หมั้นแล้วต่างก็ไปใช้ชีวิตของตัวเอง
1275 คำ
"ว่าที่เมียพี่สวยจัง แก้มหอมมากเลย" เหมราชพูดกับเนื้อแพร เนื้อแพรเองก็ตกใจและตั้งตัวไม่ทันขยับตัวออกเล็กน้อย
"อุ๊ย! คุณ ไอ้...." เนื้อแพรอุทานตกใจ เกือบหลุดด่าเหมราชถ้าแม่ไม่พูดขัดจังหวะเสียก่อน
"ก็เป็นอันเสร็จพิธีหมั้นนะคะ เชิญทุกท่านรับประทานอาหารกลางวันกันก่อนนะคะ" แพรนวลบอกเพื่อนรักและญาติๆฝั่งนายหัวเหมราชที่มาร่วมในพิธีหมั้นในวันนี้ ขณะที่แขกเหรื่อกำลังรับประทานอาหารกลางวันกันอยู่ เนื้อแพรจึงขอแยกตัวไปเข้าห้องน้ำ
"พริกแกกินข้าวไปก่อนนะ แพรขอไปเข้าห้องน้ำแป๊บเดียวเดี๋ยวออกมานะ" เนื้อแพรบอกเพื่อน
"ได้ๆ แกไปเถอะ" พริกหวานบอกเพื่อน ฝั่งนายหัวเหมราชเมื่อเห็นเนื้อแพรเดินไปเข้าห้องน้ำ นายหัวเหมราชจึงเดินตามเข้าไปในบ้านและดักรอคู่หมั้นของตนเองอยู่ตรงด้านหน้าประตูห้องน้ำ
"อุ๊ย! นายหัว" เนื้อแพรอุทานตกใจเพราะชนกับร่างหนาที่ยืนขว้างทางอยู่
"เจ็บหรือเปล่าน้องแพร" เหมราชถามและจะช่วยพยุง แต่เนื้อแพรกลับถอยหลังออกไม่ยอมให้นายหัวเหมราชโดนตัว
"ไม่ต้องค่ะ แพรไม่ได้เป็นอะไร ขอบคุณค่ะ นายหัวจะเข้าห้องน้ำใช่ไหมคะ เชิญค่ะแพรออกไปข้างนอกก่อนนะคะ" เนื้อแพรพูดกับเหมราช
"เปล่าไม่ได้จะเข้าห้องน้ำ พี่มารอแพร" เหมราชพูด
"รอแพร รอทำไมคะ มีอะไรหรือเปล่า" เนื้อแพรถาม
"ต้องมีอะไรด้วยเหรอ ว่าที่ผัวมารอว่าที่เมียมันเป็นเรื่องปกติ" เหมราชพูดกวนๆ
"แค่คู่หมั้นเฉยๆค่ะ ไม่ใช่ว่าที่ผัวหรือว่าที่เมียอะไรทั้งนั้น แพรไม่ได้เต็มใจจะหมั้น นายหัวเองก็คงไม่ได้เต็มใจคงมีคนที่ชอบหรือคบหาอยู่แล้ว เรามาตกลงกันดีกว่าค่ะ หมั้นกันให้จบๆไม่ต้องขัดใจผู้ใหญ่ครบกำหนด2ปีแพรจะคืนของหมั้นให้ทั้งหมด เราต่างคนก็ต่างไปใช้ชีวิตกันเถอะนะคะ ระหว่างนี้นายหัวจะทำอะไรก็เชิญตามสบายเลย แพรเองก็จะกลับไปเรียนให้จบ พอครบกำหนด2ปีนายหัวก็ทำให้แฟนนายหัวท้องไปเลยก็ได้ แล้วแพรจะหลีกทางให้ แพรจะไปเรียนต่อต่างประเทศ" เนื้อแพรพูดกับเหมราชสร้างความไม่พอใจให้กับเหมราชเป็นอย่างมาก แต่ก็เก็บความรู้สึกไม่พอใจเอาไว้ข้างใน
"เอาอย่างนั้นก็ได้ครับ ต่างคนก็ต่างไปใช้ชีวิตกันเสียให้คุ้ม คุณหนูเนื้อแพรคิดวางแผนมาดีแล้วนี่ครับ ถึงกับบอกให้ผมไปทำให้ผู้หญิงท้องแต่ระวังนะครับคุณหนูอย่าเผลอท้องเสียเองก็แล้วกัน" เหมราชพูดแล้วเดินออกไปข้างนอกทันทีด้วยความไม่พอใจ และก็ได้สร้างความโกรธเคืองให้เนื้อแพรด้วยเช่นกันเรื่องที่นายหัวทิ้งท้ายไว้ว่าให้เนื้อแพรเองระวังตัวอย่าเผลอท้องเอง
"หมั้นกันวันแรก โดนบอกเลิกตั้งแต่ยังไม่ทันได้เริ่มคบเลยกู เจริญจริงๆไอ้เหม หน่อยแม่ตัวดีทำมาเป็นปากดีรู้จักเหมราชน้อยไปเสียแล้วคุณหนูเนื้อแพร" เหมราชพูดบ่นคนเดียวเบาๆขณะเดินไปข้างนอก
เมื่อรับประทานอาหารกลางวันเสร็จ ถึงเวลาที่เหมราชและญาติๆต้องกลับบ้านแพรนวลก็ให้เด็กไปตามเนื้อแพรที่ขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดให้ลงมาส่งเหมราชและครอบครัวกลับบ้าน
