FIRE LOVER'S

ตอนที่ 2 :: Game Start แผนจีบไทม์

ห้องสมุดของมหาวิทยาลัย

"สุนัขพันธุ์ชิบะ.."ไทม์อ่านชื่อหนังสือที่ตนเองสนใจเบาๆ ก่อนจะหยิบมันมาแล้วเดินไปนั่งมุมห้องสมุดเงียบๆคนเดียว

ไทม์นั่งอ่านหนังสืออยู่เงียบๆคนเดียวแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว เขาไม่ชอบที่ที่มีคนเยอะๆเพราะไทม์เองจะรู้สึกประหม่า รวมถึงตอนนี้ไม่มีแม่แล้ว ไทม์เองก็ไม่รู้จะหันหน้าไปทางไหนเพราะที่ผ่านมาแม่จะคอยอยู่ข้างๆไทม์ตลอดเวลา...

ทางด้านของคิงส์

"มึงจะเล่นตามเกมบ้าๆของไอ้เหี้ยชินเนี่ยนะคิงส์"บิ๊กเอ่ยถามขึ้น

"เออดิวะ มึงไม่คิดว่ามันน่าสนุกไง"คิงส์เอ่ยน้ำเสียงเรียบ ก่อนจะทิ้งบุหรี่ลงพื้นแล้วขยี้ควันไฟนั่นจนดับ

"อืมน่าคิดนะ เอาเป็นว่ามึงก็แกล้งแหย่ไทม์มันเล่นนั่นแหละ..มึงชอบผู้หญิงนี่หว่า"มิกซ์เสริม

"ถ้ากูจีบแม่งติด มึงอย่าลืมที่มึงบอกจะให้กูจีบน้องมึง"คิงส์บอกกับชิน เพราะตอนนี้คิงส์อยากจะจีบน้องสาวชิน แต่ติดตรงที่ชินนี่แหละที่ยังไม่ยอม..คิงส์เองก็หลงรักน้องสาวของชินมานานแล้วเหมือนกัน

"เออจีบมันให้ติดก่อนเหอะ ค่อยพูดเรื่องนี้"ชิบบอกปัด

ทางด้านของไทม์

คนตัวเล็กนอนฟุ่บหลับอยู่บนโต๊ะมุมในสุดของห้องสมุดที่นี่ ใบหน้าขาวเนียนละเอียดกำลังหลับตาพริ้ม แต่ก็ยังคงมีเสียงอู้อี้เพราะไทม์ไม่ชอบอากาศหนาวเอาซะเลย ไทม์หลับตาพริ้มเหมือนกำลังฝันดีอะไรสักอย่า เป็นคนที่ไม่มีพิษมีภัยจริงๆ ไทม์..

"พี่ไทม์ฮะ..พี่ไทม์"ธันเดอร์ที่บังเอิญแวะผ่านมาเอ่ยเรียกชื่อไทม์เบาๆ แต่เจ้าตัวก็ยังคงนอนนิ่งอยู่อย่างงั้น ธันเดอร์ไอ้โอกาสเลยหยิบมือถือขึ้นมาก่อนจะถ่ายภาพของไทม์ตอนกำลังนอนหลับอยู่นั้นเก็บไว้ซะเลย

"อึก.ก อื้อ"เสียงงัวเงียของไทม์ทำเอาธันเดอร์รีบเก็บโทรศัพท์ใส่ลงกระเป๋ากางเกงแทบไม่ทัน

"ตื่นแล้วหรอครับพี่ไทม์ มาทำอะไรตรงนี้"ธันเดอร์เอ่ยถาม

"พอดีมาอ่านหนังสือน่ะ แล้วธันล่ะมาทำอะไร"ไทม์เอ่ยถามบ้าง ธันเดอร์ยิ้มดีใจที่ไทม์ไม่ไล่ตนเหมือนเมื่อวานแล้ว

"ผมก็มาหาหนังสือเหมือนกันฮะ พี่ไทม์อ่านเรื่องอะไรอยู่หรอฮะ"ธันเดอร์หนุ่มร่างสูงโปร่งเอ่ยถาม

"พี่อ่านเรื่องสุนัขน่ะ พอดีพี่อยากเลี้ยง"ไทม์พูดยิ้มๆ

"งั้นเหรอฮะ ผมรู้จักร้านเพาะพันธุ์มันด้วยนะฮะแต่ไม่รู้ว่าตอนนี้เขายังเปิดอยู่ไหม"ธันเดอร์พูดขึ้น

