CHAPTER 17 แล้วแต่จะคิด

1796 คำ

“พี่ฟิลด์คะ ช่วยปั้นด้วย” ฉันเขย่าแขนที่ฟิลด์อย่างขอความช่วยเหลือ ยิ่งเห็นปั้นโดนรุมฉันก็ยิ่งร้อนรนใจ “บอสดูนิวกับฝันนะ พี่จะเข้าไปช่วยปั้น” “จะไหวเหรอครับ ฝั่งนั้นมีกันเยอะ” “น่าจะไหว เดี๋ยวการ์ดก็คงมา” พี่ฟิลด์วางมือลงบนหัวฉัน แล้วหมุนตัวเดินเข้าไปในดงหมัด พี่เขาใช้เท้าถีบคนที่ชกปั้นจนอีกฝ่ายล้มหงายหลัง จากนั้นก็หันไปถีบอีกคนที่กำลังจับแขนของปั้นอยู่ พวกนั้นเหมือนจะงงว่าพี่ฟิลด์เป็นใครมาจากไหน ซึ่งปั้นเองก็มองหน้าพี่ฟิลด์ด้วยความสงสัยไม่ต่างกัน แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่มีเวลาได้ไถ่ถาม เพราะคนพวกนั้นพุ่งเข้าใส่แบบหมาหมู่ พอปั้นไม่ถูกจับแขนไว้ ก็สามารถสู้กลับได้โดยไม่เสียเปรียบ บวกพี่ฟิลด์ที่ค่อนข้างมีทักษะการต่อสู้แล้วก็หลบหลีกเก่ง ทำให้ฝั่งนั้นดูหัวเสียเอามาก ๆ ที่ไม่สามารถแตะตัวพวกเขาได้ คนเยอะกว่าแต่ทำอะไรไม่ได้เริ่มเสียหน้า หันไปขว้าขวดเหล้าทุบลงพื้นให้กลายเป็นปากฉลาม คนแตกตื่นกรีดร้อ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม