CHAPTER 12
“สุภาพบุรุษไม่ได้มีไว้ให้ใช้กับแรดรู้ไหมเรเนส?”
“…”
นี่ด่าตรงๆ ยังไม่เจ็บเท่ากับการหลอกด่าทางอ้อมแบบนี้ด้วยซ้ำ คิดว่าคนอย่างเรเนสเป็นยังไงในสายตาพี่เขานะมันก็ไม่ใช่ว่าฉันจะทำตัวแบบที่ถูกว่าเสียหน่อยอีกอย่างการมาหาผู้ชายที่ตัวเองรักมันผิดนักหรือไง? ตอนนี้สมัยนี้ใครๆ ก็ทำกันแหละ
“หึ”
ดูท่าทางยัยนี่เหมือนจะถูกน็อคกลางอากาศไปแบบไม่ทันตั้งตัวด้วยซ้ำด้วยคำพูดเมื่อกี้ไม่มีคำพูดอะไรๆ ออกจากปากเลยแต่มันแสดงออกทางสายตาที่เธอส่งมาว่าไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ที่ถูกว่าแบบนั้นจากคนที่เคยเจอกันแค่ไม่ถึงสามครั้ง
ในรอบหลายปี?
“พี่อยากจะว่าจะด่าอะไรก็เชิญค่ะ?”
สายตาที่มุ่งมั่นของฉันมองไปยังสายตาของคนที่ยืนอยู่ค้ำศีรษะ ที่เงียบไม่ใช่ว่าหมดคำด่าแต่อยากให้พี่รูธพูดก่อนที่ฉันจะด่าแหลกบ้าง
“แต่เนสว่าบ้างทีผู้หญิงที่เงียบๆ ก็ไม่ใช่ว่าจะ แรด ไม่เป็นนะคะเหมือนคนที่เดินมาเกาะแขนพี่เมื่อกี้ไงเห็นแบบนั
