ประกาศิตรักนายหัว

งานหมั้นที่ไม่ได้เต็มใจ

    หลังจากวันที่ได้มาเห็นมาดูตัวกันวันนั้น เหมราชก็กลับไปทำงานที่เกาะรังนกของตัวเองเป็นปกติ ส่วนเนื้อแพรก็กลับไปเรียนจนปิดเทอมใหญ่ปี2 ทางฝั่งแม่ของเหมราชและแม่ของเนื้อแพรก็ไปดูฤกษ์ยามวันหมั้นให้ลูกเป็นที่เรียบร้อย

    "ตาเหม วันพฤหัสบดีหน้า แกต้องกลับบ้านมาเข้าพิธีหมั้นนะ แกกลับบ้านมาก่อนได้ไหมลูกสักวันอังคารชุดงานหมั้นแม่สั่งให้ร้านตัดสูทของแกที่กรุงเทพจัดการตัดส่งมาให้เรียบร้อยแล้ว แกกลับมาลองหน่อยเผื่อมันคับมันหลวมไปยังไงแม่จะได้ช่วยแก้ให้" นางอุษาโทรตามลูกชายของตัวเอง

    "ครับแม่ ถ้าแม่สั่งตัดให้ไซน์เดียวกับสูทคราวก่อนก็พอดี ผมไม่ได้อ้วนขึ้น เอาเป็นว่าผมรับทราบจะกลับไปเข้าพิธีหมั้นให้ทันก็แล้วกันครับแม่ไม่ต้องเป็นห่วง" เหมราชบอกแม่ของตนเอง

    "แล้วตอนนี้แกอยู่ที่เกาะหรือเปล่า" คุณอุษาถามลูกชาย

    "เปล่าครับผมอยู่หาดใหญ่" เหมราชบอกแม่

    "แล้วแกไปทำอะไรที่หาดใหญ่ละเจ้าเหม" อุษาถามลูกชาย

    "ผมก็มาเที่ยวตามประสาหนุ่มโสดสิครับแม่" เหมราชบอกแม่ของตัวเองอย่างไม่ปิดบัง

    "เที่ยวให้มันน้อยๆหน่อยเถอะพ่อคุณ แกกำลังจะหมั้น อย่าให้ถึงกับต้องให้ฉันโดนพ่อกับแม่หนูเนื้อแพรเขามาถอนหงอกฉันเลยนะเจ้าเหม จะหมั้นอยู่แล้วแทนที่จะเพลาๆเรื่องเที่ยวเรื่องดื่มลงนะแก" อุษาบ่นลูกชาย

    "อ้าวแม่ ก็ผมยังโสดก็ต้องรีบใช้สิทธิ์สิครับ ยิ่งกำลังจะหมั้นยิ่งต้องรีบเที่ยวนะครับ" เหมราชเถียงแม่

    "จ๊ะพ่อมหาจำเริญลูกชายฉัน แล้วนี่แกไปกับใคร แกขับรถไปคนเดียวเหรอ" อุษาถามลูกชายอย่างเป็นห่วง

    "ครับ ผมมาเจอเพื่อนที่หาดใหญ่" เหมราชบอกแม่

    "ขับรถดีๆนะลูก อย่าดื่มให้มันเยอะมากนะ แม่เป็นห่วงแกนะเหม แกเป็นลูกชายคนเดียวของแม่นะลูกดูแลตัวเองด้วย แล้วอย่าลืมงานหมั้นของแกละ" อุษาบอกลูกอย่างเป็นห่วงและกำชับเรื่องงานหมั้นด้วย

    "ครับแม่ ผมกินเหล้าเมาที่ไหนกันละแม่ แม่นอนเถอะนะครับมันดึกแล้วผมดูแลตัวเองได้ แม่อย่ากังวลเลยนะครับ" เหมราชบอกแม่

    "จ๊ะลูก"อุษารับคำบุตรชาย

    เหมราชขับรถมาเจอกลุ่มเพื่อนที่ผับหรูใจกลางเมืองหาดใหญ่เป็นผับ วีไอพีต้อนรับสำหรับคนที่มีบัตรสมาชิกเท่านั้น

    "ไอ้เหมทางนี้ ทางนี้" วิษณุเพื่อนของเหมราชเรียกเพื่อน

    "แล้วพวกไอ้ กฤษ ไอ้ปั๊มละวะ" เหมราชถามถึงเพื่อนอีก2คน

    "เดี๋ยวพวกมันตามมา กล่อมลูกกล่อมเมียนอนก่อน" วิษณุบอกเพื่อน

    "อ๋อ เออๆ งั้นเราก็ดื่มกันพลางๆ" เหมราชบอกเพื่อน

    ฝั่งเนื้อแพรเองวันนี้สอบวันสุดท้าย เครียดมากที่สอบเสร็จเพราะต้องกลับบ้านไปเข้าพิธีหมั้นกับว่าที่คู่หมั้นที่พ่อแม่เห็นสมควร แต่ตัวเองไม่ได้เต็มใจจะหมั้น จึงได้เล่าเรื่องกลุ้มใจนี้ให้เพื่อนสนิททั้งสองคนฟัง

    "นังพริก นังนนนี่ฉันเครียด ฉันไม่อยากกลับไปหมั้นกับไอ้หน้าหนวดนั่น ฉันยังไม่อยากมีผัว พวกแกเข้าใจฉันไหม" เนื้อแพรคุยกับเพื่อน

    "แต่ฉันอยากได้ผัวเป็นตัวเป็นตนวะแก" อานนท์หรือชื่อในวงการนนนี่บอกเพื่อนหน้าระรื่น

    "ฉันจริงจัง ฉันเครียดจริงๆนะพวกแก พริกแกช่วยฉันคิดหน่อย ฉันหนีออกจากบ้านดีไหมวะ ฉันไม่อยากหมั้นกับไอ้แก่นั่น" เนื้อแพรพูดกับเพื่อน แต่ฝั่งนายหัวเหมราชที่นั่งดื่มเหล้าอยู่ก็เกิดสำลักแอลกอฮอล์เสียหน้าดำหน้าแดง

    "แม่ง ฉิบ....! ใครนินทากูวะ" เหมราชพูดเปรยๆ

    "พริกว่าแพรใจเย็นๆก่อนเถอะแค่หมั้นกันก่อนยังไม่แต่ง นายหัวเขาอาจจะเป็นคนดี ไม่ได้เป็นอย่างที่แกคิดก็ได้" พริกหวานบอกเพื่อนรักให้มีสติและใจเย็นๆ

    "ใช่อย่างนังพริกมันว่านะ แกเองก็ไม่เห็นจะมีผู้เป็นตัวเป็นตน เล่นตัวอยู่นั่นแหละไม่สนใจใครเลย พี่หมอวิทย์อะฉันขอนะแก เห็นเขาตามจีบแกอยู่นานแล้ว ไม่สนฉันขอนะนังแพร" อานนท์จีบปากจีบคอคุยกับเพื่อน

    "คุณอานนท์ นิยมธรรมคะ คือเพื่อนเครียดค่ะ ยังจะมาพูดเรื่องผู้กับเพื่อนอีกนะ" พริกหวานดุอานนท์

    "นังพริก ฉันบอกให้เรียกนนท์นี่ไง เดี๋ยวตบปากฉีกเลย" อานนท์งอนเพื่อนที่พูดชื่อจริง

    "พอๆ แกทั้งสองคนหยุดทะเลาะกัน แล้วนี่จะค้างกับฉันที่คอนโดหรือจะกลับไปบ้านกันพวกแกน่ะ ฉันจะนอนแล้วพรุ่งนี้ฉันต้องขับรถกลับบ้านแต่เช้า แม่โทรมาตามยิกๆ" เนื้อแพรบอกเพื่อน

    "ฉันกลับ แกละนังพริก" อานนท์พูด

    "ฉันก็กลับ ฉันอยากนอนตื่นสายพรุ่งนี้ แพรมันต้องตื่นแต่เช้า" พริกหวานบอกเพื่อน

    "งั้นพวกแกก็กลับกันดีๆละ ฉันจะนอนแล้ว พริกพฤหัสไปอยู่เป็นเพื่อนฉันในวันหมั้นหน่อยนะ นังนนท์มันไปต่างประเทศกับที่บ้านมัน"เนื้อแพรบอกเพื่อน

    "ได้ๆ ไว้เจอกันเย็นวันพุธ ฉันจะไปค้างกับแก" พริกหวานบอกเพื่อน

    "ขอบใจมากนะพวกแก" เนื้อแพรบอกเพื่อน

    จนถึงวันหมั้นของเนื้อแพร เช้านี้เนื้อแพรตื่นมาแต่งหน้าทำผมตั้งแต่เช้ามืด เพื่อให้ทันฤกษ์หมั้น 9.09 น. แต่งตัวเสร็จก็รอขบวนขันหมากตั้งแต่แปดโมงครึ่ง โดยทางบ้านของเหมราชแต่งขันหมากบอกมาก่อนตามธรรมเนียมโบราณ แต่ตัวเหมราชยังมาไม่ถึงจนจวนเจียนเวลาหมั้นเข้าไปทุกที เนื้อแพรลงมานั่งพับเพียบรอตรงลานพิธีหมั้นตรงโถงกลางของบ้านเรียบร้อย เมื่อเห็นเหมราชยังไม่มาอุษาแม่ของเหมราชก็ร้อนใจกลัวลูกจะทำให้เสียหน้า จึงหันไปคุยกับสิงหราชผู้เป็นสามี

