ตอนที่ 4 :: Feel Good รู้สึกดี
2559 คำ
เช้าวันหยุด
คิงส์ที่ตื่นนอนก่อนไทม์ กำลังนอนจ้องใบหน้าหวานของไทม์มาสักพัก ..ลมหายใจของไทม์เป่าลมใบหน้าของคิงส์ต่อเนื่อง ริมฝีปากเรียวบางเริ่มขยับเพราะไทม์กำลังจะตื่น ทำให้คิงส์รีบหลับตาลงอย่างรวดเร็ว
"คิงส์.."ไทม์เอ่ยเรียกชื่อคนตรงหน้าเบาๆ ก่อนจะผละออกจากอ้อมกอดของคิงส์ สีหน้าของไทม์แดงระเรื่อ ..คนตัวเล็กค่อยๆลงจากเตียงก่อนจะลุกขึ้นไปอาบน้ำ แต่งตัว ตอนนี้ก็เที่ยงแล้ว ปกติไทม์ไม่เคยนอนหลับได้เต็มตื่นเลยสักครั้ง เพราะไทม์ระแวงแม่เลี้ยงของตนเองตลอดเวลา
"ไปซื้อของกับกูมั๊ย"คิงส์เอ่ยบอกไทม์ที่นั่งดูทีวีอยู่ ไทม์นี่ติดทีวีซะจริงๆเลย..
"อะ..อื้ม"ไทม์ขานรับ คิงส์ลุกขึ้นไปอาบน้ำทันที
"ไทม์หยิบผ้าเช็ดตัวให้กูหน่อยดิ ตรงราวตากผ้าอ่ะ"คิงส์ตะโกนออกมาจากห้องน้ำ ไทม์เหลือบมองนิดๆก่อนจะเดินไปหยิบผ้าขนหนู
"อ่ะนี่"ไทม์ยื่นผ้าจนหนูส่งให้ คิงส์เดินออกมารับผ้าขนหนูด้วยสภาพเปลือยท่านบนเผยให้เห็นอกที่แข่งแรง ซิกแพคกับรอยสัก.. ไทม์หน้าแดงระเรื่อเพราะไม่เคยเห็นคิงส์ถอดเสื้อตนใกล้ขนาดนี้มาก่อน ไทม์รีบยัดผ้าใส่มือคิงส์อย่างเร็วแล้วรีบวิ่งกลับไปนั่งดูทีวีตามเดิม
ห้างสรรพสินค้า
คิงส์ขับรถสปอร์ตสีดำขลับออกมาเพราะต้องซื้อของอีกเยอะ เกรงว่าถ้าเอารถมอเตอร์ไซค์มาคนตัวเล็กจะต้องถือเมื่อยมือไปตลอดทางแน่ ไทม์นั่งเงียบมาตลอดทาง ไทม์เองก็ไม่อยากจะรบกวนคิงส์มากไปกว่านี้
"มึงเลือกพวกของขวัญวันเกิดสำหรับผู้หญิงเก่งมั๊ยวะไทม์"คิงส์เอ่ยถามขึ้นขณะที่กำลังเดินมาที่แถวโซนเสื้อผ้าและเครื่องสำอางค์สำหรับผู้หญิง
"ไม่รู้สิ ผู้หญิงอายุเท่าไหร่ล่ะ"ไทม์ถามกลับ
"ประมาณ 17 อ่ะ"คิงส์ตอบห้วนๆ ไทม์กัดริมฝีปากตัวเองเบาๆอย่างใช้ความคิด
"ไทม์ว่าผู้หญิงคงจะชอบพวกของสวยงามล่ะมั้ง พวกตุ๊กตา กระเป๋า รองเท้า..อ่า ไทม์ก็ไม่รู้เหมือนกันนะ"ไทม์เอ่ย
"งั้นมึงพากูไปเลือกตุ๊กตาหน่อยดิ"คิงส์คว้ามือเล็กของไทม์ก่อนจะออกแรงดึงเบาๆให้เดินตามเขาไป จนมาหยุดหน้าร้านขายตุ๊กตามากมาย น่ารักๆเต็มไปหมด
"ตุ๊กตาเต็มร้านแบบนี้ไทม์เลือกไม่ถูกหรอก"ไทม์เอ่ยเบาๆ กลัวคิงส์จะไม่พอใจ
"ไม่เป็นไรมึงค่อยๆดูก็ได้ กูไม่รีบ"คิงส์บอก ไทม์พยักหน้าเบาๆก่อนจะเดินเลือกตุ๊กตาต่อไป..
