ฉันแง้มประตูห้องดูลาดเลา พอเห็นว่าทุกอย่างเงียบสงบ ก็ยืดตัวหลังเหยียดตรงเดินออกจากห้องนอนของตัวเอง
“ไปเรียนแล้วมั้ง” วันนี้เฮียน็อตมีเรียนเช้า นี่ก็เก้าโมงเข้าไปแล้ว พี่ชายคงอยู่มหา’ ลัยแล้วป่านนี้ ฉันเลยรีบออกจากห้อง จะได้รีบเอารถไปคือพี่ฟิลด์ ไม่อยากประสาทเสียกับความระแวง ที่กลัวว่าใครจะมารับรู้เข้า เรื่องที่ฉันขับรถพี่เขามา
“เฮ้อ...” ขึ้นรถได้ก็ขอถอนหายใจหน่อยแล้วกัน เมื่อกี้วิ่งออกจากลิฟต์ในแบบที่กลั้นลมหายใจ ย่องเบาราวกับแมวเดิน สายตาก็สอดส่ายซ้ายทีขวาทีจนนิติคอนโดถึงกับมองตามว่าฉันกำลังทำอะไร
ก่อนออกรถไลน์บอกพี่ฟิลด์ไว้ว่ากำลังเดินทางไป พี่เขาตอบกลับมา ‘ครับ พี่จะรอ’
จากเรื่องเมื่อคืนทำให้ฉันรู้ว่าพี่ฟิลด์ที่ทรงรวยอยู่แล้ว ที่จริงรวยเอามาก ๆ คอนโดที่ฉันไปส่งพี่เขาเมื่อคืนนี้ หาข้อมูลได้ว่าแค่ห้องเปล่าก็ปาเข้าไปเกือบสิบห้าล้าน นี่ว่าคอนโดตัวเองก็หรูระดับหนึ่งแล้วนะ เจอคอนโดพี่ฟิ
