CHAPTER 6
1074 คำ
CHAPTER 6
รถคันนี้เป็นของไอ้ดรีมที่ผมใช้ให้ไอ้วายุไปเอามาจากกลุ่มของพวกมันเองและเมื่อไอ้วายุออกมาจากรถคนนี้แล้วมันก็มายืนข้างผมหลังจากที่ทำอะไรบางอย่างเรียบร้อยแล้ว
“มึงเล่นแบบนี้ใช่ไหมไอ้รูธ!”
“รถมึงไม่ใช่หรอไอ้ดรีมพอดีกูอยากเอามาเป็นของเล่นเสียหน่อยคงหนุกน่าดูว่าไหม?”
รอยยิ้มกระตุกที่มุมปากแบบนี้ความชั่วร้ายเริ่มที่จะเข้ามาปกคลุมอย่างจริงจังแล้วสินะ เฮียรูธฉลาดมากที่รู้จุดอ่อนของไอ้ดรีมถึงได้ให้ผมไปเอารถมา
“มึงจะทำอะไร?”
“…”
“ไอ้เหี้ยรูธ ปล่อย ปล่อยกู!”
ร่างกายของไอ้ดรีมเริ่มที่จะดิ้นรนเพื่อให้ออกจากการมัดแต่ก็เท่านั้นเมื่อมันไม่ได้เป็นอย่างที่คิดยิ่งดิ้นเชือกก็ยิ่งรัดเพิ่มมากเมื่อผมโชว์โทรศัพท์ให้ดูพร้อมกับสายตาที่เหนือกว่า มันคงรู้แล้วว่าผมจะทำอะไรเพื่อสั่งสอนพวกมัน
ตุ้ม!
แสงไฟสว่างไปทั่วบริเวณก่อนที่ซากเศษเหล็กของรถจะแตกกระจายฟุ้งไปทั่วความมอดไหม้เริ่มเข้ามาเยือนรถคันหรูของไอ้ดรีมอย่างไม่เหลือซาก
“คนอย่างกูเหี้ยกว่าที่มึงคิด!”
ผมบอกไอ้ดรีมที่อึ้งกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้า ไม่สามารถปฏิเสธได้ว่าตัวเองเหี้ยแต่ก็ไม่เคยเหี้ยเข้าหาเรื่องใครๆ เหมือนไอ้พวกนี้
ตุ้ม! ตุ้ม! ตุ้ม!
ตุ้ม! ตุ้ม! ตุ้ม!
“จำไว้อย่า...คิดที่จะเสือกเล่นกับกู!” หลังจากที่กดปุ่มพวกนั้นรถหลายคันที่ถูกจอดก็ระเบิดขึ้นถัดกันด้วยความรุนแรง “จัดการต่อด้วยไอ้วายุกูไปละ”
“ครับเฮีย”
“ไม่ต้องเอาถึงตาย แค่พูดไม่ได้ก็พอ!”
บทบรรยายพิเศษ: เรเนส
เย้!
“ความอิสระมาเยือนแล้วเรเนส”
มันเหมือนกับคนบ้าใช่ไหมที่ตะโกนออกมาในมหาลัยหลังจากเรียนเสร็จแล้วแบบนี้แต่แน่ละฉันไม่อายเลยสักนิดตลอดเวลาที่โดนกักบริเวณหนึ่งอาทิตย์มันทำให้ฉันอึดอัดมากเพราะนอกจากมหาลัยกับบ้านแล้วฉันไม่ได้ก้าวเท้าออกไปที่ไหนเลยถึงจะไม่ได้มีคนคุมแต่ทำไมจะไม่รู้ว่าเฮียเร็นจับตาดูตลอดเวลาถึงแม้จะอยู่คนละซีกโลกเลยก็เถอะจะขัดคำสั่งก็ไม่ได้เดี๋ยวโดนเพิ่มเวลาอีก
“ได้เที่ยวเสียที!”
วันนี้เป็นวันศุกร์ที่มันดีที่สุดเพราะนัดเพื่อนๆ เที่ยวกันที่คลับชื่อดังในย่านนี้ ซึ่งได้สืบมาแล้วว่ามันเป็นของเพื่อนผู้ชายที่ฉันตกหลุมรักพี่รูธไม่รู้ว่าวันนี้จะได้เจอเขาอีกครั้งหรือเปล่าแต่แค่คิดก็ทำให้รู้สึกดีแล้วล่ะ
“ดอกไม่สำหรับคนสวยๆอย่างเนสครับ”
ทว่าความคิดที่แสนสุขของฉันกลับต้องมาหยุดชะงักลงกลางทางเพียงเพราะผู้ชายคนนี้ ตามตื้อตั้งแต่อยู่ปีหนึ่งไม่เบื่อบ้างหรือไงถ้าสนใจคงตกลงคบเป็นแฟนนานแล้วแต่นี้อะไรห่างไกลสเป็กยิ่งกว่าดาวยูเรนัสเสียอีก
“เรเนส… กรุณาเรียกชื่อให้ถูกด้วย” ช่างกล้ามากนะที่เข้ามาใช้สรรพนามเรียกชื่อนี้มีแต่คนใกล้ชิดที่ฉันอนุญาตเท่านั้นถึงเรียกได้ “หลีกด้วยคะ”
ปึก!
