ถ้าเปรียบตัวเองเป็นนักรบ ณิชชาก็คือนักรบที่พ่ายแพ้ในสนามรบที่ชื่อว่าห้องครัว การทำอาหารครั้งแรกของเธอประสบกับหายนะชนิดเรียกกันว่า ยิ่งกว่าสึนามิบวกภูเขาไฟระเบิดรวมกัน ห้องครัวมีสภาพเลอะเทอะราวกับโดนพายุถล่ม เศษอาหารกระจายเป็นหย่อมๆ เตาเลอะคราบน้ำมันและคราบน้ำ พื้นมีเศษผักหล่น บนโต๊ะมีกองเครื่องปรุงวางเกลื่อนอาหารเมนูสุดง่ายของใครๆ อย่างไข่เจียวหมูสับ ต้มจืดเต้าหู้หมูสับ และผัดผักรวม มันมีสภาพอนาถจนคนที่รอกินถึงกับเหงื่อตก ไข่เจียวที่ไม่รู้จะเรียกว่าไข่เจียวได้ไหมเมื่อคนทำใส่หมูมากกว่าไข่ เลยออกมาเละๆ ไม่เป็นแผ่น เหมือนหมูผัดไข่แถมยังเกือบไหม้ ต้มจืดที่น่าจะเปลี่ยนชื่อเป็นต้มเค็ม น้ำซุปเค็มปี๋เกลือเรียกญาติ เต้าหู้เละไม่เป็นก้อน หมูสับก้อนใหญ่เท่ากำปั้น และเมนูสุดท้ายผัดผักรวมก้านและรากทั้งใบแก่ใบอ่อนผัดรวมกันยิ่งกว่าจับฉ่าย คนทำยกมาวางบนโต๊ะอาหารพร้อมกับปาดเหงื่อที่โชกชุ่มทั้งตัว ใบหน้ามัน
