ตอนที่ 3 :: ทะเลาะ
2109 คำ
ตกเย็น
ไทม์เดินเลี่ยงทางที่คิดว่าคิงส์จะไปโดยไทม์เดินลัดทางด้านหลังของมหาลัย ก่อนจะมุ่งตรงกลับบ้านเพราะเมื่อคืนไทม์ก็ทำให้คิงส์ลำบากใจมามากพอแล้ว ขืนวันนี้ยังทำตัวเป็นภาระให้คิงส์อีก ไไทม์คงไม่ชอบใจแน่
"ไทม์เมื่อคืนแกไปไหนมา!"ทันทีที่ขาก้าวเข้าบ้านเสียงผู้เป็นพ่อก็ดังขึ้น
"ไทม์ไปนอนบ้านเพื่อนฮะ"ไทม์ตอบกลับ สายตามองนังผู้หญิงชั่วที่นั่งข้างกายพ่อของเขา
"พ่อว่าแกทำอะไรตัวแกรู้ดีนะไทม์"พ่อเอ่ยเสียงเข้ม ไทม์ขมวดคิ้วด้วยความไม่เข้าใจ
"พ่อหมายถึงอะไรเหรอฮะ"ไทม์ถามขึ้น
"แกคิดะทำอะไรเคธเมื่อคืน!"พ่อตวาดลั่นบ้าน ไทม์มองหน้าพ่อตนเองด้วยความไม่เข้าใจ
"ไทม์ทำอะไรเหรอฮะ ไทม์ว่าพ่อควรถามผู้หญิงคนนี้มากกว่านะฮะ ว่าเมื่อคืนคิดจะทำอะไรไทม์"ไทม์เอ่ยน้ำเสียงเรียบสายตามองแม่เลี้ยงสาวด้วยความไม่สบอารมณ์
"งั้นแกจะบอกว่าเคธคิดะปล้ำแกงั้นเหรอเหอะไทม์!"พ่อตวาดดังลั่นกว่าเดิม ไทม์ได้แต่ยืนนิ่วหน้าเพราะพ่อไม่เคยเข้าข้างตนเองเลยสักครั้ง
"แล้วถ้าไทม์บอกว่าใช่ล่ะฮะ พ่อจะเชื่อไทม์ไหม.."ไทม์บอกกลับ ทำเอาพ่อของไทม์โกรธจัด
"แกเป็นบ้าไปแล้วหรือไงไทม์ เคธเป็นเมียพ่อนะ!!!สายามหันขวับทันทีที่ได้ยินประโยคจากปากพ่อของตนเอง
"แต่ไทม์ก็เป็นลูกของพ่อนะทำไมไม่เชื่อไทม์บ้าง"ไทม์เริ่มสะอื้น น้ำคาเริ่มคลอเบาๆ
"ไทม์เลิกโกหกพ่อซะที"พ่อพูดดังลั่น
"ไทม์ไม่ได้โกหกทำไมพ่อฟังแต่ผู้หญิงชั่วนั่น ไทม์เป็นลูกพ่อนะ!"ไทม์ตอกกลับ พ่อของไทม์โกรธจัดง้างมือหนาหยาบตบลงที่ใบหน้าขาวเนียนของไทม์สุดแรงมือ
"พะ..พ่อ"ไทม์เอ่ยเสียงเบา
"ไป!!ออกไปจากบ้านของฉันเลยนะ ไปไหนก็ไป๊!!!"พ่อเอ่ยไล่ไทม์อย่างกับหมูกับหมา ไทม์น้ำตาร่วงทันที สองมือน้อยกำหมัดแน่นด้วยความเจ็บใจ
"งั้นพ่อก็เชิญเสพความสุขจากผู้หญิงเลวไปเถอะ!"ไทม์ตวาด ก่อนจะวิ่งข้นไปเก็บเสื้อผ้าของตนเองแล้วออกมาจากบ้านหลังนั้นให้เร็วที่สุด บ้านหลังนี้กำลังะร้อนเป็นไฟ ไทม์อยู่ต่อไปไม่ไหวแน่..
