วันรุ่งขึ้น
07:00 น.
น้ำฟ้าบิดตัวด้วยความขี้เกียจ รู้สึกเหมือนกำลังโดนทับอยู่ จึงก้มลงไปมองบริเวณสะโพกของตัวเอง เมื่อเห็นว่าเป็นแขนของใครสักคน ก็รีบลนลานลุกขึ้นนั่ง
“คะ คุณปืนมานอนในนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่คะ!”
“หนวกหูแต่เช้า!”
“อย่ามาเนียนนะคะ ฟ้าจำได้ว่าเมื่อคืนคุณนอนอยู่ห้องข้างๆ”
“ฉันฝันร้าย!”
“คุณไม่ใช่เด็กนะ!”
“ฉันฝันว่าเธอตาย เลยเข้ามาเช็คดู ว่ามันความจริงหรือว่าเป็นแค่ฝัน”
ดวงตาคู่คมปลือขึ้นมองหน้าเธอ น้ำฟ้าเห็นว่าขอบตาเขาแดงนิดๆ ไม่ใช่ว่าแอบร้องไห้หรอกนะ
“ฟ้าไม่ตายง่ายๆหรอกค่ะ ยังไม่ได้ทำสิ่งที่อยากทำเลย”
“แต่เมื่อคืนเธอหลับเป็นตายเลยนะ”
ปืนใหญ่ขยับตัวลุกขึ้นนั่ง เมื่อคืนตอนที่เขาเข้ามาเขย่าตัวเธอดู เธอหลับสนิทมากจนเขานึกว่าตายไปจริงๆ เล่นเอานั่งร้องไห้อยู่ตั้งนาน
“ฟ้าปวดแก้ม ก็เลยกินยาแก้ปวดที่ดาวซื้อมาให้ เลยหลับลึกไปหน่อย”
“ตอนนี้ดีขึ้นไหม ยังปวดอยู่หรือเปล่า”