ไทม์เดินมาจนสุดโซนของร้านหันไปเจอตุ๊กตาหมีตัวยักษ์สีชมพูอ่อน ไทม์ยิ้มนิดๆก่อนจะเดินเข้าไปดู มือเล็กลูบขนนุ่มๆอย่างเบามือ ก่อนจะเดินไปเรียกคิงส์ให้มาดูตัวที่ไทม์เลือกไว้
"ตัวไหนของมึง"คิงส์เอ่ขถามขึ้น
"ตัวนี้ไง น่ารักมั๊ย..ตัวสีชมพูซะด้วยสิ ใส่เสื้อด้วย"ไทม์พูดไปยิ้มไปเหมือนเด็กเจอของเล่นถูกใจ สองแขนโอบกอดตัวหมีที่ใหญ่กว่าไทม์เล็กน้อย ใบหน้าซุกที่หน้าของหมีน้อยเบาๆ คิงส์มองแล้วก็อดยิ้มกับความน่ารักของไทม์ไม่ได้เลย
"งั้นเอาตัวนี้แหละ เดี๋ยวไปเดินดูของกินต่อกูจะเอาติดตู้เย็นไว้เพื่อมึงจะทำอะไรกินเอง"คิงส์บอกต่อ ไทม์ยิ้มให้นิดๆก่อนจะเดินตามออกมา
"คิงส์..ไทม์ปวดฉี่"ไทม์พูดกับคิงส์เบาๆ คนตัวสูงหยุดชะงัก ไทม์ที่เดินไม่ทันระวังเดินชนเข้ากับแผ่นหลังคิงส์เต็มๆ
"มึงนี่นะไทม์"คิงส์ถอนหายใจเบาๆกับความเงอะงะของไทม์ ก่อนยืนเฝ้าไทม์หน้าห้องน้ำเพราะไทม์ไม่อยากให้คิงส์เข้าไปด้วย ..คนตัวเล็กอายนั่นเอง
"เสร็จแล้ว ไปต่อกันเลย"ไทม์ยิ้ม คิงส์แปลกใจที่ปกติไทม์จะไม่ค่อยยิ้มเท่าไหร่แต่วันนี้ไทม์กลับยิ้มผิดปกติ
"ไทม์ ทำไมวันนี้มึงยิ้มเยอะจังวะ มึงไม่ได้บ้าใช่มั๊ย"คิงส์เอ่ยถามปนขำเบาๆ ไทม์ขมวดคิ้วใส่เพราะไม่พอใจ
"ไม่ได้บ้า งั้นไทม์จะหน้าบึงใส่ตลอดเวลาคิงส์ชอบมั๊ยล่ะ.."ไทม์ย่นหน้าใส่คนตรงหน้าก่อนจะเดินไปเลือกโซนของสด
"เปล่า กูแค่จะบอกว่าเวลามึงยิ้มน่ารักดี"คิงส์กระซิบข้างหูเบาๆ จนไทม์หดคอหนีอย่างไว
"อ๊ะ..งั้นหรอ ขอบใจนะ..คิงส์ชอบกินอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า ไทม์จะทำให้"ไทม์เอ่ยถามคิงส์ที่เดินตามหลังมาติดๆ
"กูกินได้หมดแหละมึงอยากจะทำอะไรก็ซื้อมาเลย"คิงส์ตอบกลับ ไทม์หยิบแพ็คเนื้อหมูสดใส่รถเข็นก่อนจะเดินเลือกต่อไป
"โอ้โห มะเขือเทศลูกใหญ๋ใหญ่.."ไทม์ทำปากเป็นรูปตัวโอ ก่อนจะเอามะเขือเทศส่งให้คิงส์ คิงส์ส่ายหน้าอย่างหน่ายใจเพราะความทำตัวเป็นเด็กของไทม์
"ไทม์มึงขึ้นมานั่งในนี้ดิ กูจะพาซิ่ง"คิงส์เอ่ยบอก ไทม์เอียงคอนิดๆก่อนจะหมุดขึ้นรถเข็นจากด้านหลังด้วยความที่ตัวเล็กรถแทบจะไม่หนักตัวไทม์เลยสักนิด
"คิงส์เข็นเบาๆนะ..ไทม์ไม่ชอบความแรง มันน่ากลัว.."ไทม์เอ่ยบอกเบาๆ
"กูเห็นมึงเดินมาเยอะละ กลัวมึงเมื่อย"คิงส์บอกแกมประชดนิดๆ วันนี้ไทม์ดูร่าเริงเป็นพิเศษเดินไปนู่น ไปนี่เดี๋ยวก็ซุ่มซ่ามไปชนของเขาพังอีก
"คิงส์หยิบนมเปรี้ยวอันนี้ให้หน่อย ไทม์หยิบไม่ถึงอ่ะ"คนตัวเล็กเอ่ยบอกเพราะตัวเองเอื้อมมือจนสุดแล้วก็ยังหยิบนมเปี้ยวไม่ถึงซะที
"อ่ะ แดกนมเยอะๆอ่ะดีแล้วมึงจะได้สูงๆกับเขาบ้าง"คิงส์บอก
"งั้นให้ไทม์ลงเดินมั๊ยล่ะ"ไทม์บอก
"มึงนั่งในรถเข็นไปเลยดีและ ลงมาเดี๋ยวเดินไปนู่น ไปนี่กูเดินตามไม่ทันอีก"คิงส์บอกเสียงดุ ไทม์งุดหน้าลงนิดๆ
"แล้วอย่ามาบ่นว่าหนักไทม์ก็แล้วกัน.."ไทม์บ่นอุบอิบคนเดียว
คิงส์เข็นรถเข็นมาเรื่อยๆ ไทม์เองก็ยิ้มแย้มไม่ได้ทำหน้าบึ้งตึงแต่อย่างไร เพราะไทม์ไม่อยากให้คิงส์ดุตัวเองอีก เวลาคิงส์ดุไทม์จะกลัวมาก เวลาคนตัวสูงจะดุ หรือโกรธไทม์ไม่ชอบมันเอาซะเลย คิงส์เข็นรถมาคิดเงินที่เคานท์เตอร์พนักงานมองยิ้มๆ ก่อนจะเช็คของให้
"มึงลงมาได้แล้ว กูคงไม่เข็นมึงด้วยรถคันนี้กลับคอนโดหรอกนะ ไทม์.."คิงส์เอ่ยบอก ไทม์เดินลงมาอย่างว่าง่ายสองมือหิ้วของเต็มไม้ เต็มมือไปหมด
"อย่าลืมตุ๊กตาด้วยนะ"ไทม์เอ่ยเตือน คิงส์ชะงักเล็กน้อยเหมือนหยุดคิด
"เออว่ะ เกือบไปแล้วมั๊ยล่ะมึง"คิงส์บอกยิ้มๆ ก่อนจะเดินเข้าร้านสั่งห่อของขวัญตุ๊กตาหมียักษ์
"เอ้า ไหนล่ะน้องหมี"ไทม์ชะเง้อมองด้านหลังของคิงส์
"เดี๋ยวเขาส่งไปที่บ้านกูเลย มันใหญ่เข้ารถกูไม่ได้ อีกอย่างกูสั่งเขาห่อด้วย"คิงส์อธิบาย
"ตุ๊กตาน่ารักๆแบบนั้นก็เหมือนกับผู้หญิงน่ารักๆใช่มั๊ยล่ะ.."ไทม์เอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม
"ก็คงจะอย่างงั้น.."คิงส์ตอบอย่างไม่มั่นใจเพราะไม่รู้ว่าน้ำชาที่เคยรู้จักตอนนั้นกับตอนนี้จะเหมือนกันหรือเปล่า ตั้งแต่เมื่อคืนที่คิงส์เห็นน้ำชาแต่งตัวแบบนั้นเขาก็เริ่มไม่แน่ใจแล้วเหมือนกัน
"คิงส์เป็นอะไรไปอ่ะ"ไทม์เอ่ยเรียกเตือนสติ เมื่อคนตัวสูงตรงหน้ามีอาการเหม่อๆ
"เปล่า ขึ้นรถเถอะ"คิงส์ตอบห้วนๆ ไทม์เองก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรเดินขึ้นรถโดยเร็ว
บนรถ
"เออไทม์พรุ่งนี้มึงอยากไปปาร์ตี้กับพวกกูไหม"คิงส์เอ่ยขึ้นหลังจากที่บรรยากาศเงียบมานาน
"ไม่รู้สิ..ไทม์ไม่ชอบอะไรเสียงดังๆ"ไทม์ตอบกลับ
"ไปกับกูนั่นแหละ กูไม่อยากให้มึงอยู่ห้องคนเดียว"คิงส์พูดขึ้นอีก
"เอาแบบนั้นก็ได้ ไทม์.."ไทม์จะพูดแต่ก็เงียบไปเพราะไม่อยากกวนใจคิงส์ที่กำลังขับรถอยู่ บรรยากาศเริ่มเงียบอีกครั้ง..คิงส์เอื้อมมือไปเปิดเพลงให้ทำลายกำแพงความเงียบเบาๆ ไทม์พอได้ยินเพลงคลอเบาๆก็เริ่มจะพร้อยหลับไป..
"ไทม์..ถึงแล้วมึง"คิงส์เรียกไทม์ที่นอนหลับอยู่ ริมฝีปากเผยอเล็กน้อยเพราะเจอกากาศเย็น จากแอร์รถเข้าไป.. คิงส์เผลอมองริมฝีปากแดงระเรื่อนั่นอย่างกับถูกสะกดเอาไว้ ไทม์จะรู้มั๊ยว่าตอนนี้เขาดูเซ็กซี่มากแค่ไหนในสายตาของคิงส์..
"ลุงครับ ช่วยผมขนของทีนะ..พอดีว่า"คิงส์ส่งสายตามาทางคนตัวเล็กที่นอนหลับอยู่ คุณลุงยามเหลือบมองก่อนจะยิ้มนิดๆ คิงส์เปิดท้ายรถให้ลุงถือของก่อนจะเดินไปช้อนตัวคนตัวเล็ก ขึ้นในมือก็ถือของเต็มไปหมด
"มึงนี่พอกินอิ่มก็นอน พอเล่นสนุกสนานที่ห้างเสร็จก็หลับ.."คิงส์พูดกับตัวเองเบาๆ มองใบหน้าคนตัวเล็กที่ซุกอยู่กับแผงอกของเขา คิงส์หลุดยิ้มออกมานิดๆ ..
"ขอบคุณนะครับคุณลุง"คิงส์บอก เดินไปวางของที่โต๊ะเบาๆเพราะกลัวคนในอ้อมแขนจะตื่น ก่อนจะวางไทม์ลงบนโซฟาอย่างเบามือ
"กูจะไม่หวั่นไหวกับมึงนะไทม์.."คิงส์ลูบผมของไทม์เบาๆ แต่ความน่ารักของไทม์มันเอ่อล้นขนาดนี้คิงส์จะห้ามใจตัวเองได้นานแค่ไหนกัน ...
