ประกาศิตรักนายหัว

ประกาศิตของแม่ (แกต้องหมั้นกับหนูแพรนี่เป็นคำสั่ง)

    "ไม่รู้ล่ะวันนี้หนูแพรกับน้านวลเขาจะมากินข้าวที่บ้านเรา แกต้องอยู่บ้านกินข้าวกับเขา วันนี้พ่อแกไม่อยู่ด้วยห้ามแกขัดคำสั่งฉันนะ"อุษาสั่งกำชับลูกชาย

    "แม่ผมไม่แต่งกับแม่เนื้อแพรของแม่นะ หน้าตาเป็นยังไง หมวยๆ อ้วนๆหรือเปล่าแม่ ผู้หญิงดีๆที่ไหนวะจะยอมให้พ่อแม่บังคับให้มีผัว จะให้แต่งกับใครก็ได้" เหมราชถามแม่

    "ก็ดีกว่าแม่ผู้หญิงแรดๆของแกก็แล้วกัน ฉันจะทำให้แกได้เมียดีๆ แกต้องเชื่อฉัน และทำตามที่ฉันบอก ไม่อย่างนั้นแกกับฉันได้ขาดกันแน่ แกเตรียมตัวไว้เลยแกต้องหมั้นกับหนูเนื้อแพร" แม่ของนายหัวเหมราชพูดกับลูกน้ำเสียงจริงจังเด็ดขาด

    "แม่ครับ มีเหตุผลหน่อยสิครับ พ่อครับช่วยผมด้วยสิครับพ่อ" เหมราช หันไปขอความช่วยเหลือจากนายสีหราชผู้เป็นพ่อ

    "พ่อก็เห็นด้วยกับแม่เขานะ แกก็รอดูตัวก่อนก็แล้วกัน สามสิบแล้วนะเจ้าเหมรีบมีเมียเถอะวะ มีหลานให้พ่อหลายๆคน จะได้ออกมาช่วยกันทำงานทำการนะเจ้าเหม อีกอย่างมีเมียเด็กดีออก ดีกว่ามีเมียแก่นะลูก อีกอย่างวันนี้พ่อมีประชุมชาวสวนยางนะเหม สาพี่คงไม่ได้อยู่กินข้าวกับเพื่อนสานะ" นายสีหราชบอกเมียและลูกชายของตัวเอง

    "ไม่มีใครเข้าใจผมเลย ผมยังไม่พร้อมจะแต่งงาน ยังไม่พร้อมจะมีใครทั้งนั้นแหละครับ" เหมราชพูดอย่างหัวเสียและลุกจากโต๊ะอาหารเช้าไปเรือนเล็กของตัวเองทันที

    เป็นภาพเหตุการณ์ที่โต๊ะอาหารตอนเช้าก่อนที่เนื้อแพรจะมาถึง

    ฝั่งเนื้อแพรเมื่อกลับไปถึงบ้าน แม่ของเนื้อแพรก็เรียกเนื้อแพรไปคุยเกี่ยวกับเรื่องหมั้นหมายกับนายหัวเหมราช 

    "แพร หนูอาบน้ำอาบท่าเสร็จ หนูไปเจอแม่ที่ห้องพระนะลูกแม่มีเรื่องจะคุยด้วย" แพรนวลบอกลูกสาว

    "ได้ค่ะแม่ แพรขออาบน้ำก่อนนะคะอากาศช่วงนี้มันร้อนจริงๆ" เนื้อแพรบอกแม่

    "จ้ะไปเถอะลูก" แพรนวลพูดกับลูกสาว

    เมื่อเนื้อแพรอาบน้ำเสร็จก็ลงมาหาแม่ของตัวเองที่ห้องพระ

    "แม่มีอะไรจะคุยกับแพรหรือคะ" เนื้อแพรถามแม่ของตัวเอง

    "แม่จะเรียกแพรมาถามเรื่องพ่อเหม วันนี้ได้คุยกันลูกมองว่าพี่เขาเป็นคนอย่างไรบ้าง" แพรนวลถามลูกสาว

    "แพรยังไม่ทราบค่ะว่าเขาเป็นยังไง แต่ดูสายตาแล้วน่าจะเจ้าชู้" เนื้อแพรบอกแม่

    "งั้นหรือจ๊ะ คือป้าสาเขาสู่ขอแพรให้ไปเป็นลูกสะใภ้ของป้าสา แล้วแม่ก็ได้รับปากป้าสาเขาไว้ แพรจะว่าอย่างไรละลูก" แพรนวลถามลูกสาว

    "แพรไม่หมั้น แพรไม่แต่งค่ะ มันหมดยุคสมัยคลุมถุงชนแล้วนะคะแม่ แพรไม่ได้รักนายหัวเขานะคะแม่" เนื้อแพรโวยวายเมื่อแม่ของตนเองบอกให้ทราบว่าได้รับปากเพื่อนรักรับหมั้นลูกชายของเพื่อนให้หมั้นกับเนื้อแพรไว้แล้ว

    "แพร แต่แม่คุยกับป้าสาเขาไว้นานแล้ว แม่รับปากป้าสาเขาไปแล้วด้วยแพรจะให้แม่เสียคำพูดหรือลูก" แพรนวลพูดกับลูกสาว

    "ก็ทำไมแม่ไม่ถามแพรก่อน แพรยังเด็กอยู่นะคะ คุณเหมราชของแม่เขาแก่แล้วนะคะ" เนื้อแพรคุยกับแม่

    "แพรพี่เขาก็ยังไม่แก่หรอกเขาอายุเพิ่งจะ30 ป้าสาเขามีบุญคุณกับแม่และครอบครัวของเรานะแพร ตอนธุรกิจของพ่อแพรแย่ป้าสาก็ช่วย ป้าสาเขาแค่ให้หมั้นกันไว้ก่อนรอแพรเรียนจบ แล้วค่อยแต่งกันก็ได้ ไม่ได้จะให้แต่งกันเลย ถ้าแพรรักแม่รักพ่อของแพร แพรต้องตอบแทนบุญคุณของป้าสา" แพรนวลบอกลูกสาว

    "แม่ก็ตอบแทนป้าสาด้วยเงินทองที่ดิน บ้านจัดสรร หรืออะไรก็ได้นี่คะ ตอนนี้พ่อก็มีเงินเยอะแยะ อะไรก็ได้ที่ไม่ใช่แพร อีกอย่างอีตาแก่เหมราชนั่นเจ้าชู้จะตาย มีเมียเป็นร้อยแล้วมั่งคะ แม่อยากให้แพรต้องช้ำใจเหรอคะ" เนื้อแพรโวยวายกับแม่

    "แพรงั้นเอาอย่างนี้ หมั้นกันไว้ก่อน ลองศึกษาดูใจกันไปก่อนนะแพรนะ รอแพรเรียนจบแล้วค่อยว่ากัน" แพรนวลบอกลูกสาว

    "แต่แม่คะ แพรไม่อยากหมั้นกับอีตาพี่เหมหน้าหนวด ดูหน้าก็รู้เลยค่ะว่าเจ้าชู้ขนาดไหน แพรไม่อยากมีสามีแก่ ถ้าพ่อรู้เรื่องที่แม่พูดกับแพร พ่อเองก็คงไม่เห็นด้วยหรอกค่ะ" เนื้อแพรบอกแม่

    "เนื้อแพร พ่อเธอก็ช่วยเธอไม่ได้ เพราะแม่สั่งให้แพรรับหมั้นพ่อเหมราชเขา แม่เป็นหนี้บุญคุณป้าสา ถ้าไม่มีป้าสา พ่อแพรก็คงจะโดนฟ้องล้มละลายไปกับไอ้หมู่บ้านจัดสรรนั่นแล้วละ ถ้าแพรจะดื้อไม่รักแม่ ไม่รักพ่ออยากให้พ่อแม่เสียหน้าเสียคนแพรก็ทำได้ แม่ก็แค่เสียเพื่อน เสียมิตรภาพ เสียสัจจะ" แพรนวลพูดกับลูกสาวน้ำเสียงไม่พอใจ

    "แต่แม่คะ แพรยังเรียนไม่จบ แพรไม่อยากหมั้น" เนื้อแพรบอกแม่น้ำเสียงเศร้าอย่างไม่รู้จะทำอย่างไรดีให้แม่เปลี่ยนใจ

    "ก็แค่หมั้นกันไว้ก่อน แม่กับป้าสาตกลงกันแล้วว่าให้หมั้นกันไว้ก่อนสัก2ปี รอแพรเรียนจบแล้วค่อยมาคุยกันเรื่องจัดงานแต่งงานอีกที" แพรนวลบอกกับลูกสาว

    "หมั้นกันแล้ว แพรมีสิทธิ์ถอนหมั้นนายหัวได้หรือเปล่าคะแม่ ถ้าเกิดเขามีคนของเขาแพรถอนหมั้นเขาได้ไหม" เนื้อแพรถามแพรนวล

