หลายชั่วโมงผ่านไป...
หลังจากเก็บเอกสารลงในซอง เปรมมิกาเลยหันมาสนใจน้องชายต่างมารดากับเพื่อนสาวคนสนิทอีกครั้ง ซึ่งตอนนี้เอาแต่นั่งก้มหน้านิ่ง ไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมาสบตามองเธอเลยสักนิด
นึกไม่ถึงเลยว่าน้องชายคนนี้ของเธอหน้าตาเหมือนผู้หญิงขนาดนี้ เหมือนมากจนเธอไม่แปลกใจเลยว่าเพราะอะไรผู้หญิงคนนั้นถึงคิดเรื่องบ้าๆ แบบนั้นออกมา
“พี่จะเข้าประเด็นเลยก็แล้วกันนะปรัช”
“ครับ” ปรัชญาเงยหน้าขึ้นมาตอบ มองสบตาพี่สาวต่างมารดาด้วยความสงสัย ตกลงพี่สาวต่างมารดาคนนี้ต้องการอะไรจากเขากันแน่
“ปรัชอยากมาอยู่กับพี่ที่นี่หรือไหม?”
“ผม...”
“ไม่ต้องตอบพี่ตอนนี้ก็ได้” เปรมมิกาพูดต่อ
“ผมมาอยู่ที่นี่กับพี่เปรมได้จริงๆ หรือครับ”
“จริงสิ พี่จะโกหกเธอทำไม?”
“แล้วคุณแม่ของผมล่ะครับ คือ...ผมไม่อยากให้พี่เปรมมีปัญหากับคุณแม่ พี่เปรมก็รู้อยู่ใช่ไหมครับว่าคุณแม่เป็นคนยังไง”
ถึงเขาอยากออกจากบ้านหลังนั้นมากแค่ไหน ถ้าต้องทำให้พี่สาวต่างมารดาต้องมีปัญหา เขาก็ไม่กล้ามาอยู่ที่นี่หรอก อีกอย่างบิดาเลี้ยงกับมารดาก็ยังวางแผนที่จะเอาเงินจากพี่สาวต่างมารดาอีก แล้วจะให้เขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกัน!
“เรื่องนั้นปรัชไม่ต้องเป็นห่วงเลย เพราะพี่จัดการเองได้ แค่ปรัชบอกพี่มาคำเดียว ว่าอยากอยู่กับพี่”
“ครับ ผมอยากมาอยู่กับพี่เปรม ความจริงผมก็กำลังหาห้องพักอยู่เหมือนกัน คือ...ผมกำลังจะออกมาจากบ้านหลังนั้นนะครับพี่เปรม”
“งั้นก็ดีเลย ปรัชย้ายมาอยู่กับพี่ที่นี่แหละ อีกไม่กี่วันพี่สาวอีกคนของปรัชก็จะกลับมาจากอังกฤษแล้ว”
“พี่สาวอีกคนหรือครับ”
“ใช่...พี่สาวของปรัชอีกคนชื่อเปรมวดี เกษมศรี อ้อ...แล้วตาสนใจที่จะย้ายมาอยู่กับพี่ที่นี่ไหม พี่รู้มาว่าตาทำอาหารเก่ง พี่อยากได้แม่ครัวนะ”
“เอ่อ...” มานิตาอึ้งไปกับข้อเสนอของพี่สาวเพื่อนสนิท
“ตาทำงานพิเศษอยู่ไม่ใช่เหรอ เปลี่ยนจากทำงานพิเศษ มาทำงานบ้านให้พี่ดีกว่า พี่มีเงินเดือนให้ด้วยนะ แถมฟรีค่าเช่าบ้านนะ”
“ตาขอกลับไปคิดดูก่อนนะคะ”
“ที่จริงพี่ท้องอยู่นะ อยากได้แม่ครัวที่ทำอาหารเก่งๆ มาคอยดูแลเรื่องอาหารของพี่”
“พี่เปรมท้องหรือครับ”
ปรัชญาตกใจกับคำพูดของพี่สาว เขาดูไม่ออกเลยว่าพี่สาวของเขากำลังตั้งครรภ์ รูปร่างยังดูดีซะขนาดนั้น นี่ถ้าไม่บอกเขาคงไม่เชื่อว่าผู้หญิงที่รูปร่างดีแบบนี้จะตั้งครรภ์
“จ๊ะ” เปรมมิกาตอบน้องชาย
“พี่เปรมอยู่กับใครหรือครับ มีใครคอยดูแลหรือเปล่า?”
“พี่อยู่คนเดียว แล้วบอดี้การ์ดอีกสองคน”
“งั้นพรุ่งนี้ผมย้ายมาอยู่กับพี่เปรมเลยได้ไหมครับ”
ปรัชญาถาม เขาไม่ยอมปล่อยให้พี่สาวที่กำลังตั้งครรภ์อยู่คนเดียวเด็ดขาด ถ้าเกิดอุบัติเหตุขึ้นมาแล้วใครจะพาไปหาหมอ บอดี้การ์ดก็ยังถือว่าเป็นคนนอก คงดูแลพี่สาวเขาได้ไม่ดีนัก ก่อนตัดสินใจหันไปพูดแกมสั่งเพื่อนสนิททันที
“เธอก็ด้วยนะตา พรุ่งนี้ย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่กับฉันเลย ฉันปล่อยให้พี่เปรมอยู่คนเดียวไม่ได้ ผู้หญิงท้องอยู่คนเดียวลำบากแย่เลย เกิดอุบัติเหตุขึ้นมาแล้วจะทำยังไง อีกอย่างป้าของเธอ ก็อยากให้เธอย้ายออกมาบ้านจะตายไป”
“แต่ฉันยังไม่ได้เตรียมตัวเลยนะปรัช”
“ไม่ต้องเตรียมตัวเตรียมใจอะไรหรอก แค่เธอเก็บเสื้อผ้าพร้อมกับเอกสารสำคัญๆ ออกมาด้วยก็พอ จริงไหมครับพี่เปรม”
ปรัชญาบอกเพื่อนสนิทแล้วหันมาขอความเห็นจากพี่สาว ในเมื่อผู้เป็นพี่สาวอยากให้เพื่อนสนิทของเขามาอยู่ด้วยอยู่แล้ว เรื่องอื่นๆ ก็คงไม่มีปัญหาอะไร
“ใช่แล้วจ๊ะ เดี๋ยวพี่สั่งให้สาวใช้จัดห้องของตาเอาไว้ให้ ตาก็แค่ขนของแล้วย้ายเข้ามาอยู่ก็พอ พรุ่งนี้พี่จะให้ปรัชไปช่วยขนของที่บ้านของตาก็แล้วกัน”
“แต่พี่เปรมค่ะ คือตา...”
“ไม่ต้องพูดแล้ว พรุ่งนี้ปรัชกับตาก็ย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่กับพี่เลย ส่วนค่าใช้จ่ายอื่นๆ พี่จะรับผิดชอบเองทั้งหมด ปรัชกับตาก็แค่ตั้งใจเรียนหนังสือก็พอ เข้าใจที่พี่พูดกันแล้วใช่ไหม?”
“ครับ/ค่ะ” ปรัชญากับมานิตารับคำ ถึงพวกเขาปฏิเสธไปก็ไม่สามารถเอาชนะผู้หญิงตรงหน้าพวกเขาได้เลย
“ปรัชมีใบขับขี่รถยนต์หรือเปล่า?”
เปรมมิกาถามน้องชายอีกครั้ง เพราะเธอคงขับรถไปส่งน้องชายกับเพื่อนกับบ้านไม่ได้ วันนี้เธอรู้สึกเหนื่อยมาก อยากพักผ่อนแล้ว อาการแพ้ท้องก็เริ่มเป็นขึ้นมาอีก ช่างเป็นเด็กที่เอาแต่ใจไม่แพ้ผู้เป็นบิดาเลย
“มีครับ” ปรัชญาตอบ
“ปรัชเอารถพี่กลับไปก็แล้วกัน พี่คงไปส่งปรัชที่บ้านไม่ได้แล้ว”
“มันจะดีหรือครับพี่เปรม ผมไม่อยากมีปัญหากับคุณแม่”
“ปรัชก็ขับไปส่งตาที่บ้านแล้วเอารถไปฝากไว้ที่ไหนก็ได้ ถ้าไม่อยากขับกลับบ้าน แล้วพรุ่งนี้ปรัชก็ค่อยไปเอารถ แล้วไปรับตาพร้อมกับเก็บเสื้อผ้าและข้าวของเครื่องใช้ที่สำคัญของตาใส่รถมาเลย”
“...”
ปรัชญากับมานิตาอึ้งอีกครั้งกับคำพูดของอีกฝ่าย สรุปว่าพวกเขาไม่สามารถปฏิเสธความต้องการของผู้หญิงคนนี้ได้เลยสินะ
“ตกลงตามนี้แหละ พี่ขอตัวก่อนนะ อยากพักผ่อนแล้ว ถ้าปรัชกับตายังไม่รีบกลับ เดี๋ยวพี่ให้ซ่อนกลิ่นพาปรัชกับตาขึ้นไปดูห้องก็แล้วกัน”
“ครับพี่เปรม/ค่ะพี่เปรม”
“ซ่อนกลิ่น” เปรมมิกาหันเรียกสาวใช้ทันที
“ค่ะคุณเปรม”
ซ่อนกลิ่นตอบแล้วรีบเดินเข้ามานั่งข้างเจ้านายสาว สายตาก็ไม่ลืมที่จะเหลือบมองแขกทั้งสองของผู้เป็นนายไปในตัว
“เดี๋ยวพาคุณปรัชกับคุณตาไปดูห้องด้วยนะ”
“ค่ะคุณเปรม” ซ่อนกลิ่นรับคำ
“ดูแลน้องชายกับน้องสาวฉันดีๆ ด้วยล่ะซ่อนกลิ่น”
“รับทราบค่ะ ซ่อนกลิ่นจะดูแลคุณปรัชกับคุณตาให้ดีที่สุด คุณเปรมไม่ต้องเป็นห่วง ไว้ใจซ่อนกลิ่นได้เลย”
“จ๊ะ ฉันเชื่อซ่อนกลิ่น” เปรมมิกายิ้มให้กับสาวใช้ ก่อนลุกเดินออกมา แล้วเดินตรงไปยังห้องหนังสือที่อยู่ด้านขวาของห้องนั่งเล่น
มานิตาเริ่มคิดหนักกับคำพูดก่อนหน้านี้ของพี่สาวปรัชญา การที่ปรัชญาย้ายมาอยู่ที่นี่ถือเป็นเรื่องธรรมดา แต่สำหรับเธอมันไม่ใช่ นั่นเพราะเธอไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับพี่สาวของปรัชญา การที่เธอตัดสินใจมาอยู่ที่นี่ เป็นความคิดที่ดีแล้วหรือ?
เมื่อเจ้านายสาวลุกเดินจากไป ซ่อนกลิ่นจึงหันมาบอกกับสองเจ้านายคนใหม่ของตนทันที
“เชิญค่ะ เดี๋ยวซ่อนกลิ่นจะพาไปดูห้อง”
ปรัชญากับมานิตาลุกเดินตามสาวใช้นามซ่อนกลิ่นไปทันที เพราะจนต่อคำพูดของเจ้าของคฤหาสน์
...โปรดติดตามตอนต่อไป...