ไทม์เดินกระเป๋าเดินทางออกมา ดวงาแดงก่ำ ไทม์เสียใจที่พ่อไม่เข้าข้างเขาเลยสักนิด อย่างน้อยไทม์ก็ลูกแม่เขาน่าฟังบ้างแต่เปล่าเลย..พ่อของไทม์กลับเชื่อคำของนางอสรพิษนั่นฝ่ายเดียว ตอนนี้คนที่ไทม์กำลังคิดถงที่สุดก็คงเป็นแม่ของไทม์เอง...
"แล้วะไปอยู่ที่ไหนล่ะเนี่ย..เห้ออ"ไทม์เดินไป ถอนหายใจไปนับครั้งไม่ถ้วน เดินตรงไปข้างหน้าอย่างไร้จุดหมายปลายทาง เงินเก็บที่ตัวเองมีอยู่ก็ไม่ได้เยอะอะไรมากมายขนาดนั้นซะด้วย
**ปรื้นนนนนนนน!!!**
"เอ๊ะ.."ไทม์ร้องขึ้นเมื่อได้ยินเสียงรถไล่บีบแตรมาจากด้านหลังของตน
"มึงจะไปไหน หิ้วกระเป๋ามาด้วยเนี่ย"ไม่ใช่ใครที่ไหน 'คิงส์'...
"ไม่มีอะไรหรอก ไทม์ก็แค่.."ไทม์กระอักกระอ่วน
"มึงทะเลาะกับที่บ้านมาล่ะสิ"คิงส์พูดขึึ้น ไทม์มองหน้าคิงส์ เพราะสงสัยว่าเขารู้เรื่องนี้ได้ยังไงกัน
"คิงส์รู้ได้ยังไง"ไทม์ถามขึ้น
"ก็มึงไม่ยอมให้กูมาส่ง กูก็เลยแอบตามมึงมาเนี่ยเสียงพ่อมึงดังลั่นบ้านเลย"คิงส์บอกตามตรง ไทม์งุดหน้าลงเพราะความละอายใจของตนเอง
"อื้ม ก็นั่นแหละไทม์ไม่อยากอยู่บ้านนั้นแล้ว..ไทม์กลัว"ไทม์เอ่ยเสียงสั่นเครือ ใบหน้ายังคงร้อนผ่าว
"แล้วหน้ามึงไปโดนอะไรมา"คิงส์เลิกคิ้วด้วยความสงสัยเหลือบมองเห็บใบหน้าขาวมีรอยมือแดงจนเห็นได้ชัด
"ทะเลาะกับพ่อนิดหน่อย แต่ไม่เป็นไรหรอก.."ไทม์บอกกลับ คิงส์ถอนหายใจแรงเพราะเขาไม่พอใจที่คนเป็นพ่อถึงขั้นลงไม้ ลงมือลูกชายคนเดียวแม้ๆได้ลง
"แล้วนี่มึงกำลังจะไปไหน"คิงส์ถามขึ้นอีก
"ไทม์จะไปอยู่ข้างนอก..แต่ไม่รู้ว่าที่ไหน"ไทม์เสียงแผ่วลงทันที น้ำตาคลอเบาๆ
"งั้นมึงก็ไปอยู่กับกู วันไหนมึงกับพ่อเข้าใจกันค่อยกลับบ้าน"คิงส์เอ่ยบอกคนตัวเล็กที่ยืนก้มหน้าไม่ยอมสบตาด้วย
"ไทม์ไม่อยากรบกวนคิงส์..คือไทม์"ไทม์ไม่อยากจะรบกวนคิงส์อีก แต่ก็ไม่มีที่ไปที่ไหนแล้ว และคนที่รู้เรื่องของไทม์มากกว่าคนอื่นอยู่ตอนนี้ก็คือ คิงส์
