CHAPTER 2 น้องชอบพี่ ?
1325 คำ
“พวกพี่มีกันตั้งหลายคน ว่าแต่น้องชอบ… คนไหนครับ” หนึ่งในกลุ่มลากเสียงยาวถามกันอย่างทะเล้น ฉันยังคงเงียบเพราะกำลังรวบรวมสติเพื่อคิดคำปฏิเสธ แต่ดันช้ากว่าไอ้ฉิบหายที่มันดันชิงพูดขึ้นมาก่อน
“พี่ฟีลด์ครับ เพื่อนผมชอบพี่ฟีลด์”
“ไอ้บอส มึงหุบปาก” ฉันแกไม่มีเหลือแล้วในตอนนี้ เหลือแค่มึงกูนี่แหละที่จะใช้พูดกับมัน
ปากมอมมาก ไอ้ห่ารากลูกยายศรี!
“พี่ฟีลด์ของเราโซฮอตจริง ๆ เดินไปไหนก็มีแต่สาวมาชอบวุ้ย” พูดแซวกันสนุกปากโดยไม่สนเลยว่าฉันกำลังอายถึงขั้นไหน คนมองใหญ่พวกพี่มันก็ไม่คิดจะเดินหนี
“ขยับมายืนข้างหน้าดิ มาให้น้องเห็นหน้าหน่อย”
โอ้ยยยย ไปได้แล้วพี่ ไม่ต้องมาหวังดีขนาดนั้น
ฉันยกมือยีหัวตัวเองอย่างหงุดหงิด หงุดหงิดเสียงหัวเราะไอ้เพื่อนตัวดี แล้วก็หงุดหงิดความหวังดีที่กำลังถูกยัดเยียด
“ไง ได้ข่าวว่าชอบพี่”
“เอาเว้ย พี่มันเอา” เสียงแซวแปดหลอดทำให้ฉันต้องเงยหน้าที่ก้มต่ำขึ้นไปมอง สายตาสบประสานกับดวงตาสีดำขลับ ความอืออึ้งเกิดขึ้นอยู่ในหัว
คิ้วหนา ตาคม จมูกโด่ง ริมฝีปากกระจับ กรอบหน้าชัด รวมถึงผิวที่ขาวจัด ไหนจะส่วนสูงที่คาดว่าน่าจะเกินหนึ่งร้อยแปดสิบห้าเซนติเมตร
เขาคือคนนั้น คนที่ฉันมองตาในร้านก๋วยเตี๋ยวของเจ้แวว
“ว่าไงครับ น้องชอบพี่?” เสียงเอ่ยถามเหมือนเสียงระฆังที่เขย่าสติฉันให้กลับคืน ส่ายหน้าอยู่สองทีแล้วสำทับปฏิเสธ
“เปล่าค่ะ หนูแค่โดนไอ้นี่แกล้ง” มือคว้าผมดกดำเต็มกำมือ ไอ้บอสโอดครวญแต่มีหรือที่ฉันจะสงสาร ปากดีนัก มันต้องโดนกระชากหัว
“อย่างนั้นเหรอ” คิ้วเข้มเลิกขึ้นเป็นเชิงถาม ราวกับไม่อยากจะเชื่อกัน
“ค่ะ หนูขอโทษนะคะที่ทำให้พี่ต้องเสียหาย” ค้อมหัวขอโทษไปหนึ่งที พร้อมกับกดหัวไอ้บอสให้ก้มต่ำลงไปด้วย “ฝากบอกแฟนพี่ด้วยนะคะว่าหนูไม่ได้ตั้งใจ”
กลัวกว่าการที่คนตรงหน้าเข้าใจผิด ก็คือกลัวว่าแฟนสาวของพี่เขาจะงับหัว จากเบ้าหน้าฟ้าประทานขนาดนี้ มีเจ้าของแล้วชัวร์ไม่ต้องสงสัย ดังนั้นฉันต้องป้องกันตัวจากฝ่ามืออรหันต์ ด้วยการขอโทษเขาลากยาวไปถึงแฟน
“อะไรแบบนั้น พี่ไม่มีหรอก”
หือ... เหมือนหูจะฝาด สมองไม่ค่อยประมวล เมื่อกี้พี่เขาว่าอะไรยังไงนะ
“พี่ยังไม่มีแฟนครับ สบายใจได้” พอได้ยินอย่างนั้นก็ถึงกับถอนใจอย่างโล่งอก แต่ว่าก็ว่า หล่อขนาดนี้รอดมาได้ยังไงก่อน
“ถ้าอย่างนั้นพี่ตามสบายเลยนะคะ หนูไม่รบกวนเวลาแล้ว” ฉันผายมือไปยังทางเดินฝั่งขาออก เห็นอย่างนั้นคนตรงหน้าก็หลุดยิ้ม พี่เขาพยักหน้าก่อนจะยืดตัวยืนเต็มความสูง
ฉันค้อมหัวส่งพี่เขาและผองเพื่อน พอคนกลุ่มใหญ่เดินหายไปจนลับตา ก็ได้เวลาคิดบัญชีดำกับไอ้คนทรยศ
“แกกล้าทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง กล้าดียังไงมาทำกับผู้มีพระคุณของแกแบบนี้หา!” ฉันดึงคอเสื้อไอ้บอสจากด้านหลัง ลากคอมันมายังสวนหย่อมที่อยู่ตรงข้างตึก จากนั้นก็รัวฝ่ามือใส่ไม่ยั้งแรง แถมด้วยการบีบคอแล้วเขย่า ไอ้บอสแลบลิ้นตาเหลือก ตีแขนฉันแปะ ๆ ขอร้องให้ปล่อยมือ
“กะจะฆ่ากันให้ตายเลยรึไง เลว!” ด่าฉันได้ขนาดนี้คงไม่ตายง่าย ๆ หรอก ท่านยมบาลคงไม่อยากได้มันเป็นภาระ
“ดีแค่ไหนที่ฉันไม่ตัดลิ้นแกให้หมากิน” หมั่นไส้นักขอจิ้มหน้าผากให้หายแค้น “พูดอะไรไม่รู้จักคิด ถ้าพี่เขามีแฟนขึ้นมา ฉันไม่โดนฆ่าปาดคอรึไงห๊ะ”
“โอ้ยยยย ก็รู้เรื่องอยู่หรอก ใครจะพูดมั่วกับผัวของคนอื่น”
“แกไง ไอ้ปากมาก” ยังจะมาเบ้ปากใส่ จิ้มให้หน้าหงายอีกสักทีเลยดีไหม
“พี่ฟีลด์โสดสนิท ตั้งแต่ปีหนึ่งยันปีสาม สมบัติชาติ ศาสน์ กษัตริย์คณะกู”
“รู้ได้ยังไง เขาอาจจะมีแต่มึงไม่รู้ก็ได้ไหม” ไม่เชื่อหรอกว่าจะโสดยาวขนาดนั้น ถ้าบอกว่า ‘โสดสนิทแต่คนใกล้ชิดไม่เคยขาด’ อันนี้ยังจะฟังขึ้น
“จริง กูรับประกันด้วยเกียรติของลูกเสือ” ไอ้บอสชูสามนิ้วปฏิญาณตน ทำเอาฉันกรอกตาด้วยความหน่าย อยากด่านะ แต่เหนื่อยใจเกินจะทำ ไม่รู้ทนคบกับมันมาได้ยังไงตั้งหลายปีดีดัก งงตัวเอง
• Garfield part
“น้องใช่คนที่มากับไอ้น็อตเปล่าว่ะ กูคุ้น ๆ” พอเดินมาถึงเขตสูบบุหรี่ไอ้เคก็ถามขึ้น มันคงสงสัยตั้งแต่ใต้ตึก แต่ยังไม่มีโอกาสถาม
