23 : 45 นาฬิกา
เสียงเอะอะโวยวายอยู่หน้าตึกทำให้เหลียงเหว่ยต้องลุกออกมาจากเตียง เดินไปที่หน้าต่าง เลิกม่านดูเขาก็เห็นที่มาของเสียงโวยวายแหลมปรี๊ด และก็ไม่ใช่ใครที่ไหน เจ้าเก่าเจ้าเดิมที่โผล่มาหาเรื่องน้องชายของเปรมมิกาได้ทุกวัน ทั้งที่ปรัชญาก็ปฏิเสธเรื่องความสัมพันธ์ของตนเองกับเพทาย แต่ดูเหมือนเด็กสาวคนนี้จะไม่เชื่อคำพูดของปรัชญาเลยเขาเลยสักนิด ปัญหาที่เกิดขึ้นมันอยู่ที่คนกลางมากกว่า
เพทายก็เอาแต่เงียบไม่จัดการเคลียร์ปัญหาให้เรียบร้อย หรือว่าเคลียร์กันไปแล้วโดยที่เขาไม่รู้ ถ้าหากเคลียร์กันไปแล้วเหตุใดเด็กสาวคนนี้ถึงยังไม่ยอมจบ
“เด็กสมัยนี้นี่มันยังไงกัน”
ก่อนจะพึมพำออกมาอย่างหัวเสีย สุดท้ายคงเป็นเขาสินะ ที่ต้องจัดการเรื่องทั้งหมด แล้วภาพที่ฉุดกระซากลากถูนั่นมันอะไรกันอีก ตกลงเพทายจะเลือกคบผู้หญิงหรือผู้ชายกันแน่!
“บ้าเฮ้ย!”
เหลียงเหว่ยสบถออกมาก่อนตัดสินใจเดินออกมาจากห้อง ลงไปจัดการ