    "แม่กับป้าสาปรึกษากันว่า กว่าแพรจะเรียนจบก็อีก2ปี ก็ให้2ปีนี้เป็นช่วงเวลาศึกษาดูใจกันก่อน ถ้าแพรกับพ่อเหมราชไม่สามารถไปต่อกันได้ในความสัมพันธ์ ก็ไม่แปลกที่จะไม่แต่งงานกัน แต่ครั้งนี้แม่ขอร้องแพรเถอะนะลูก ช่วยรับหมั้นนายหัวเหมราชเถอะนะลูก แม่ไม่อยากผิดคำพูดและเสียเพื่อนอย่างป้าสากับลุงสิงห์ไปนะลูกนะ นะแพรนะ" แพรนวลขอร้องลูกสาวของตัวเอง

    "ก็ได้ค่ะ แต่แม่ต้องรับปากแพรนะ ถ้าแพรพิสูจน์ได้ว่าคุณเหมราชของแม่เขาเป็นเพลย์บอยเป็นคนไม่ดีแม่ต้องให้แพรถอนหมั้นนะคะ" เนื้อแพรต่อรองกับแม่

    "ได้ลูก ไม่มีแม่คนไหนอยากส่งลูกไปอยู่ในที่ทุกข์หรอกนะลูก แม่เองก็รักแพรมากมากเท่าที่แม่คนหนึ่งจะรักและปรารถนาดีต่อลูกได้ ถ้าพี่เขาเป็นคนไม่ดีแม่จะไม่บังคับให้แพรแต่งงานแต่แพรก็ต้องเปิดใจลองให้โอกาสพ่อเหมเขาด้วยนะ" แพรนวลบอกกับลูกสาว

     ฝั่งบ้านของเหมราช แม่ของเหมราชเดินไปหาลูกชายที่เรือนเล็กอีกครั้งเพราะเด็กในบ้านมาบอกว่านายหัวกำลังเก็บของจะไปอยู่เกาะรังนกอีกแล้ว

    "ตาเหม นั่นแกจะไปไหน จะออกไปอีกแล้วเหรอลูก เพิ่งจะได้นอนที่บ้านแค่คืนเดียวเอง" นางอุษาถามลูกชาย

    "ครับแม่ ผมมีงานที่เกาะ" เหมราชบอกแม่ของตนเอง

    "แล้วเรื่องหมั้นกับหนูเนื้อแพรละ แม่ตกลงกับน้านวลแล้วนะ แกว่าหนูเนื้อแพรเขาเป็นยังไงบ้าง" อุษาถามลูกชาย

    "ก็สวยดีแม่ แต่จะมีผัวแล้วยังละครับ สวยขนาดนั้นเขาจะเหลือมาถึงผมเหรอ" 

    "ตาเหม แกนี่ปากเสียจริงๆเลยนะ ไปว่าหนูเนื้อแพรเขาแบบนั้นได้อย่างไร" 

    "แล้วแม่จะให้ผมพูดว่าอย่างไรละครับ บอกมาเลยเอาที่แม่สบายใจเลย" 

    "ไม่รู้ละ แกต้องหมั้นและแต่งงานกับหนูเนื้อแพร ฉันชอบหนูเนื้อแพร และที่สำคัญฉันต้องมีหลาน" อุษาบอกลูกชาย

    "ครับแล้วแต่แม่เถอะครับ หมั้นก็หมั้นถ้าหนูเนื้อแพรของแม่เขายอมหมั้นผมก็ไม่ว่าอะไร แค่หมั้นผมยังไม่เอาทำเมียเพราะฉะนั้นในระหว่างนี้ผมจะทำอะไรก็ได้ ถ้าไปกันไม่รอดก็เลิกนะแม่ จบเรื่องนะแม่ผมจะไปทำงาน ให้ผมหมั้นตอนไหนแม่ก็โทรไปตามผมกลับก็แล้วกัน" เหมราชบอกแม่อย่างไม่แคร์ 

    "เจ้าเหม แล้วแกไม่ถูกใจหนูเนื้อแพรเขาเลยเหรอ ฉันอุตส่าห์หาของดีๆให้แกนะ" แม่ของเหมราชพูดกับลูกอย่างนึกขัดใจลูกชายเสียเหลือเกิน

    "ก็ถ้าให้นอนด้วยชั่วครั้งชั่วคราวก็สวยอยู่นะแม่ แต่ไม่ใช่อยู่ๆจะให้มาเป็นเมีย ผมยังไม่พร้อม แม่ผมต้องไปทำงานแล้ว เอาเป็นว่าแม่ให้หมั้นผมก็หมั้น ผมไปแล้วนะครับสวัสดีครับแม่" เหมราชพูดตัดบทและออกจากบ้านไปขึ้นรถและขับออกไปเลย