ตี๊ด ตี๊ด ตี๊ด ตี๊ด
จังหวะฉันเดินเข้าไปในห้อง เก้าก็พุ่งตัวเข้ามาหาฉันอย่างที่ไม่ทันตั้งตัว จนฉันตกใจข้าวของหล่นหมดเลย เขาบีบไหล่ของฉันอย่างแรงแล้วก็จ้องหน้าฉันอย่างเอาเรื่องแต่ฉันไปสะดุดตาตรงขอบตาแดงๆของเขา เหมือนคนที่พึ่งผ่านการร้องไห้มา
"ไปไหนมา!!" หลังจากที่เรายืนเงียบกันสักพัก เก้าก็เป็นคนเริ่มบทสนทนาแต่เป็นการตะคอกใส่ฉันอย่างขาดสติ
"ฉัน..." ฉันก็กลัวเป็นเหมือนกันนะ อยู่ๆเขาก็พุ่งเข้ามาตะคอกใส่ฉันแบบนี้
"ฉันถาม ว่าเธอทำบ้าอะไร เธอกลับมาเองได้ยังไง! ไม่กลัวบ้างหรือไง!" ฉันเริ่มทนไม่ไหวแล้ว ฉันเลยสบัดแขนเขาออก
"นายสนใจด้วยหรือไง นายยังไม่สนใจเลยว่า ฉันจะรู้สึกยังไง! แล้วจะมาพูดอะไรอีก" ฉันพูดอย่างอัดอั้นใจ
"เธอเป็นอะไร"
"......" ฉันจ้องหน้าเขาอย่างไม่พอใจ สาบานเถอะว่าไม่รู้
"ฉันกลับมาทำงาน เธอก็เข้าใจหน่อยได้มั้ยวะ"
"ทำงานหนักมากจนไม่ว่าง ไม่ว่างแม้แต่จะรับสายหรืออ่านข้อความ