"งั้นหรอ แบบนั้นก็ดีสินะ"ไทม์เอ่ยเสียงค่อย ก่อนจะลุกขึ้นเอาหนังสือไปเก็บตามเดิม

"พี่ไทม์อยากไปมั๊ยล่ะฮะ"ธันเดอร์ที่เดินตามมาเอ่ยถามขึ้น

"อืมม..ไว้คิดดูก่อนแล้วกันนะ"ไทม์เอ่ยลา เดินขึ้นตึกคณะตัวเองไปเพราะได้เวลาเข้าเรียนแล้ว ช่วงนี้ก็ใกล้จะสอบมิดเทอมแล้วไทม์คงต้องขยันอ่านหนังสือให้มากๆ..แม่ของไทม์เองจะได้ภูมิใจ

ตกเย็น 17.00 นาฬิกา

"ไทม์"เสียงเรียกของคิงส์ ทำเอาไทม์สะดุ้งไม่ใช่น้อย ก็เมื่อเช้าเล่นจูบไทม์แบบนั้นใครมันจะไปอยากเข้าใกล้เขาอีกกันล่ะ

"................."ไทม์ไม่ได้ตอบกลับคิงส์ไปเพียงแต่เร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น

"ไทม์! กูเรียกไม่ได้ยินเหรอวะ"คิงส์ตะโกนขับบิ๊กไบค์ตามไทม์มาติดๆ

"ไปให้พ้น! อย่ามายุ่งกับไทม์"ไทม์ตอบกลับ เร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น

"ถ้ามึงไม่หยุดกูจะจูบมึงโชว์ทุกคนที่นี่แม้งเลย!"คิงส์ขู่ และมันก็ใช้ได้ผลกับคนตัวเล็กที่หยุดชะงักฝีเท้าโดยอัตโนมัติทันที

"เลิกยุ่งกับไทม์เถอะนะ..ขอร้อง"ไทม์เอ่ย สายตาเว้าว้อน คิงส์เดินลงมาจากรถก่อนจะคว้าข้อมือคนตัวเล็กให้เดินตามเขาขึ้นรถตัวเอง

"ขึ้นรถสิ เดี๋ยวกูจะไปส่ง"คิงส์เอ่ยขึ้น ก่อนจะใส่หมวกกันน็อคเหมือนเคยให้ไทม์

"ทำไมคิงส์ต้องมาวุ่นวายในชีวิตเราด้วย อย่ามายุ่งกับเราไม่ได้เหรอไง..มันยากนักหรอ?"ไทม์ถามกลับด้วยท่าทีที่จริงจัง คิงส์ชะงักเล็กน้อย

"ก็เพราะเป็นมึงกูถึงยุ่ง!"คิงส์ตอบกลับด้วยสีหน้าไม่พอใจ อันที่จริงคิงส์เองก็ไม่ได้อยากจะยุ่งกับไทม์หรอก ถ้าาไม่ติดที่น้องสาวของชิน...

"ไทม์กลับเองได้ เดี๋ยวพ่อไทม์จะมารับแล้ว"ไทม์พูดขึ้นเบาๆพลางแกะหมวกกันน็อคที่คิงส์ใส่ให้เมื่อกี้ออก

"ไทม์! กูจะไปส่งมึงเองเพราะงั้นขึ้นรถ"คิงส์เอ่ยเสียงเข้ม

"ไม่..ไทม์กลับเองได้ ก็บอกแล้วไงว่าเดี๋ยวพ่อจะมารับน่ะ"ไทม์พูดขึ้นก่อนเดินออกไปนั่งรอพ่อตนเองที่หน้ามหาลัย คิงส์จิ๊ปากอย่างไม่พอใจที่โดนคนตรงหน้าปฏิเสธ ทั้งๆที่ในชีวิตเขาไม่มีใครกล้าปฏิเสธเขาสักคน..

"งั้นมึงก็นั่งรอพ่อมึงไปก็แล้วกัน"คิงส์หันมาย้ำไทม์ที่นั่งอยู่ตรงป้ายรถเมล์ไม่ไกลจากมหาลัยเท่าไหร่นัก คนตัวเล็กงุดหน้าลงทันที

ไทม์นั่งชะเง้อมองพ่อของตนเองที่ยังคงไม่มีวี่แววว่าจะมารับเลยสักนิด เหล่านักศึกษาก็เริ่มทยอยกันกลับบ้านแล้วอีกต่างหาก.. ไทม์นั่งหน้างอหลังจากรอพ่อมาหลายชั่วโมง จนตอนนี้ฟ้าก็เริ่มจะมืดเข้าให้แล้ว

"เมื่อไหร่พ่อจะมา.."ไทม์บ่นอุบอิบกับตัวเอง จนตอนนี้จะ 2 ทุ่มกว่าอยู่แล้วพ่อของไทม์ก็ยังไม่มารับซะที ทั้งที่คุยกันไว้แล้วว่าจะมารับ

10 นาทีผ่านไป

20 นาทีผ่านไป

45 นาทีผ่านไป...

