23
ความอดทนไม่มีที่สิ้นสุด
"วะ...วาขอโทษค่ะ วาแค่..." เธอเบิกตากว้างด้วยความตกใจก่อนจะรีบดึงมือกลับด้วยความรวดเร็ว ในใจเต้นระส่ำด้วยความกลัวกลัวว่าจะทำให้เขาไม่พอใจจนกลายเป็นความโกรธ แม้จะเป็นเพียงเสี้ยววินาทีที่เธอทำแบบนั้นก็ตาม
"ต่อไปอย่าเอามือสกปรกของเธอมาแตะตัวฉันอีก หรือคิดว่าการที่ฉันยอมนอนร่วมเตียงด้วยมันทำให้เธอได้ใจจนกล้าทำในสิ่งที่ฉันไม่ชอบ"
"ไม่ใช่นะคะ วาไม่ได้คิด..."
"ฉันจะให้เธอพักจนกว่าแผลจะหายดีแล้วไปทำงานชดใช้ทีหลัง" พูดจบร่างสูงก็เหวี่ยงขาลงจากเตียงก่อนจะเดินออกไปจากห้องทันทีโดยมีสายตาของเธอมองตามไปด้วยความกังวลและรู้สึกผิด เธอไม่คิดว่าเขาจะตื่นขึ้นมาพอดีจนกลายมาเป็นแบบนี้ไปได้
หนึ่งชั่วโมงต่อมา...
"ตอนนี้แผลที่เย็บไม่ได้มีภาวะแทรกซ้อนอะไรนะครับ แต่ยังมีการอักเสบอยู่บ้างเล็กน้อย"
"แล้วฉันจะกลับบ้านได้วันไหนคะ?" เฌอร์วาที่นั่งอยู่บนเตียงผู้ป่วยเอ่ยถามขึ้นหลังจากที่แ