เอ๊ะ!
“จะหาเรื่องหรือไง?”
ในตอนที่ฉันเปิดประตูรถออกเพื่อที่จะเข้าข้างในรถแต่ผู้ชายคนนี้เขากับใช้มือดันประตูรถให้ปิดลงเหมือนเดิมจนทำให้ฉันต้องมองหน้าเขาอีกครั้งอย่างไม่สบอารมณ์ก่อนที่จะพูดขึ้น
“ทานข้าวด้วยกันนะ”
นี่ยัง..อยากลองเล่นกับอารมณ์ฉันใช่ไหม?
ไม่ไปใช่ไหม?
อย่าให้ได้ระเบิดนะ ฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่เรียบร้อยคอยเก็บอารมณ์โกรธไว้ระบายกับตัวเองจะว่าคุณหนูเอาแต่ใจก็แล้วแต่
“ไม่ค่ะ หลีก”
“…”
“เอาดอกไม้กลับไปด้วย”
ทันใดที่สายตาฉันเข้าไปเห็นดอกไม้ช่อเดิมที่กำลังจะถูกส่งมาให้ตัวเองอีกรอบหนึ่งก็เลยพูดขึ้นขัดกับการกระทำของเขา ดอกกุหลาบสีแดง เหอะบอกไว้เลยว่าเกลียดที่สุดเกลียดยิ่งกว่าอะไรเสียอีกคิดจะจีบทำไมไม่หาประวัติให้มันดีๆ
“…”
“อ่อ แล้วเลิกจีบเสียที ไม่เบื่อบ้างหรอ?”
“…”
คำถามที่ยิงตรงไปยังผู้ชายคนนี้ทำให้เขาอ้าปากค้างคงอยู่ในช่วงตะลึงอยู่สินะแต่ก็แน่ละทุกๆ ครั้งที่เขามาจีบฉันก็คอยที่จะหลีกเลี่ยงทุกๆ ครั้ง มีครั้งนี้แหละที่เผชิญกันแบบจริงจังอยากให้เลิกทำแบบนี้เสียทีเพราะยังไงฉันก็ไม่สามารถไปรักเขาได้
รูปร่างก็อยู่ในเกณฑ์ที่ดีทั้งหน้าตา ริมฝีปากที่เข้ารูปมีอย่างเดียวนั่นก็คือผิวคล้ำ เป็นสิ่งที่ฉันไม่ชอบมากที่สุด
ฉันชอบคนผิวขาว
“คิมไม่เบื่อเลย”
ชื่อคิมสินะคำตอบหน้าตายแบบนี้ รู้ไหมว่ามันทำให้น่าเบื่อมากที่สุดและดูท่าทางจะไม่ยอมกลับไปง่ายๆ เสียด้วย
“ถึงแม้ว่าฉันจะไม่สนใจนะหรือ?”
“…”
“ตัดใจเถอะไม่มีประโยชน์อะไรที่จะจีบต่อไปเพราะว่ายังไงผลมันก็เป็นเหมือนเดิมคือได้เพียงคำปฏิเสธจากฉันเท่านั้นอีกอย่างนะฉันมีแฟนแล้ว”
นี่คือประโยคที่ฉันพูดออกมายาวที่สุดเพื่อที่จะบอกให้ผู้ชายที่ชื่อคิมตรงหน้าได้เข้าใจเพราะขืนดันทุรังจีบต่อไปก็จะทำให้เสียใจเปล่าๆ ผู้หญิงยังคอยเขามากกว่าที่จะมารอคนอย่างฉัน
“ แฟน?” เขาทำท่าเอียงหัวเล็กน้อยพร้อมเอ่ยขึ้นอย่างไม่เชื่อ “เท่าที่รู้เรเนสไม่มีแฟนนิ?”
“…”
“อย่าโกหกเลย”
“แล้วมีแฟนทำไมต้องประกาศให้คนนอกรู้ล่ะมันเป็นเรื่องของคนสองคนอีกอย่างคนนอก..ไม่เกี่ยวนายว่าไหม?”
ผลัก!
ปัง!
บรึ้น!
ไม่รอให้ผู้ชายที่ชื่อคิมพูดฉันก็รีบผลักเขาก่อนเปิดประตูรถขับออกมาทันทีเพราะยังมีธุระที่สำคัญต้องไปทำต่อไม่มีเวลามาเล่นไร้สาระอีกแล้ว ที่แน่ๆ คนอย่างคิมไม่มีทางหยุดอยู่แค่นี้สายตาที่ไม่เชื่อในแววตาของเขายังแสดงออกมาให้ฉันเห็นเมื่อกี้ยังไงจะต้องมีแฟนที่ชื่อรูธให้ได้ยัยเนส
- ผู้เขียน