"ฮึก.ก พ่อฮะ.."คนตัวเล็กเริ่มจับเข่าสะอื้นเพราะตอนนี้จะ 3 ทุ่มอยู่แล้วแต่พ่อของตนเองก็ยังไม่มารับ แถมแบตก็ยังมาหมดอีก รถเมล์ก็หมด รถโดยสารผ่านมาก็เริ่มน้อย บรรยากาศรอบเริ่มเงียบสงัด

"พ่อฮะ อึก.ก..พ่อทิ้งไทม์ไว้อีกแล้ว"น้ำตาค่อยๆไหลรินอาบแก้มใสทั้งสองข้าง ไทม์ไม่ได้ชอบอยู่คนเดียวอย่างที่ใครคิด เขาแค่ไม่อยากจะให้ใครเข้ามายุ่งวุ่นวาย แต่ไทม์จะเปิดใจเฉพาะคนที่เขาไว้วางใจเท่านั้น

"ไทม์!"เสียงคิงส์ตะโกนเรียกชื่อไทม์ดังขึ้น ไทม์ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมามองก็พบว่าเป็นคิงส์ที่ขับรถมอเตอร์ไซค์คู่ใจของเขามารออยู่ตรงหน้า

"คิงส์.."ไทม์เรียกชื่อเบาๆ ดวงตาสีดำขลับที่ม่านตากำลังสั่นใจบ่งบอกให้คิงส์วิ่งเข้ามากอดไทม์เอาไว้หลวมๆทันที ไทม์เองที่ได้รับไออุ่นจากคิงส์ก็ปล่อยโฮออกมา

"ถ้ากลับกับกูตั้งแต่แรกก็จบเรื่องแล้ว มึงนี่นะ!"คิงส์เอ็ด ไทม์ยกมือขึ้นปดน้ำตาลวกๆก่อนจะเงยหน้ามองคนตัวสูง

"ขะ..ขอโทษ"ไทม์ตอบกลับเบาๆ แท้จริงแล้วคิงส์ต้องไปที่ผับกับพวกเพื่อนๆเขา แต่พอดีลืมของไว้ที่มหาลัยเลยแวะกลับมาเอาพอออกมาก็เจอไทม์นั่งกอดเข่าร้องไห้เสียแล้ว..

"กลับบ้าน เดี๋ยวกูไปส่ง..แล้วก็เลิกร้อไห้ซะที มึงโตแล้วนะไทม์"คิงส์พูดปลอบ ไทม์ลุกขึ้นเดินตามขึ้นรถอย่างว่าง่าย

"ง่วงไหม ถ้าง่วงก็หลับคาหลังกูเลย แต่มึงเกาะแน่นๆก็แล้วกัน"คิงส์เอ่ยขึ้น หลังจากที่เห็นหน้าของไทม์ดูซึมๆเหมือนเด็กน้อยที่กำลังง่วงนอน

"อื้ม"ไทม์ขานรับ สองมือน้อยๆโอบกอดร่างของคิงส์เอาไว้ ก่อนจะแนบหน้าลงบนแผ่นหลังกว้างของคิงส์เบาๆ...

"ไทม์..ถึงแล้ว"คิงส์หยุดรถหน้าบ้านก่อนจะปลุกคนตัวเล็กด้านหลัง ไทม์ค่อยๆลืมตา คิงส์ใช้มือหนารวบเอวบางเข้าหาตัวก่อนจะปลดหมวกกันน็อคให้เพราะคนตัวเล็กกำลังสะลืมสะสือและจะใส่มันเดินเข้าบ้าน

"ขอบคุณนะที่มาส่ง..เดี๋ยว!"ไทม์ตาสว่างขึ้นมาทันทีที่เห็นว่าไฟห้องตัวเองเปิดอยู่ นั่นบ่งบอกถึงลางสังหรณ์ที่ไม่ดีเท่าไหร่

"มีอะไรอีก"คิงส์เลิกคิ้วถาม

"คิงส์อย่าพึ่งไปไหนนะ รอไทม์อยู่ตรงนี้..ถ้าไม่มีอะไรไทม์จะให้คิงส์กลับโอเคมั๊ย"ไทม์เอ่ยขอ

"อืม"คิงส์ตอบกลับ สีหน้าไทม์ตอนนี้ดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่

ไทม์เดินเข้าบ้านอย่างใจร้อนเพราะรู้ดีว่าตอนนี้แม่เลี้ยงสาวสวยนั่นกำลังอยู่ในห้องของไทม์ คนตัวเล็กเดินมาหยุดอยู่ที่หน้าห้องตัวเอง มือน้อยหมุดลูกบิดอย่างใจเย็น ภาพที่ปรากฏตรงหน้าคือแม่เลี้ยงสาวกำลังอยู่ในชุดนอนบางสีแดงสด นั่งไขว่ห้องอยู่ปลายเตียงของไทม์

"ออกไปจากห้องของผมนะคุณเคธ"ไทม์เอ่ยขึ้น

"แล้วถ้าฉันไม่ออกล่ะ นายจะตามพ่อนายมาลากคอฉันงั้นหรอไทม์.."เคธเดินเข้ามาเกี่ยวชายเสื้อของไทม์ คนตัวเล็กเบี่ยงตัวด้วยความรังเกียจ

"อย่ามาแตะต้องตัวผม มันน่ารังเกียจ.."สายตาจองไทม์ที่มองแม่เลี้ยงสาวไม่ต่างอะไรจากคนที่กำลังมองซากศพเน่า เพราะในสายตาของไทม์ เคธคือคนที่น่ารังเกียจที่สุด..

"เหอะ นายยังไม่ได้ลองชิมฉันเลยนะรู้ได้ยังไงว่าฉันมันน่ารังเกียจ!"เคธออกแรงบีบข้อมือไทม์จนเกิดรอยแดง คนตัวเล็กเบี้ยวหน้าด้วยความเจ็บปวด

"ปล่อยผมนะ!.."ไทม์พูดขึ้น มือไม้ของแม่เลี้ยงสาวก็เริ่มไม่อยู่สุข เนินอกเต่งตึงนั่นแตะโดนหน้าอกของไทม์เต็มๆ

"มาสนุกกับฉันดีกว่าหน่าไทม์.."แม่เลี้ยงสาวสวยพูดด้วยเสียงแหบปนเซ็กซี่ ริมฝีปากหนาหยุ่นของแม่เลี้ยงขบเข้าที่ใบหูของไทม์เบาๆ

"ปล่อยนะ!..พ่อฮะช่วยไทม์ด้วย.."ไทม์ร้องเรียกพ่อของตนเองเสียงดังลั่น

"พ่อเธอนอนหลับอยู่เขาไม่รับรู้หรอก.."เคธพูดขึ้นอีก

"คิงส์ช่วยไทม์ด้วย! คิงส์!"ไทม์ตะโกนเรียกคิงส์สุดเสียง

"มาเล่นสนุกกับฉันดีกว่า.."เคธเอ่ยเสียงแหบพร่า

"ขอโทษนะครับ เหมือนเมื่อกี้ผมจะได้ยินคนเรียกชื่อผม"เสียงหนึ่งดังขึ้น

"คิงส์..ช่วยไทม์ด้วย"ไทม์เองที่เห็นคิงส์อยู่หน้าประตูรีบผละแม่เลี้ยงสาวออกจนเธอล้มลงกับพื้น

"ไทม์!"เคธตวาดลั่น

"คิงส์พาไทม์ออกไปจากที่นี่!"ไทม์เอ่ยเสียงสั่น ตอนนี้เขากลัวแม่เลี้ยงนั่นเอามากๆ

"แกจะไปไหน!ไทม์.."เคธที่ทำท่าจะเดินเช้ามากระชากตัวไทม์กลับถูกคิงส์ขวางเอาไว้ซะก่อน

"อย่ามายุ่งกับไทม์อีก!"คิงส์ตวาดลั่น ก่อนจะโอบไหล่คนตัวเล็กให้เดินลงบันไดไป โดยไม่สนใจว่าแม่เลี้ยงนั่นจะกรี๊ดจนซีกโลกจะแตกหรือไม่ คิงส์แค่คิดว่าอตอนนี้แค่พาไทม์ออกจากที่นี่ก็พอ..

คิงส์พาไทม์ซ้อนท้ายออกมาจนถึงที่คอนโดตัวเอง แต่ระหว่างทางคิงส์ก็ได้ยินเสียงคนตัวเล็กสะอื้นมาตลอดทางเนื้อตัวสั่นเทาไปหมด จนถึงคอนโดไทม์ก็ยังไม่หยุดร้องไห้เลย..

