CHAPTER 11 แค่สงสาร

1566 คำ

“เฮียน็อตบอกว่ามึงอยู่ห้อง” ถ้ามึงมาพาโวยแบบนี้รู้เลยว่าหัวไอ้นิวไม่ปลอดภัย เมื่อเช้ารอดจากเฮียน็อตแล้วแท้ ๆ ทำไมยังเหลือไอ้ปั้นอีก “ไปไหนมา” “มาหามีอะไร” ฉันไม่ตอบ เปลี่ยนเรื่องเอาเฉย ๆไม่อยากให้มันซักขาวฉัน “ไม่ตอบเหรอ” คนพูดเลิกคิ้วถาม “รถรุ่นนั้นมอเรามีไม่กี่คัน ให้กูสืบไหม ว่าใครมาส่งมึง” โอ้ย! ทำไมความสามารถเยอะนักล่ะปั้น ไม่ต้องเก่งไม่ต้องรู้ทุกเรื่องก็ได้เพื่อน “ปั้น มันไม่มีอะไร แค่คนรู้จัก” “ถ้าแค่นั้นแล้วมึงจะปิดปังทำไม” ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงไม่กล้าบอกว่ามากับพี่ฟิลด์ อาจเพราะพี่เขาเป็นคนที่พี่ชายอยากให้ห่าง แล้วพี่เขาก็เป็นคนที่เพื่อนสนิทไม่อยากให้ยุ่ง “กูไม่ได้อยากยุ่งเรื่องส่วนตัวของมึงนะนิว ที่ถามแค่เป็นห่วง กลัวว่าไอ้เจ้าของรถคันนั้น จะเป็นคนเดียวกับที่กูคิด” “ขึ้นไปคุยกันข้างบน” สุดท้ายฉันก็ยอมเล่าเรื่องทั้งหมดให้ปั้นฟัง เริ่มตั้งแต่ที่ออกรบในคราวนั้น ว่าฉันติดค้างพี

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม