบังเอิญขนาดนั้น"
"จริงเหรอ?"
"จริงสิเพื่อนรัก แล้วฉันก็จะไปผับนั่นพร้อมแกพรุ่งนี้ เพราะได้ข่าวมาว่าพี่เขาจะชอบแวะไปที่นั่นทุกวันศุกร์ ซึ่งก็คือพรุ่งนี้นี่เอง คิก คิก แล้วตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไปฉันก็จะไปที่ผับนั่นกับแกทุกวันที่แกไปทำงานยังไงล่ะ อ๊ายยย"
"เออ ๆ ไปก็ไป แต่จะไปวันไหนก็แวะไปรับฉันด้วยนะ ฉันจะได้ไม่ต้องจ่ายค่ารถเมล์"
ผมหันไปบอก เพราะละออมีมอเตอร์ไซค์เราจะได้ขับไปกันถึงแม้ว่ามันจะซื้อมาจอดไว้ใต้ตึกเฉย ๆ แล้วนั่งรถเมล์มาเรียนก็เถอะ
"ได้สิจ้ะเพื่อนรัก"
ผมล่ะเกลียดท่าทางระริกระรี้ของมันจริงจริ๊ง อันที่จริงเวลาผู้หญิงทำอะไรแบบนี้น่ะผมก็มองว่าน่ารักนะ หมายถึงผู้หญิงคนอื่นที่ไม่ใช่มันน่ะ
เวลาที่ผมอยู่กับละออผมสัมผัสถึงความเป็นผู้หญิงในตัวมันไม่ได้จริง ๆ ถึงมันจะหวีดผู้ชายเหมือนกับผู้หญิงคนอื่น หมายถึงหวีดแค่พี่ธามคนเดียวอะนะ แล้วก็ชอบระริกระรี้เวลาได้ยินชื่อพี่เขาหรือเห็นแค่เงาพี่เขาก็ตาม ผมก็ยังมองมันเป็นผู้หญิงไม่ได้จริง ๆ มันเป็นเหมือนวิญญาณผู้ชายมาสิงสู่ร่างกายผู้หญิงมากกว่า
.
.
.
"ว่าแต่แกเถอะธีร์ ตอนนี้เป็นไงบ้างดีขึ้นยัง"
คนที่เปิดประตูห้องให้ผมเข้าไปข้างในถามขึ้น เหมือนมันเพิ่งนึกได้ว่าต้องถามไถ่สาระทุกข์สุกดิบของผม
"ก็ดีขึ้นแล้วแหละแก แต่ยังเจ็บ ๆ ข้างในอยู่มันน่าจะช้ำนั่นแหละ แต่เดี๋ยวก็หาย"
ผมบอกมันก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงบนเตียงนอน
ผมมาพักกับมันได้สองคืนแล้วแหละเพราะช่วงหลัง ๆ มาผมโดนเพื่อนต่างคณะที่มหาลัยแกล้งบ่อยเกินไป ปกติจะไม่หนักขนาดนี้แต่ช่วงหลัง ๆ มานี้ผมเกือบตายทุกรอบเลย แล้วก็หนักถึงตามไปกระทืบผมที่หอพักด้วย จะบอกใครก็ไม่ได้เพราะมันเป็นลูกเจ้าของหอที่ผมพักอยู่ ถ้ามีเรื่องกับมันบ่อย ๆ ผมอาจถูกแกล้งเรื่องค่าเช่าห้องไม่ก็ต้องถูกไล่ให้ไปอยู่ที่อื่นแน่ ๆ ซึ่งมันคงไม่มีหอไหนที่ราคาหลักพันต้น ๆ เหมือนที่นั่นอีกแล้ว ที่ถูกแบบนั้นก็เพราะว่าเป็นห้องน้ำรวมแถมยังไม่มีเฟอร์นิเจอร์หรือหน้าต่างอะไรยังไงล่ะ
"แกน่าจะย้ายมาพักกับฉันนะธีร์ เดี๋ยวพอแกกลับไปแกก็โดนพวกมันเล่นงานอีก"
ละออหันมาพูดกับผมขณะที่กำลังถอดกางเกงยีนส์ออก นี่มันลืมอะไรไปหรือเปล่าว่ามีผมอยู่ในห้องด้วยน่ะ
"แกไปเปลี่ยนในห้องน้ำดิ๊ อุจาดตา"
ผมบอกคนตรงหน้าก่อนจะล้มตัวลงนอนบนเตียงแล้วดึงผ้าห่มมาคลุมหน้าตัวเองเอาไว้
"ฉันก็ไม่ได้แก้ผ้าต่อหน้าแกป้ะ มีผ้าเช็ดตัวพันอยู่เนี่ย"
คนที่เปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่เถียงผม มันก็เป็นแบบนี้แหละไม่ระวังตัวเลย
"ถ้าแกมาอยู่กับฉันนะ แกก็จะได้ลดเรื่องค่าใช้จ่ายแถมเรายังไปเรียนพร้อมกันได้ด้วยนะแก หอฉันก็สะดวกกว่าหอแกตั้งเยอะ"
