“พี่เขตต์...วันนี้อบมีธุระกับทนายค่ะ พอดีว่า...ต้องไปคุยเรื่องคดีกับเขา...อบจะไปทานข้าวข้างนอกด้วยเลย ยังไง...อบฝากเด็กๆ ห้องอบด้วยนะคะ” เธอหันไปบอกเขตต์ด้วยน้ำเสียงเกรงใจ บ่อยครั้งที่เธอมักจะวานให้เขตต์ช่วยทำหน้าที่แทน แต่ก็ไม่มีครั้งไหนเลยที่เขตต์จะปฏิเสธเธอ แถมยังยิ้มรับ ยอมทำให้เธออย่างเต็มใจ
“อบไปเถอะ ไม่ต้องห่วงนะ ทางนี้เดี๋ยวพี่ดูแลให้เอง”
“ขอบคุณมากนะคะพี่เขตต์ รบกวนอีกแล้ว เกรงใจจัง”
“ถ้าเกรงใจก็เลี้ยงข้าวพี่สิ”
“ไว้ว่าง ไปทานข้าวบ้านอบนะ งั้น...อบไปก่อนนะคะ...”
“ป้า...ขึ้นมาดิ...ยืนรอใคร...” กระจกรถยนต์คันหรูเลื่อนลงพร้อมกับเสียงของฐานทัพที่เรียกเธอ
“ก็ใครจะไปรู้ว่าเป็นรถนาย”
“อยู่นี่มีรถหลายคันมั้ง เร็วๆ หิวข้าวแล้ว”
“จิ๊! ทำไมต้องคอยบงการให้ฉันทำนู่นทำนี่อยู่เรื่อยเลย”
“ก็ป้าไม่ให้ผมสักที ให้สักทีดิแล้วจะเลิกยุ่ง”
“ถามจริง ทำไมนายดูอยากได้ฉันจัง ไม่มีคนอื่นแล้วหรือไง