"มึงไม่ต้องเกรงใจกูหรอก ขึ้นรถมา นี่ก็ค่ำแล้วหน้าหวานๆแบบมึงเดี๋ยวก็โดนฉุดไปหรอก"คิงส์พูด ไทม์เงยหน้ามองไปรอบๆก็พบความเงียบสงัดซะแล้ว ไทม์เดินขึ้นรถคิงส์อย่างว่าง่าย ก็แค่รบกวนแค่ช่วงนี้เท่านั้นแหละ..ไทม์คิดในใจ
คอนโดของคิงส์
"มึงหิวอะไรมั๊ย เดี๋ยวกูจะลงไปซื้อให้"คิงส์ถามขึ้นทันทีที่เข้ามาในห้อง ไทม์ได้แต่พยักหน้าหงึกๆเพราะยังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่ตอนเที่ยงแล้ว
"เดี๋ยวสิคิงส์..งะ..เงิน อ่าว"ไทม์หยุดชะงักเมื่อตนเองกำลังควักสตางค์ให้แต่คิงส์ก็ออกไปก่อนซะแล้ว
ไทม์นั่งเงอะงะอยู่ในห้องเพราะไม่มีอะไรทำ ก่อนจะลุกไปอาบน้ำ ทำความสะอาดตัวเสร็จแล้วก็กลับมานั่งตัวลีบๆที่โซฟาตามเดิม ไทม์หยิบรูปแม่ออกมาจากกระเป๋าสตางค์ส่งยิ้มให้รูปเบาๆ ก่อนจะเก็บลงตามเดิม.. สักพักคิงส์ก็ขึ้นมาพร้อมของกินในถุงมินิมาร์ทเต็มไม้ เต็มมือ
"กูซื้อข้าวผัดไส้กรอกมา มึงกินได้ใช่มั๊ย"คิงส์เอ่ยถามขึ้น
"อื้ม"ไทม์พยักหน้าเบาๆ
"งั้นมึงกินไปก่อนเลย วันนี้กูจะไปสังสรรค์กับพวกไอ้ชิน"คิงส์เดินไปหยิบเสื้อแจ๊คเก็ทหนังกับกุญแจรถที่หลังตู้เย็น ไทม์ไม่ได้สนใจคำพูดของคิงส์เพราะอาหารตรงหน้าน่าสนใจมากกว่า
"................."เงียบ
"ไทม์ มึงสนใจกูหน่อย"คิงส์พูด
"อะไรหรอ?..ไทม์อยู่ได้ คิงส์ไปเถอะ ไทม์ไม่ทำห้องรกหรอก เดี๋ยวไทม์..เอ่อ ไทม์จะล้างจานให้ด้วย"ไทม์พูดออกไปโดยไม่รู้ว่าก่อนหน้านี้คิงส์พูดอะไรกับตน ไทม์เพียงแต่กลัวว่าคิงส์จะตวาดใส่อีก
"กูหมายถึง ให้มึงล็อคห้อง มึงเพ้อบ้าอะไรออกมา"คิงส์ส่ายหน้าอย่างหน่ายใจ ไทม์ยกมือขึ้นเกาหัวแก้เก้อเบาๆ
"อื้ม เข้าใจแล้ว..ขับรถระวังด้วยนะ"ไทม์เอ่ยบอกเบาๆ ก่อนจะเดินไปส่งคิงส์ที่หน้าประตูแล้วล็อคกลอนเรียบร้อย ไทม์เดินกลับไปนั่งกินข้าวคนเดียวในห้องเงียบๆ.. ไทม์แค่หวังว่าพ่อจะเข้าใจเขาในเร็ววันนี้..
คนตัวเล็กนั่งดูทีวีบนโซฟาเงียบๆคนเดียว ล้มตัวนอนหนุนแขนตัวเองสายตาคมกำลังมองในสิ่งที่ตนเองกำลังสนใจอยู่ สายตาเริ่มพร่ามัวเพราะความง่วง หนังตาที่หนักอึ้งกำลังค่อยๆปิดลง.. เด็กน้อยไทม์กินอิ่มก็นอนหลับไปซะแล้ว
StaR Pub
"ทำไมมึงมาช้าจังวะคิงส์"ชินเอ่ยถามเพื่อนสนิทที่เดินเข้ามา
"มีธุระนิดหน่อย..น้ำชามาได้ยังไง"คิงส์เอ่ยถามน้ำชาน้องสาวของชินที่นั่งอยู่ข้างๆ ปกติน้ำชาจะไม่ค่อยมาที่นี่
"วันนี้พ่อแม่กูกลับช้าน่ะ ไม่มีใครอยู่บ้านกูเลยพ่วงมาด้วย"ชินตอบกลับ คิงส์พยักหน้าเบาๆ น้ำชาเองก็มองมาที่คิงส์เช่นกัน
"พี่คิงส์"เสียงใสของน้ำชาเอ่ยขึ้น วันนี้เธออยู่ในชุดเดรสสั้นสีแดงสด เผยให้เห็นผิวขาว กับเนินอกตูมที่ไม่เหมือนเด็กอายุ 17 เลยด้วยซ้ำ
"หื้ม? มีอะไรเหรอ"คิงส์ถามขึ้น แต่สายตาก็ยังละจากสาวสวยตรงหน้าไม่ได้
"ก้มหัวหน่อยค่ะ พอดีมีอะไรติดผมพี่อยู่น่ะค่ะ"น้ำชาเอ่ย คิงส์เอามือจับผมตัวเองเบาๆ น้ำชาส่ยหน้าเบาๆก่อนจะเอื้อมมือมาดึงเศษผงอะไรสักอย่างที่ติดผมนุ่มของคิงส์อยู่
"ขอบใจนะ"คิงส์ยิ้มให้นิดๆ ก่อนจะยกกระดกเหล้าเข้าปาก ..
คิงส์ยอมรับว่าชอบน้ำชาน้องสาวชินจริงๆ ..แต่ก็ไม่คิดจะจีบตรงๆ เพราะน้ำชาเองก็ยังเด็กอยู่ คิงส์ไม่ได้อยากจะโดนข้อหาพรากผู้เยาว์หรอกนะ เพราะเขาเองก็ชอบที่ได้อยู่ใกล้ๆน้ำชาแบบนี้ดีแล้ว
"วันนี้กูคงอยู่ดึกกับพวกมึงไม่ได้หรอกนะชิน"คิงส์พูดขึ้น ก้มมองนาฬิกานี่ก็ปาไปจะตีหนึ่งอยู่แล้ว แถมตอนนี้ไทม์ก็อยู่ห้องคนเดียวซะด้วย
"เอ้าทำไมวะไอ้คิงส์ มึงมีเด็กซุกที่ห้องไงวะ"มิกซ์เอ่ยถามปนขำนิดๆ
"มึงอยากแดกตีนกูแทนเหล้าหรือไงวะมิกซ์"คิงส์เอ่ยเสียงน้ำเสียงเรียบ
"พรุ่งนี้ก็วันหยุดอยู่กับพวกกูต่ออีกหน่อยไม่ได้ไง"บิ๊กถามขึ้น
"มึงมางอแงเหี้ยไรกับกู แดกกันไปเลยกูต้องกลับแล้ว ไว้เจอกันว่ะ"คิงส์ตบบ่าบิ๊กเบาๆ ก่อนจะหันไปมองน้ำชาที่เธอเองก็มองมาเหมือนกัน
"งั้นเดี๋ยวน้ำชาไปส่งนะคะ"น้ำชาเสนอตัวขึ้น ชินมองน้องสาวตัวเองนิดๆก่อนจะหยักหน้าอนุญาตเบาๆ
"ไม่ต้องหรอก อยู่กับไอ้ชินนี่แหละ กูกลับก่อนนะพกมึง"น้ำชาชะงักนิดหน่อยก่อนจะนั่งลงตามเดิม คิงส์เอ่ยลาสองขายาวรีบก้าวขึ้นมอเตอร์ไซค์ของตนเอง รีบกลับคอนโดทันที..
ภายในห้องของคิงส์
คิงส์แตะคีย์การ์ดก่อนจะเดินเข้ามาในห้อง มองเห็นคนตัวเล็กกำลังนอนหลับตาพริ้มอยู่บนโซฟา ทีวีก็ยังไม่ได้ปิดอีกต่างหาก คิงส์มองไทม์ที่นอนขุดคู้เหมือนแมวน้อย ลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอกัน ใบหน้าขาวที่ยังคงมีรอยแดงนิดๆ มันน่าหลงไหลอะไรอย่างนี้..
"ไทม์..ทำไมมึงไม่ไปนอนที่เตียง"คิงส์เอ่ยถามไทม์ขึ้นเบาๆ เพราะตนเองไม่อยากให้คนตัวเล็กเมื่อยตัว
"อื้อ.อ"คนตัวเล็กเล็ดลอดเสียงงัวเงียออกมาเบาๆจากการถูกปลุก แต่ก็มีแค่เสียงเพราะไทม์ยังคงนอนนิ่งสนิท
"กูไม่ได้อยากจะทำร้ายความรู้สึกอะไรมึงเลยนะไทม์.. กูขอโทษ"คิงส์เอ่ยด้วยใบหน้ารู้สึกผิด ยิ่งเห็นความไร้เดียงสาของไทม์แบบนี้ใครที่ไหนจะทำร้ายไทม์ลงได้กัน... คิงส์ช้อนตัวไทม์ขึ้นมาอยู่ในอ้อมอกของตนเอง ก่อนจะเดินไปที่เตียงค่อยๆวางคนตัวเล็กลงอย่างเบามือ
"อื้ออ.อ"ไทม์หลุดเสียงงัวเงีย คิงส์ยกยิ้มนิดๆ ก่อนจะห่มผ้าให้
"ฝันดี"คิงส์บอกสั้นๆ เดินไปหยิบผ้าขนหนูเตรียมตัวอาบน้ำเนื่องด้วยตอนนี้กลิ่นเหล้าหึ่งเต็มร่างกาย ..
"แม่..แม่ฮะ ไทม์.ม.."เสียงไทม์พรึมพรำอะไรสักอย่างออกมากลางดึก จนคิงส์เองที่หลับอยู่ตื่นขึ้นมา
"ไทม์! ไทม์มึงเป็นอะไรเนี่ย"คิงส์มีสีหน้าตกใจที่จู่ๆไทม์ก็เพ้ออะไรออกมาจากปากของตัวเอง น้ำใสใสไหลออกจากตาเบาๆ
"แม่ฮะ..แม่"เสียงไทม์พรึมพรำเรียกหาแต่แม่ เสียงสะอื้นดังเป็นระยะๆ
"ไทม์มึงเป็นอะไรตอบกูสิ"คิงส์ร้อนใจที่คนตัวเล็กหลับตานิ่งริมฝีปากแดงระเรื่อขยับไปมา คิงส์ตัดสินใจคว้าเอวบางของคิงส์มากอดไว้แนบแน่นอกตัวเอง ไทม์ที่สะอื้นอยู่เสียงค่อบๆเบาลงก่อนจะเงียบหายไป ..จนตอนนี้ไทม์หลับคาอ้อมกอดของคิงส์ไปโดยปริยายซะแล้ว คิงส์ลูบผมของไทม์เบาๆก่อนจะกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นแล้วหลับตาลงนอน...
- ผู้เขียน