“อือ คนนั้นแหละ” ผมบอกเพื่อนแล้วล้วงบุหรี่กับไฟแช็กออกจากกระเป๋ากางเกง ป้องมือจุดแล้วพ่นควันสีขาวขุ่นให้ลอยคลุ้งในอากาศ หลังนั่งเปรี้ยวปากอยู่ใต้ตึกหลายชั่วโมง
“น้องชื่อนินิว อยู่บัญชีปีสอง” ผมปรายตามองหน้าจอโทรศัพท์ที่ไอ้หยายื่นให้ดู เป็นไอจีของแอคเคาท์หนึ่งที่มีผู้ติดตามเกือบสามหมื่น “กูตามน้องมาสักพัก แต่พึ่งรู้ว่าเป็นน้องสาวไอ้ห่าน็อต”
ผมเองก็พึ่งรู้ว่าไอ้น็อตมีน้องสาว ด้วยความที่อยู่คนละคณะ ถึงสนิทแต่ก็ไม่ค่อยได้เจอกัน อีกอย่างตัวมันเองก็ไม่ชอบพูดคุยเรื่องส่วนตัว เลยไม่เคยรู้ว่ามันก็มีน้องสาวกับเขาด้วย แถมยังเป็นน้องสาวที่ค่อนข้าง ...จะน่ารัก
“น้องไม่น่าเกิดเป็นน้องไอ้น็อตเลย” ไอ้หยาส่ายหน้าแล้วนั่งถอนหายใจ มันมองหน้าจอโทรศัพท์ในมือตัวเองตาละห้อย
“ทำไม” ท่าทีซังกะตายของมันทำให้ผมรู้สึกสงสัย
“มึงจำไม่ได้เหรอว่าไอ้น็อตบอกเราว่ายังไงตอนที่มันเดินมาหา”
“มีแฟนแล้วงุบงิบนะมึงน่ะ ไม่พามาให้เพื่อนให้ฝูงได้รู้จัก”
“แฟนห่าไร นั่นน้องกู”
“จริง?”
“เออ แล้วก็อย่าคิดวอแว ไม่งั้นระวังได้กินตีน”
ก็นั่นแหละ มันบอกพวกผมไว้แบบนั้น
“มึงจะกลัวอะไรหยา ไอ้ฟิลด์ไม่เห็นกลัว ยังเดินไปเต๊าะน้องเขาอยู่เลย”
“ตอนไหน” ไอ้นี่ก็พูดให้ผมงง ผมไปทำแบบนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่
“ก็เมื่อกี้ไง ‘ได้ข่าวว่าน้องชอบพี่’ ไม่ใช่มึงเหรอที่พูดอ่ะ” มันเลียนเสียงผมแล้วทำสายตาวิววับใส่ ผมเลยสนองด้วยการเตะหน้าขาจนดัง ‘ปั๊ก’ ไปหนึ่งที
“กูก็แค่ตามน้ำ” เห็นว่าเพื่อนหยอกกันน่ารักดี เลยเข้าวงไปร่วมแจมก็แค่นั้น ไม่ได้คิดเต๊าะแต้ะอะไรหรอก ไอ้ห่าเคมันใส่ร้าย
“หรา... คิดว่ากูจะเชื่อมั้ง” มันพ่นควันใส่หน้าผม
“โปรโมทตัวเองว่าโสดขนาดนั้น กูคงเชื่อมึงลงหรอก”
“เรื่องของมึง” ไหวไหล่ไม่ใส่ใจ อยากเชื่อก็เชื่อ ไม่อยากเชื่อก็ไม่ติด
ผมหยิบโทรศัพท์มาเล่นระหว่ารอบุหรี่หมด กดเข้าหน้าไอจีของตัวเอง ค้นหาชื่อที่จำได้แค่มองผ่านตาเมื่อสักครู่ จากนั้นก็กดปุ่มสีฟ้า จาก ‘ติดตาม’ เปลี่ยนเป็น ‘กำลังติดตาม’
...แค่นี้ก็เรียบร้อย
ไว้กลับห้อง ค่อยไปส่องอีกทีว่าเคลื่อนไหวอะไรบ้าง
End part.
- ผู้เขียน