"อยู่กับกูก่อนได้มั๊ย กูไม่รู้จะพามึงไปไหนแล้ว"คิงส์เอ่ยขึ้น ไทม์ไม่ค่อยไว้ใจคิงส์เท่าไหร่แต่ด้วยความที่ไม่มีเพื่อนหรือคนรู้จักนอกจากเขาอีกแล้ว ไทม์เลยจำใจต้องมาอยู่กับคิงส์สักพัก

"ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครวะไทม์"คิงส์ถามขึ้น ไทม์เดินหลังมาติดๆก่อนจะยืนอยู่ใจกลางห้อง คิงส์ก็หยิบผ้าขนหนูเตรียมจะอาบน้ำแล้วเหมือนกัน

"แม่..แม่เลี้ยง เขาจะ..เขาอยากจะมีอะไรกับไทม์.."ไทม์พูดเสียงสั่นๆ คิงส์เหลือบมองนิดๆก่อนจะพยักหน้านิดๆ

"มึงไปอาบน้ำสิเดี๋ยวเสื้อมึงกูจะซักให้ พรุ่งนี้เดี๋ยวคงแห้ง"คิงส์พูดขึ้น ก่อนจะโยนเสื้อผ้าของตัวเองให้ไทม์

"ขอบคุณนะ..ที่ช่วย"ไทม์พูดเบาๆ ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปทำธุระส่วนตัว

คิงส์นอนเล่นมือถือโยนบนเตียงเพลินๆ มีเสียงน้ำไหลจากฝักบัว..ก่อนเสียงน้ำจะหยุดลง ไทม์เดินออกมาด้วยชุดเสื้อยืดสีขาวบาง กับกางเกงบ็อกเซอร์ตัวจิ๋ว กางเกงในก็ต้องถอดซักเพราะงั้นตอนนี้ไทม์ก็เลย..

"ใหญ่ไปหน่อยมึงคงใส่ได้ใช่มั๊ย"คิงส์เลิกคิ้วถาม

"อื้ม ไปอาบสิ"ไทม์เอ่ยบอก คิงส์ที่เดินผ่านไทม์ได้กลิ่นสบู่เหลวอ่อนๆจากตัวไทม์ ผิวขาวซีดตอนนี้ของไทม์ทำเอาคิงส์แทบจะสับสน

"เดี๋ยวไทม์นอนพื้นเอง"ไทม์เอ่ยขึ้น

"มึงจะไปนอนทำไม เตียงกูก็ออกจะกว้าง"คิงส์ตอบห้วนๆ ไทม์ทำท่ากระอักกระอ่วน

"มันจะดีหรอคิงส์ คือว่าไทม์.."

"กูไม่ได้ดีแบบพระเอกในนิยายหรอกนะที่จะเสียสละตัวเองไปนอนพื้น เพราะงั้นมานอนกับกูนี่"คิงส์เอ่ยเสียงเข้ม ทำให้ไทม์เองค่อยๆคลานขึ้นบนเตียงช้าๆ

"ขอบคุณนะ..ราตรีสวัสดิ์"ไทม์นอนหันหลังให้คิงส์ และนอนห่างจากคนตัวสูงจนตัวเองชิดริมขอบเตียงจนเกือบสุด

"อืม"คิงส์ตอบสั้นๆก่อนจะเอื้อมมือปิดไฟหัวเตียงแต่ตัวเองก็ยังคงเล่นมือถือต่อ..ในใจไทม์ไม่รู้ว่าทำไมถึงยอมมานอนกับคิงส์ง่ายๆแบบนี้ แต่ไทม์แค่คิดว่าเวลาเขาต้องการความช่วยเหลือคิงส์คือคนเดียวที่เขาอาจจะนึกถึงในตอนนี้...

08.00 นาฬิกา

"งืม.ม"เสียงคิงส์งัวเงีย ลืมตาขึ้นมาก็ไม่เจอไทม์ซะแล้ว

"ตื่นแล้วหรอ ไทม์แต่งตัวเสร็จแล้ว..พอดีไทมขอใช้เตารีด รีดเสื้อหน่อยนะ"ไทม์ที่อยู่ในชุดนักศึกษาสีขาวพูดขึ้น คิงส์เสียงผมขึ้นเพื่อไล่ความง่วงออก

"รอกูแปปนึง"คิงส์บอก ไทม์เองก็พยักหน้าเบาๆ