"ทำไมไม่ปลุกไทม์!"ไทม์ทำหน้างอใส่คนตัวสูงที่กำลังทำอาหารอยู่ในห้องครัว เพราะคิงส์ไม่ยอมปลุกไทม์
"กูเห็นมึงหลับอยู่น้ำลายยืดด้วย ใครจะไปปลุกวะ"คิงส์บอก ไทม์รีบยกมือขึ้นจับริมฝีปากตัวเองอย่างไว
"ไม่เห็นจะมีน้ำลายเลย คิงส์โกหกหนิ!"ไทม์เบะปากน้อยๆใส่ เดินเข้าไปดูคิงส์ที่กำลังต้มเส้นสปาเก็ตตี้อยู่
"เหอะ มึงมาหั่นหอมหัวใหญ่เลย ตื่นมาก็พูดมาก"คิงส์ส่งหอมให้ไทม์ คนตัวเล็กบรรจงหั่นหอม น้ำตาคลอเบ้าเบาๆ ไม่ใช่เพราะเศร้าหรืออะไร เพราะหอมหัวใหญ่ตรงหน้าเนี่ยแหละ...
"ฮึก.ก ซึด!"เสียงสูดน้ำมูกของไทม์ดังขึ้นนิดๆ คิงส์มุ่นคิ้วหนาก่อนจะหันมามองไทม์ที่ยกมือปาดน้ำตาลวกๆ
"กูให้หั่นหอมมึงดราม่าอะไรเนี่ยไทม์"คิงส์พูดปนขำ
"มันแสบตาหนิ คิงส์ลองหั่นมั๊ยล่ะ"ไทม์ยกมีดใส่เหมือนเเกล้งเล็กน้อย ก่อนจะหันไปหั่นหอมหัวใหญ่ตามเดิม
"มึงหั่นใหญ่ไปแล้วไทม์ มานี่เดี๋ยวกูสอนให้"คิงส์บอก ก่อนจะสอดตัวไปด้านหลังไทม์มือหนาเลื่อนมากุมมือคนตัวเล็กที่ถือมีดเอาวไว้ อีกมือก็โอบเอวบางของไทม์เอาไว้
"ไทม์ว่ามันกำลังดีหรอก ไม่เห็นจะใหญ่เลย"ไทม์บ่นอุบอิบกับตัวเอง แต่ก็ยอมให้คิงส์สอนให้ นิ้วเรียวยาวของคิงส์ที่กุมมือของไทม์อยู่ ลมหายใจที่เป่ารดต้นคอไทม์เป็นระยะทำเอาไทม์ตัวเเข็งทื่อ
"มึงนี่ชอบเถียงกูจังเลยวะไทม์ นอกจากจะขี้เซา ชอบเถียง ยังชอบดื้อกับกูอีก"คิงส์บอก ไทม์ทำปากมุบมิบเลียนแบบคิงส์
"ไทม์ทำได้แล้ว คิงส์ไปทำอย่างอื่นเถอะ"ไทม์เอ่ยบอก เพราะตัวเองยืนตัวเกร็งไปหมดหั่นไม่ถนัดเนื่องจากมีลมหายใจของคิงส์เป่ารดต้นคออยู่
"เออๆ หั่นดีๆนะมึง"คิงส์บอก ก่อนจะหันไปหั่นมะเขือเทศ ..ผ่านไปไม่ถึงชั่วโมง สปาเก็ตตี้ไส้กรอกของคิงส์ก็เสร็จ ไทม์นั่งรอชิมอาหารฝีมือคิงส์อย่างใจจดใจจ่อ
"อ่ะนี่ของมึง แดกเข้าไปเยอะตัวเล็กแบบมึงจะได้มีแรงกับคนอื่นเขาบ้าง"คิงส์พูดขึ้น ไทม์รับจานมาวางไว้ก่อนจะตักสปาเก็ตตี้เข้าปาก ไทม์เบิกตานิดๆเพราะมันอร่อยมาก ..รสฝีมือเหมือนมีแม่มาทำให้กินเลย
