แม่สาวน้อยคนสวยคนนี้ เป็นว่าที่เมีย
1205 คำ
"โอ๊ย....ว้าย" เนื้อแพรร้องอุทานและทำท่าจะล้มหงายหลัง ดีที่นายยักษ์คนนั้นช่วยฉุดตัวของเนื้อแพรไว้ได้ทัน
"คุณเป็นอะไรหรือเปล่า" เหมราชถามเนื้อแพร
"ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณนะคะที่ช่วยดิฉันไม่ให้ล้มหงายหลัง แล้วก็ขอโทษด้วยค่ะที่ชนคุณ" เนื้อแพรกล่าวขอโทษและขอบคุณเหมราช
"ไม่เป็นไรครับ ว่าแต่คุณ.." เหมราชจะถามชื่อแต่เนื้อแพรก็แย่งพูดเสียก่อน
"คือดิฉันมาเยี่ยมป้าสากับแม่ค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ" เนื้อแพรบอกเหมราชแล้วรีบเดินกึ่งวิ่งเข้าบ้านไป ทำให้เหมราชรู้โดยทันทีว่าแม่สาวน้อยคนสวยคนนี้เป็นว่าที่เมียของตนเอง เพราะแม่ของเขาได้เกริ่นบอกไว้ตั้งแต่ตอนเช้าบนโต๊ะอาหารแล้ว
เนื้อแพรเดินเข้ามายังห้องรับแขก ปรากฏว่าผู้ชายที่ตนเองชนจนเกือบล้มนั่งอยู่ในห้องรับแขก ทำให้เนื้อแพรตกใจเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร
อ้าวหนูเนื้อแพรลูก หายไปไหนมาตั้งนานละ ป้าให้เด็กไปดูที่ห้องน้ำก็ไม่เห็น" อุษาถามเนื้อแพร
"แพร เอ่อแพร! ได้ยินเสียงนกมันร้องเพราะดีค่ะ เลยเดินตามเสียงนกออกไปที่สวนหลังบ้านค่ะคุณป้า แพรต้องขอโทษด้วยค่ะที่เสียมารยาทเดินออกไป" เนื้อแพรเล่าอุษา
"อ๋อ! นกกรงหัวจุกของพ่อเหมเขานะ เขาชอบหนูแพรชอบนกเหมือนกันเหรอลูก มาๆ มานั่งใกล้ๆพี่เขา นี่พี่เหม หนูแพรจำพี่เขาได้ไหม เคยเจอกันสมัยเด็กๆเลยนะป้าว่า" อุษาพูดให้เนื้อแพรมานั่งใกล้เหมราช เนื้อแพรจึงปฏิเสธไม่ได้ต้องนั่งลงใกล้ๆแล้วยกมือสวัสดีนายหัวเหมราช
"สวัสดีค่ะพี่เหมราช คือแพรจำไม่ได้ค่ะคุณป้า" เนื้อแพรบอกอุษาและไหว้เหมราช
"ยายแพรคงจำไม่ได้จริงๆแหละสา ตอนเจอพ่อเหมน่าจะอายุ 2-3 ขวบละมั้งตอนนั้นพ่อเหมไปสอบเข้าโรงเรียนประจำจังหวัดใช่ไหมลูก น้านวลจำไม่ค่อยได้" แพรนวลพูดและถามเหมราชเพื่อความมั่นใจ
"ครับน้านวล ผมเองก็จำน้องเนื้อแพรไม่ได้เหมือนกัน แล้วนี่เรียนอยู่มอไหนแล้วครับ" เหมราชพูดถาม
"แพรเขาเรียนอยู่ปี 2 แล้วจ้ะพ่อเหม" แพรนวลตอบแทนลูกสาว
"อ๋อ! เหรอครับ" เหมราชพูดและส่งสายตามองเนื้อแพร แต่เนื้อแพรกลับหลบตาไม่สนใจเหมราช
"ระหว่างรอแม่อาบเขาตั้งโต๊ะมื้อเที่ยง เหมก็พาน้องเดินเล่นชมรอบๆบ้านเราก่อนสิลูก" อุษาหันไปพูดกับบุตรชาย
"เอ่อ!.....ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณป้าสา คือแพรเกรงใจค่ะ อีกอย่างมันร้อนด้วยค่ะข้างนอก แพรว่าแพรเอาขนมกับผลไม้ไปแกะใส่จานให้ในครัวดีกว่าค่ะ" เนื้อแพรบอกกับอุษา
"เอาอย่างนั้นก็ได้ลูก งั้นเหมไปช่วยน้องทำไปลูก" อุษาหันไปบอกลูกชาย
"ครับแม่ น้องเนื้อแพรเชิญด้านนี้เลยครับ" เหมราชรับคำแม่และพาเนื้อแพรไปในครัว
"แพรเรียนเกี่ยวกับอะไรเหรอครับ" เหมราชถาม
"เรียนบริหารธุรกิจค่ะ" เนื้อแพรตอบเหมราชแล้วก็ปอกแอปเปิลไปด้วย เหมราชเห็นเนื้อแพรสงบปากสงบคำ ไม่พูดอะไรต่อจึงถามเนื้อแพรอีก
"แล้วแพรไปเรียนยังไง ไปกลับบ้านหาดใหญ่เหรอครับ" เหมราชถาม
"เปล่าคะ แพรพักอยู่คอนโดค่ะ จะกลับบ้านเสาร์อาทิตย์ค่ะ" เนื้อแพรตอบ
"แล้วพักอยู่คนเดียวหรือครับ คือพี่หมายถึงอยู่กับแฟนหรือเปล่า" เหมราชถาม
"เอ๊ะ!.. นายหัวถามแบบนี้หมายความว่ายังไงคะ" เนื้อแพรเงยหน้าขึ้นถามเหมราชเพราะไม่ชอบใจในคำถามของเหมราช
"ก็พี่ถามเพราะอยากรู้ว่าแพรมีแฟนแล้วยัง" เหมราชถามยิ้มๆ
"เรื่องส่วนตัวค่ะ แพรจะมีหรือไม่มีก็เรื่องของแพร อีกอย่างถึงแพรจะมีแฟนก็ไม่ใช่สามีค่ะ คงจะอยู่ด้วยกันที่คอนโดไม่ได้ รบกวนหลีกทางด้วยค่ะเสร็จแล้วแพรจะยกออกไปข้างนอก" เนื้อแพรพูด แล้วเดินออกจากครัวไปข้างนอก
"เรื่องส่วนตัวเหรอ ถามแค่นี้จะโกรธทำไมวะ" เหมราชพูดกับตัวเอง
เมื่อรับประทานอาหารเที่ยงเสร็จ แม่ของเหมราชก็เปิดโอกาสให้เหมราชกับเนื้อแพรได้อยู่ด้วยกัน โดยแกล้งทำทีว่าตนเองและแม่ของเนื้อแพรมีเรื่องสำคัญต้องคุยกัน ให้เหมราชพาเนื้อแพรไปเดินเล่นย่อยอาหารก่อน เหมราชจึงพาเนื้อแพรไปเดินเล่นที่สวนดอกกล้วยไม้ใกล้กับเรือนเล็ก เหมราชจึงชวนเนื้อแพรคุย
"น้องเนื้อแพรโกรธพี่ที่ถามถึงเรื่องแฟนเหรอ" นายหัวเหมราชถาม
"เปล่าค่ะ ไม่ได้โกรธพูดเรื่องอื่นได้ไหมคะ" เนื้อแพรพูดขึ้น
"งั้นพูดเรื่องอะไรละครับ" เหมราชถาม
"พี่เหมชอบเลี้ยงนกเหรอคะ" เนื้อแพรถาม
"ครับ แพรชอบนกเหรอ ไว้ว่างๆไปเที่ยวเกาะรังนกสิ นกเยอะมากเลย" เหมราชบอก
"ไม่เป็นไรค่ะแพรเกรงใจ จริงๆแพรก็ชอบนกค่ะ ชอบฟังเสียงมันร้องตอนเช้าๆ" เนื้อแพรพูด
เนื้อแพรกับเหมราชคุยกันสักพักแม่ของเนื้อแพรก็ให้คนมาตามบอกว่าจะกลับบ้านแล้ว เนื้อแพรเลยลาเหมราชกลับบ้าน
"แพรกลับบ้านก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ" เนื้อแพรยกมือไหว้เหมราช
"ครับสวัสดีครับไว้เจอกันนะน้องแพร" เหมราชพูดและหันไปไหว้ลาแพรนวลด้วย
ย้อนไปเมื่อตอนเช้าก่อนที่เนื้อแพรกับแม่จะมาถึง อุษาได้เรียกลูกชายมาคุยเรื่องที่จะให้หมั้นและแต่งงานกับเนื้อแพร
"ตาเหม แกต้องหมั้นและแต่งงานกับหนูเนื้อแพร" แม่ของนายหัวเหมราชออกคำสั่งเด็ดขาด
"ผมไม่แต่งครับ ลูกสาวเพื่อนแม่ยังเด็ก ไม่ใช่สเปคผม" เหมราชปฏิเสธแม่หัวชนฝา
"แล้วสเปคแกมันเป็นยังไง ต้องแม่พวกปากแดงๆ แรดๆ นมโตๆ อย่างนั้นเหรอ แม่รับไม่ได้หรอกนะ" แม่ของเหมราชพูด
"แม่ ผมไม่ได้จะเอาทำเมียหรอกครับ รู้หรอกน่า ผมยังไม่อยากแต่งงาน" เหมราชพูดกับแม่
"แต่แกสามสิบแล้ว ฉันอยากมีหลาน แล้วหลานฉันก็ต้องเกิดจากผู้หญิงดีๆ ด้วย" แม่ของเหมราชพูด
"แต่หนูเนื้อแพรของแม่เขาเพิ่งจะสิบเก้านะแม่ ผมจำได้แม่พาผมไปเยี่ยมตอนเขาคลอดตอนนั้นผมเรียนป.6แล้วนะ"
"ก็ใช่ไง ฉันหาเมียเด็กให้แก หาผู้หญิงดีๆ ให้มาเป็นแม่ของหลานฉันมันไม่ดีตรงไหนเจ้าเหม" แม่ของเหมราชถามลูกชาย
"ก็ผมไม่ชอบ เขาเด็กไปแม่" เหมราชบอกแม่ของตนเอง
- ผู้เขียน