    "พี่สิงห์ พี่โทรไปตามพ่อลูกชายตัวดีของพี่เลยนะคะ สาละเหนื่อยใจกับมันจริงๆ" อุษาบ่นกับสามี

    "อ้าว มาโบ้ยเป็นลูกชายตัวดีของพี่คนเดียวเลยเหรอสา" สิงหราชบ่นเมียบ้าง เพราะตัวเองก็ร้อนใจ แต่ขณะที่พูดกังวลใจอยู่นั้นเหมราชก็มาถึงพอดี ทำให้พ่อแม่และทุกคนโล่งใจว่างานวันนี้ไม่ล่มแล้ว

    "มาแล้วครับผม ผมบอกจะมาก็ต้องมาสิครับ พ่อกับแม่ไม่ต้องแย่งกันรักผมหรอกครับ" เหมราชเดินผ่านประตูเข้ามาทันได้ยินพ่อกับแม่เถียงกันพอดีจึงพูดกวนๆออกไป

    "มาแล้วเหรอพ่อตัวดี มานั่งใกล้ๆน้องตรงนี้เลยอีก4นาทีก็ได้ฤกษ์สวมแหวน" อุษาบ่นลูกชายพร้อมกับเรียกให้เข้ามานั่งใกล้ๆเนื้อแพร

    เหมราชจ้องมองเนื้อแพรตาไม่กะพริบ ไม่เจอกัน2เดือนกว่าเองทำไมโตขึ้น เป็นสาวขนาดนี้ ที่สำคัญว่าที่เมียของเขาสวยมาก เหมราชยิ้มน้อยๆอย่างพึงใจในความสวยของว่าที่เมีย เหมราชนั่งลงใกล้เนื้อแพรมากอย่างต้องการจะแกล้ง แต่เนื้อแพรกลับรีบขยับตัวออกทันที จนเหมราชนึกหมั่นไส้เนื้อแพร จึงพูดเสียงดังให้เนื้อแพรโกรธเล่นๆ

    "ไม่เจอว่าที่คู่หมั้นแค่สองเดือนกว่า มาวันนี้สวยจังนะครับ ผมนี่ไม่อยากหมั้นแล้วละครับอยากแต่งเสียวันนี้เลย" เหมราชพูดยิ้มๆ

    "เห็นทีจะไม่ได้หรอกนายหัวเหมราช ลูกสาวผมยังเรียนไม่จบเลย" วิชัยพ่อของเนื้อแพรพูดยิ้มๆกับว่าที่ลูกเขย

    "เป็นไงละพ่อตัวดี แกจะต้องขอบคุณฉัน หนูเนื้อแพรของฉันสวยขนาดนี้" อุษาคุยกับลูกชาย

    "เอาละๆ เริ่มพิธีเถอะ เดี๋ยวจะเลยฤกษ์ ผมเริ่มเลยแล้วกันนะครับ อันนี้เป็นเงินสด10ล้านบาท เครื่องเพชร เครื่องทอง ของหมั้นที่ทางผมกับแม่เจ้าเหมเตรียมมาหมั้นหนูเนื้อแพรให้เจ้าเหมลูกชายผมครับ คุณวิชัยตรวจดูก่อน" สิงหราชพ่อของนายหัวเหมราชพูดขึ้น

    "ไม่ต้องนับให้เสียเวลาหรอกค่ะ สวมแหวนเลยดีกว่าเดี๋ยวจะเลยฤกษ์ค่ะ" แพรนวลพูด

    "เอานี่เจ้าเหม แหวนแม่เตรียมมาแล้ว สวมให้น้องซะ" อุษาพูด

    "แพรส่งมือให้พี่เขาสิลูก" แพรนวลบอกลูกสาว ทำให้เนื้อแพรค่อยๆ ยื่นมือเรียวสวยราวกับลำเทียนให้นายหัวเหมราช นายหัวเหมราชจึงรับแหวนจากแม่มาสวมให้เนื้อแพร เมื่อเหมราชสวมแหวนเสร็จเนื้อแพรก็ก้มลงไหว้เหมราช

    "เอ่อ! คุณว่าที่พ่อตาครับหมั้นกันแล้ว ผมขออนุญาตหอมมัดจำว่าที่เจ้าสาวหน่อยนะครับ" นายหัวเหมราชพูดขออนุญาต แต่ก็ไม่รอฟังคำตอบจากพ่อตา กลับหอมแก้มเนื้อแพรทันทีพร้อมกับกระซิบข้างหูเนื้อแพรว่า