“ก็คุณจะเอาอะไรอุ่นๆมาทับหน้าฉัน”
“อะไรอุ่นๆที่เธอว่า รู้เหรอว่ามันคืออะไร”
น้ำฟ้าก้มหลบสายตาวับวาบแทบไม่ทัน แค่จะเงยหน้าคุยกับเขาเหมือนที่เคยทำเท่านั้น แต่เธอไม่สามารถทำแบบนั้นได้อีก บรรยากาศรอบตัวหมอปืนดูอ่อนโยนขึ้น หรือเพราะความรู้สึกที่เธอมีให้เขากันแน่ ที่มันเปลี่ยนมุมมองของเธอที่มีต่อเขาไปมากขนาดนี้
“แล้วมันคืออะไรล่ะ!”
“อยากรู้เหรอ?”
“ไม่อยากรู้ค่ะ”
“ยัยลามก เธอคิดว่าฉันจะเอาอันนั้นของฉันไปทับหน้าเธอหรือไง?”
แม้จะเป็นความจริงนิดๆก็เถอะ แต่จุดที่เขาจะทับไม่ใช่หน้า แต่เป็นปากจิ้มลิ้มของเธอมากกว่า
“ก็…. คุณชอบพูดสองแง่สองง่ามให้ฉันคิดบ่อยๆนี่นา”
“ยังหรอกน่า ยังไม่ใช่ตอนนี้ แม้ความอดทนของฉันจะต่ำลงทุกที แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้แน่นอน”
ดวงตาสีดำขวับวูบไหวมากกว่าปกติ ยิ่งตอนที่มือของเขาสัมผัสแก้มบวมช้ำของเธอ เขารู้สึกว่าดวงตามันเอ่อคลอด้วยอะไรสักอย่าง กล้าดียังไงมาทำร้ายคนที่เขารู้