"ขึ้นไปตามคุณแพรหน่อย บอกว่านายหัวจะกลับแล้วให้คุณแพรลงมา" แพรนวลสั่งเด็กในบ้าน
เมื่อเด็กขึ้นไปตามเนื้อแพรซึ่งตอนนี้เปลี่ยนชุดเสร็จแล้วจึงเดินออกมาส่งเหมราชและพ่อแม่
"สวัสดีค่ะคุณลุง คุณป้าเดินทางปลอดภัยนะคะ" เนื้อแพรกล่าวสวัสดีพ่อแม่ของเหมราชที่กำลังจะเดินทางกลับ
"จ๊ะลูก หนูแพรปิดเทอมก็แวะไปเที่ยวที่บ้านของป้าบ้างสิลูก ป้าอยู่คนเดียวคุณลุงก็ทำงาน เจ้าเหมก็ไปอยู่เกาะ นะลูกนะไปเที่ยวบ่อยๆนะลูก" อุษาบอกคู่หมั้นของลูกชาย
"แม่เผาผมอีกแล้ว หาว่าผมไม่อยู่ดูแลแม่อีกแล้วนะ คู่หมั้นผมก็มองผมไม่ดีแย่เลยสิครับ" เหมราชพูด
"ก็จริงไหมล่ะ แกก็ทำแต่งานจริงๆ ฉันเลยต้องหาเมียให้แก จะได้รีบมีหลานให้ฉันไง จริงไหมลูกหนูแพร" อุษาพูด
"เอ่อ..คือหนูเอ่อ...ไว้หนูว่างจะชวนแม่ไปนะคะป้าสา เดี๋ยวหนูซื้อขนมเจ้าอร่อยไปฝากค่ะ" เนื้อแพรตอบแบบหลบหลีกเอาตัวรอด
"แม่ครับ อยากได้หลานแม่น่าจะจัดงานแต่งนะครับ ไม่ใช่แค่หมั้น ผมจะได้เข้าหอปั๊มลูกให้แม่เลย" เหมราชพูดและส่งสายตาไปยังเนื้อแพร เนื้อแพรก็ไม่ยอมแพ้ ส่งสายตาไม่พอใจคืนกลับมาทันที ทำให้พ่อของเหมราชต้องแก้สถานการณ์ตัดบท
"ขึ้นรถเถอะสาพี่ร้อนแล้ว ไว้ไปเที่ยวที่บ้านนะลูกลุงกลับก่อน" สิงหราชพูดตัดบท
"ค่ะคุณลุง" เนื้อแพรรับคำและหันไปยกมือไหว้ลาเหมราชอย่างขัดเสียไม่ได้
"สวัสดีค่ะนายหัว" เนื้อแพรพูด
"อ้าย! หนูแพรเรียกนายหัวทำไมละลูก นายหัวให้คนงานที่เกาะเรียกเถอะ หนูเรียกพี่เขาพี่เหมสิลูก นวลเธอดูหนูแพรสิยังจะเรียกนายหัว เอาละๆ นวล พี่วิชัย สากลับก่อนนะ" อุษาบ่นว่าที่ลูกสะใภ้และลากลับ
"พี่กลับนะครับน้องแพร ไว้เจอกันนะครับ" เหมราชลาคู่หมั้นสาว
ระหว่างทางที่นั่งรถกลับบ้าน พ่อของเหมราชก็เอ่ยแซวลูกชาย
"ตาลอยเชียวนะพ่อลูกชาย ไงถูกใจมั้ยวะว่าที่เมีย" สิงหราชถามถูกชายสีหน้ายิ้มๆอย่างรู้ทันความคิดของเหมราช
"เอ่อ...ก็สวยดีครับพ่อ แต่ดูเขาหยิ่งและไม่ค่อยชอบขี้หน้าผมเท่าไหร่" เหมราชบอกพ่อพร้อมกับหลบตาพ่อกลัวพ่อจะอ่านความคิดของตนออกหมด
"ก็น้องยังเด็ก" อุษาพูดเข้าข้างว่าที่ลูกสะใภ้
"ตอนแรกผมก็ว่าเด็ก แต่ตอนนี้เปลี่ยนความคิดแล้วไม่เด็กแต่จัดว่าเด็ดเลยครับแม่" เหมราชพูดตาลอย ทำให้อุสาต้องรีบห้ามความคิดของลูกชายเอาไว้
"ให้มันน้อยๆหน่อยเถอะแก น้องไม่ใช่ผู้หญิงแบบที่ผ่านๆมาของแก" อุษาพูดเตือนลูกชาย
"ครับแม่ ผมรู้แล้วคนนี้ว่าที่เมีย ว่าที่สะใภ้ของแม่" เหมราชพูดกับแม่ยิ้มๆ
หลังจากงานหมั้นผ่านไปได้ระยะหนึ่งใกล้ที่มหาวิทยาลัยจะเปิดเทอมแล้ว เนื้อแพรก็ทนเสียงรบเร้าจากแม่ไม่ไหวต้องพาแม่ไปเยี่ยมนางอุษาที่บ้าน แต่ไปคราวนี้โชคดีไม่เจอนายหัวเหมราชเพราะทำงานอยู่ที่เกาะรังนกไม่ได้กลับมา
"เสียดายนะหนูแพร มาไม่เจอเจ้าเหม จริงๆหนูไปหาพี่เขาที่เกาะบ้างก็ได้นะ" อุษาบอกเนื้อแพร
"ไม่เป็นไรค่ะคุณป้าปล่อยพี่เหมเขาทำงานไปเถอะค่ะ แพรเองก็จะเปิดเทอมแล้วค่ะ ปีสามแล้วเรียนหนักเลยค่ะ" เนื้อแพรบอกอุษา
- ผู้เขียน