"เป็นไงอร่อยมั๊ย หน้าตามึงดูไม่อร่อยเลยนะไทม์"คิงส์พูดขึ้นอีกครั้ง
"เปล่าหรอก อร่อยมากต่างหาก..รสชาติคล้ายๆที่แม่เคยทำให้ไทม์เลย"ไทม์ยิ้มนิดๆ ก่อนจะก้มหน้า ก้มตากินต่อไป
"ถ้าอร่ยมึงเองก็กินเยอะๆ"คิงส์เดินหายเข้าไปในห้องครัวเพราะเข้าไปเก็บของเตรียมล้าง
"คิงส์!เดี๋ยวไทม์ล้างจานเองนะ คิงส์อย่าล้างล่ะ!"ไทม์ตะโกนบอกเสียงเข้ม จะให้ไทม์มานั่งกินนอนกินที่นี่โดยไม่ทำอะไรเลยคงไม่ดีหรอก ..อีกอย่างไทม์เกรงใจคิงส์ด้วย
"เออๆกูแค่มาเก็บของลงซิงค์ มึงกินเสร็จแล้วก็อย่าลืมไปล้างด้วยล่ะ"คิงส์ตะโกนบอก
"อื้ม โอเค.."ไทม์ตอบกลับ ปากก็ยังเคี้ยวตุ้ยๆ
"ไทม์.."เสียงคิงส์เอ่ยเรียกไทม์ข้างๆ
"หืม?"ไทม์เงยหน้ามองคิงส์ที่เดินมาหยุดข้างๆตอนไหนไม่รู้
"กูขอชิมบ้างดิ"คิงส์พูดท่าทางยิ้มกรุ่มกริ่มอะไรสักอย่าง
"อื้มม..แล้วทำไมไม่บอกว่าจะ.."ไทม์เลื่อนจานให้คนตัวสูง คิงส์โน้มใบหน้าลงมาใกล้ๆก่อนจะงับริมฝีปากคนตัวเล็กเอาไว้เบาๆ ไทม์ชะงักเล็กน้อยเมื่อถูกลุกล้ำริมฝีปากของตนเอง เรียวลิ้นร้อนของคิงส์แตะไปที่มุมปากของไทม์ที่เปื้อนซอสอยู่ ก่อนจะผละออกมาสบตาคนตรงหน้า ไทม์ที่นั่งนิ่งสติเลื่อนลอย สมองขาวโพลนไปหมด
"ฝีมือกูก็อร่อยใช้ได้เลยเนอะ มึงว่ามั๊ย ไทม์..."คิงส์กระซิบน้ำเสียงแหบพร่าคิงส์พยายามห้ามใจตัวเองไม่ให้ถูกสะกดจากริมฝีปากเรียวบางแดงระเรื่อนั่น แต่คิงส์ก็ไม่สามารถห้ามใจตัวเองได้อีกต่อไป
"อะ..เอ่อ คือว่า..คือไทม์"ไทม์กระอักกระอ่วนเล็กน้อยก่อนจะลุกขึ้นเก็บจานไปล้างอย่างเงอะงะ คิงส์ยกยิ้มนิดๆให้คนตัวเล็กที่เดินเข้าไปในห้องครัว ..คิงส์ห้ามความรู้สึกตัวเองไม่ได้เลยว่าเวลาจูบไทม์แล้วตัวเองรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก
"คิงส์คนบ้า บ้าที่สุดเลย!"ไทม์พูดขึ้นอย่างขัดใจเล็กน้อย เพราะไม่คิดว่าคิงส์จะจูบตนอีก แต่ไทม์เองก็รู้สึกดีไม่ต่างกัน ..แต่พวกเราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่เหรอ?..
- ผู้เขียน
