ตกเย็น...
หลังจากกลับมาจากห้าง เธอก็นั่งแทบไม่ติดพื้น เธอลืมไปเลยว่าเธอถอดสร้อยไว้ในห้องน้ำของเขาวันนั้น ปกติสร้อยนั้นเธอจะใส่ติดตัวเป็นประจำแทบไม่ถอดมันเลยด้วยซ้ำ เพราะมันสำคัญกับเธอมากมันเป็นสร้อยที่ป้าของเธอบอกว่าพ่อให้ไว้ก่อนเสีย เป็นสร้อยที่มีความสำคัญทางใจ แต่วันนั้นไม่รู้ทำไมเธอถึงได้ถอดมันออกตอนอาบน้ำก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน แล้วก็ดันลืมหยิบมาใส่ นี่ถ้าเขาไม่บอกเธอก็คงไม่รู้ตัวแน่ๆ
ตื้อดึ่ง!
ฐานทัพ : ผมให้เวลาป้าถึงเสาร์อาทิตย์นี้ ถ้าป้าไม่มาเอา ผมจะเอาไปทิ้ง
“ไอ้บ้าเอ้ย...ทำไมต้องไปลืมที่ห้องอีตาบ้านั่นด้วย...อบเชยนะอบเชย!!” เธอบ่นกับตัวเองด้วยท่าทีหงุดหงิด
ตื้อดึ่ง!
ฐานทัพ : อ่านแล้วก็ตอบด้วย ผมไม่ชอบให้ใครเมินแชท!!
อบเชย : นายเป็นอะไรกับฉันมากป้ะ จะเอาให้ได้เลยใช่ไหม?
ฐานทัพ : อืม ให้ป้ะล่ะ
อบเชย : ไม่มีคนอื่นให้เอาแล้วหรือไง ทำไมฉันต้องเป็นผู้ถูกเลือก
ฐานทัพ : อยากล
