เก้า&วี
"วี
"...."
"วี!"
"...."
"แฮมทาโร่!!!!!!!!!!!!" ผมว่าวีมีปัญหาเรื่องหูนะ ถ้าผมเรียกวีอ่ะไม่หัน ลองผมเรียกแฮมทาโร่นี่จะตะโกนมาแต่ไกลเลย เป็นอะไรก็ไม่รู้ ว่างๆต้องพาไปตรวจหน่อยล่ะ
"อะไร" นั้นไงเห็นมั้ยบอกแล้ว
"มีคนโทรมา" เบอร์ใครก็ไม่รู้ ไม่เห็นขึ้นชื่อคนโทร คอนเซนเตอร์หรือป่าว มิฉาชีพมันเยอะช่วงนี้
"อ้อ ใครอ่ะ"
"ไม่รู้อ่ะ ไม่ขึ้นชื่อ" ผมตอบแล้วก็ยื่นโทรศัพท์ให้ไป แล้วก็หันกลับมาดูทีวีเหมือนเดิม วีเดินออกไปคุยนอกระเบียงผมถึงกับเบาเสียงทีวีเลย คือมันแบบ อยากรู้แหละว่าคุยไรกัน ทำไมหน้าวีเครียดแบบนั้นวะ แล้วพอคุยสิ้นก็กลับเข้าไปในห้องครัวเหมือนเดิม
"อ่ะ ลองกินดูสิ" สักพักวีก็เดินออกมาพร้อมกับจานสปาร์เก็ตตี้คาโบนาร่าที่มีกุ้งอยู่ด้วย ในจานนี้มารวมทุกสรรพสิ่งที่ผมชอบเลย
"กุ้งหรอ" ผมชะเง้อไปดูอาหารในจาน
"แกะแล้วน่าา ไม่ต้องห่วงหรอก" วีอยู่กับผมไม่นาน แต่เธอรู้ใจผมหมดเลยว่า ผมชอบกินอะไร ผมไม่ชอบแกะกุ้ง แล้วก็เรื่องนั้นนี้ๆไร้สาระ เธอจำได้ยังไงกัน
"ใครโทรมาหรอ"
"รามหน่ะ ฉันวางไว้นี้นะ รีบมากิน เดี๋ยวเย็นจะไม่อร่อย" วีพูดเสร็จแล้วก็เดินหายไปในห้องนอน ทำไมวันนี้ไม่กินด้วยกัน อย่าบอกนะว่า ไอ้รามนั้นมันจะมาเอาตัวเธอคืนไป!!! ไม่เอานะ อรั้ยยยยยยยยยยยยยย นี่ผมเป็นอะไรเนี้ย....
"อ่าว ทำไมยังไม่กิน แล้วร้องไห้ทำไมเก้า" สักพักวีก็เดินออกมา ร้องไห้...ผมร้องไห้หรอ.... บ้าจริงไอ้หนุ่มแบดบอย ทำไมถึงร้องไห้ได้วะ
"ฉันไม่มีเพื่อนกินด้วย"
"ฉันแค่ไปเอาของในห้อง นายเป็นอะไร ร้องไห้ทำไม" วีเดินเข้าจับหน้าผมแล้วก็เช็ดน้ำตาให้ ผมกลัวว่าจะเสียเธอไป ก็เธอทำอาหารอร่อยนี่ วีเอาใจผมทุกอย่างมันทำให้ผมเคยตัวกับการที่มีเธออยู่ด้วย
"เธอจะไม่กลับไปใช่มั้ย"
"ไปไหน"
"กลับไปหา...แฟนเก่าเธอ"
"นี่นายร้องไห้เพราะเรื่องนี้หรอ หึ ไม่ใช่เขาแค่มาบอกว่า ข้าวของฉันที่เหลือให้ทำยังไง ฉันเลยบอกให้ทิ้งไปเลย ก็แค่นั้นเอง" วีพูดพร้อมกับสวมกอดเข้าหาตัวผม วีจะชอบปลอบผมด้วยวิธีนี้ตลอดจนผมติดการกอดของวีไปแล้ว คือผมก็ไม่ได้เคยพาไปเอาของที่ห้องหรอก ก็พาไปซื้อใหม่เลย ก็ไม่ได้อะไรหรอกแค่ไม่อยากให้วีกลับไปเจอไอ้รามไอ้เหี้ยไอ้ห่ารากนั้น
"ไม่ร้องๆ มากินนี่สิ ฉันลองทำมีแต่ของที่นายชอบนะ มาเร็วมา" วีผละกอดออกพร้อมกับหยิบจานอาหารขึ้นมา
"ก็ได้..." วีทำอาหาอร่อยมากเลย แบบมากๆเลย ผมติดใจอาหารเธอตลอดเลยนะ แบบไปไหนก็ตามก็ต้องกลับมากิน ขนาดไข่เจียวยังอร่อยเลย ผมไม่รู้เราอยู่ในความสัมพันธ์แบบนั้น แบบเพื่อนสนิทที่ตกลงกันไว้หรือตอนนี้มันมากกว่านั้นไปแล้ว แต่ผมมีความสุขที่ได้อยู่แบบนี้