"แต่แกเป็นผู้หญิงไงละออ แกจะให้ฉันที่เป็นผู้ชายมาอยู่กับแกสองต่อสองได้ยังไง"
ผมรีบแย้ง อีกอย่างถ้ามีคนรู้เรื่องนี้เข้าตัวมันเองนั่นแหละที่จะเป็นฝ่ายเสียหาย
"ไม่เห็นต้องสนใจเลย แกกับฉันเป็นเพื่อนกันนะ"
คนตรงหน้าเถียงต่อ
"ไม่อะฉันอยู่แบบนั้นก็ดีแล้ว เผื่อวันดีคืนดีแกมีแฟนขึ้นมาเขาจะได้ไม่เข้าใจแกผิด แล้วอีกอย่างถ้าฉันมาอยู่กับแกจริง ๆ แกไม่กลัวว่าพี่ธามเขาจะเข้าใจแกผิดเหรอ"
"เออ ๆ ไม่มาก็ไม่มา แต่ถ้าพวกนั้นมันทำอะไรแกอีก แกรีบมาบอกฉันเลยนะธีร์จะตามไปอัดพวกมันเอง"
"รู้แล้วน่า"
ผมพูดพลางเปิดผ้าห่มออกก่อนจะลุกขึ้นนั่งพิงพนักเตียงเอาไว้
"เออละออฉันถามอะไรแกหน่อยสิ"
อยู่ ๆ ผมก็นึกอะไรออกจึงหันไปถามคนที่กำลังล้มตัวลงนอนข้าง ๆ ผม
"ว่า"
"ผู้ชายคนนั้นน่ะ ที่ฉันสะดุดเกียร์เขาล้มกลางลานอะแกรู้จักเขามั้ย"
"ไทเกอร์น่ะเหรอ รู้จักสิแต่ไม่เคยคุยด้วยหรอก นายนั่นน่ะเป็นประธานรุ่นของรุ่นฉันแล้วก็เรียนสาขาเดียวกันกับฉันด้วย แกถามทำไมอะ"
คนข้าง ๆ หันหน้ามาถามพลางเลิกคิ้วด้วยความสงสัย
"ฉันเอาเกียร์ไปคืนเข้าแล้วนะแก แต่ว่าสร้อยมันขาดน่ะเขาบอกให้ฉันรับผิดชอบด้วย ฉันก็เลยไม่รู้ว่าจะรับผิดชอบยังไงดี"
"ทำไมต้องรับผิดชอบด้วยล่ะ แกไม่ได้ตั้งใจสักหน่อย อีกอย่างนายนั่นทำสร้อยหล่นเองเขาต้องเป็นคนขอโทษแกด้วยซ้ำ ที่ทำให้แกสะดุดล้มน่ะ"
"งั้นเหรอ?"
"เออธีร์ ไหน ๆ ก็พูดถึงเรื่องสะดุดลานเกียร์แล้ว ฉันมีตำนานเกี่ยวกับลานเกียร์มาเล่าให้แกฟังด้วยนะ แกอยากฟังมั้ย"
คนที่นอนอยู่ข้าง ๆ ผมพูดต่อ
"ไม่อะ ไอ้ตำนานที่บอกว่าถ้าใครสะดุดลานเกียร์แล้วจะได้ผัวได้เมียหรือได้แฟนเรียนวิศวะน่ะนะ เพ้อเจ้อว่ะละออ"
ผมส่ายหัวไปมาก่อนจะลุกออกจากเตียงไปเตรียมตัวอาบน้ำเพราะขี้เกียจฟังเรื่องนี้กับมัน ถึงมันจะไม่เคยเล่าให้ผมฟังแต่ตำนานลานเกียร์ที่เล่าต่อ ๆ กันมาผมเองก็เคยได้ยิน แต่ก็ไม่คิดจะเชื่อหรอกนะว่ามันมีจริง
"แต่มันมีจริง ๆ นะธีร์ เนี่ยเคยมีศิษย์เก่าที่นี่สะดุดลานเกียร์แล้วแต่งงานกันด้วยนะ คบกันตั้งแต่มหาลัยยันไปเรียนต่อโท แล้วก็แต่งงานกันอะแก"
คนข้างนอกตะโกนเข้ามาในห้องน้ำ ทำให้ผมที่กำลังเตรียมตัวอาบน้ำถึงกับถอนหายใจในความเชื่อเพ้อเจ้อของมัน
"เออ ๆ ฉันไม่คุยกับแกแล้ว ฉันจะอาบน้ำ"
ผมตะโกนกลับเพราะไม่อยากฟังเรื่องนี้อีก ถ้าเป็นจริงอย่างที่ตำนานเล่ามางั้นที่ผมสะดุดล้มวันนั้นก็... บรื๋อขนลุก..
"ไม่ว่าจะยังไงก็แล้วแต่ ในเมื่อพี่ธามสะดุดลานเกียร์แล้ว เพราะฉะนั้นฉันจะต้องเอาพี่ธามมาเป็นแฟนฉันให้ได้!"
"แน่ใจนะว่าแกอยากได้พี่ธามเป็นแฟนจริง ๆ"
ผมตะโกนกลับ
"เออไม่เป็นแฟนก็ได้! แต่เป็นผอสระอัวโอเค๊!"
"เออขอให้ได้กันเร็ว ๆ ทีเถ๊อะ!"
- ผู้เขียน
