“ ขอบคุณอาจารย์มากนะคะ ”
หวายเอ่ยขึ้นขณะที่ทั้งคู่กำลังเดินกันอยู่
“ เรื่องอะไรหรอ ”
ธาดาแกล้งทำเป็นไม่รู้
“ ก็…..เรื่องเมื่อกี้ ”
ธาดายิ้มในใจเมื่อเห็นท่าทีหวายที่แสดงออก
“ ไม่เป็นไร ผมรับปากคุณยายเอาไว้ผมก็ต้องดูแลเราอยู่แล้ว ”
“ อ่อ ค่ะ ”
พอเห็นหวายทำหน้าผิดหวัง ธาดาก็หยุดเดินก่อนจะหันเข้าไปหาอีกฝ่าย
“ ถ้ามีอะไรที่ไม่สบายใจก็บอกผมได้นะ ผมยินดีรับฟังทุกเรื่องเพราะว่าผม..... ”
" อาจารย์ทำไมหรอคะ "
หวายเห็นว่าธาดาไม่ยอมพูดออกมาเลยถือวิสาสะถาม เธอแอบเข้าข้างตัวเองว่าธาดาอาจจะใจตรงกัน
สายตาอันอบอุ่นจ้องไปยังเด็กสาวตรงหน้า ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เขาเป็นห่วงและอยากปกป้องความรู้สึกของเด็กคนนี้
" ผมอยากเป็น.........
.
.
.
.
.
.
.
ผู้ปกครองแทนยายของเรา "
มันเป็นคำตอบที่ธาดาคิดว่าคงจะดีที่สุดแล้วในตอนนี้
“ ผู้ปกครองหนูหรอคะ ”
หวายงับใบหน้าลง
อะไรกัน ใครอยากใ
