คุณพ่อขี้หวง
1025 คำ
ท่องธาราเดินพาลูกชมนกชมไม้ บรรยากาศยามเช้าตรู่แถบชานเมืองช่างสดชื่นไม่วุ่นวายเหมือนกลางกรุง เขาเดินผ่านบ้านของไอ้หมอนั่น เห็นป้าส้มกำลังสาละวนกับการขนของลงจากรถปิกอัพ
“อ้าว นั่นน้องต๊อบใช่ไหม” ป้าส้มเดินเข้ามาทัก มองไปยังเด็กชายที่พ่ออุ้มพาดบ่า ท่องธาราจึงหยุดเดิน
“ตัวแค่นี้โด่งดังคับซอยไปเลย” ท่องธาราเขย่าลูกเบาๆ ระหว่างหยุดให้ป้าส้มทักทายลูก
“เห็นตั้งแต่เกิด ตัวกะเปี๊ยกเดียว ตอนนี้เริ่มเนื้อมีหนังแล้วนะเนี่ย”
“ครับ” ท่องธาราตอบสั้นๆ ตามมารยาท
ป้าส้มมองหน้าชายหนุ่มแล้วมองหน้าเด็ก “จะว่าไปหน้าต๊อบก็เหมือนอาของน้องตุ๋นนะคะเนี่ย”
ป้าส้มพูดอย่างคนที่รู้ข่าวคราวมาจากลูกชาย
“ครับ” เขาตอบ
จากนั้นก็เดินต่อไปเรื่อยๆ นอกจากบ้านป้าส้มแล้วก็ยังไม่มีบ้านไหนเคลื่อนไหวอะไร จนกระทั่งเจ้าตัวเล็กเริ่มดูดต้นคอเขา ท่องธาราจึงหันหลังกลับ แล้วทันใดนั้นเขาก็ต้องจ้ำพรวดๆ เมื่อเห็นข้ามฟ้าวิ่งผ่านบ้านป้าส้มตรงมาทางเขา
“กลับค่ะ” เขาจับแขนข้ามฟ้าทันทีที่ถึงตัว “ใส่ชุดนี้ออกมาได้ยังไง”
ข้ามฟ้าก้มลงมองตัวเอง อารามตกใจทำให้เธอไม่ได้คิดอะไร ลุกจากเตียงได้ก็วิ่งออกมาแบบนี้ ทั้งอยู่ในชุดนอนและยังโนบรา
“ก็เอาลูกออกมาไม่บอก ตุ๋นก็ตกใจน่ะสิ” เธอต่อว่าเขา
“ไปๆ เร็วๆ ใส่ชุดนี้แทบไม่ต่างจากแก้ผ้าเดิน”
“เกินไป ไม่ได้ขนาดนั้นซะหน่อย”
เขามองหน้าคนช่างเถียง มองแล้วก็มันเขี้ยว จากที่ดึงมือก็เลยเปลี่ยนเป็นโอบไหล่บาง พลางมองซ้ายมองขวาว่ามีคนแอบมองเธออยู่บ้างหรือเปล่า ถึงจะไม่เห็นใครแต่ก็ยังไม่ไว้ใจอยู่ดี
“เอาลูกไปอุ้ม” จู่ๆ เขาก็หยุดเดินแล้วส่งลูกให้เธอ “ลูกจะช่วยอำพรางหน้าอกได้”
ก่อนที่จะเดินผ่านบ้านป้าส้ม ความขี้หวงก็ออกฤทธิ์รุนแรง แต่พอข้ามฟ้ารับลูกมาอุ้มปุ๊บ เจ้าหนูที่ดูดคอเค็มๆ ของพ่อเพราะความหิวก็ควานหาเต้าทันที
“เฮ้ย ไม่ได้” ท่องธาราโวยวาย “จะมาดูดนมแม่กลางถนนไม่ได้นะ”
เขารีบควักตัวลูกกลับมา
“อุแว้ อุแว้” เสียงต๊อบดังขึ้นลั่นซอย เขาดึงแขนเมียเด็กให้กลับบ้าน ขณะที่หลายบ้านเริ่มออกมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น
“ตุ๋น ต๊อบเป็นไร” เสียงรักษ์ดังขึ้นไล่หลังเมื่อเธอเดินผ่านบ้านเขาไปแล้ว
ข้ามฟ้าเอี้ยวคอกลับไปจะตอบ
“ไม่ต้องหันไป” ท่องธาราสั่งเสียงเข้ม เอาแขนอีกข้างดึงศีรษะข้ามฟ้าให้หันกลับมา
“ตุ๋น ตุ๋น” เสียงรักษ์ยังคงดังตามมาข้างหลัง
*********
“หม่ำๆๆๆๆๆ” ต๊อบลุกขึ้นเกาะไหล่ท่องธารา หัวทุยๆ ก้มลงไปในชามอาหารที่เขากำลังตัก
“ใจเย็นๆ ลูก ก้มลงมาแบบนี้พ่อมองไม่เห็นชาม” เขาเบี่ยงชามข้าวบดใส่ซุปผักรวมกับหมูสับออกจากหัวลูก
“หม่ำๆๆๆ” ต๊อบเอื้อมมือตามชาม ปากอ้าหวอจนน้ำลายไหลยืด
“อ้ะ” ท่องธาราเอาช้อนป้อนใส่ปากลูก ต๊อบกลืนของโปรดลงคออย่างรวดเร็ว
“หม่ำๆ” มืออ้วนๆ ล้วงลงไปในชามแล้วเอามาใส่ปากเล็กๆ แดงๆ
“อ้าวๆ เปื้อนหมดแล้ว พ่อป้อนไม่ทันใจเหรอ”
ต๊อบกัดจมูกท่องธาราเมื่อพ่อหันมาหอมแก้ม ก่อนจะอ้าปากหวอเป็นลูกนกรออาหารจากแม่นก
“จ้ำม่ำจนแม่จะอุ้มไม่ไหวแล้ว ลดพุงซะมั่งสิ แม่เราก็ตัวเหลือนิดเดียว” เขามันเขี้ยวจนอดใจไม่ไหว วางชามลงแล้วคว้าลูกมาฟัดพุง
เสียงหัวเราะของพ่อลูกดังเข้าไปในครัวจนข้ามฟ้าสงสัย เธอเดินออกมาพร้อมขวดน้ำส้มคั้น
“พ่อลูกเล่นอะไรกันคะ หัวเราะเสียงดังเชียว”
ท่องธาราวางเจ้าลูกชายลงปุ๊บ ตัวแสบก็คลานไปหาแม่ จับขาแม่พยุงตัวเองขึ้นยืน ชูแขนร่าให้แม่อุ้ม ข้ามฟ้าย่อตัวอุ้มลูกชายวัยสิบเอ็ดเดือนขึ้นมา พลางส่งขวดน้ำส้มให้ลูก เจ้าหนูก็เอาเข้าปากดูดพร้อมกับหงายหลังทำท่านอนอย่างคุ้นเคย
“อาโต๋ไปทำงานเถอะค่ะ เดี๋ยวสาย”
“อาไม่ต้องไปแล้วละ อาลาออกแล้ว” เขาตอบง่ายๆ “อยากอยู่เฝ้ามะ...เอ๊ย...อยากอยู่ดูแลลูก”
เกือบพลั้งปากว่าจะอยู่เฝ้าเมียแล้วเชียว สมัยนี้ไม่ต้องจีบกันโดยการนัดแนะดูหนังกินข้าว แค่คลิกกันทางโซเชียลก็จีบกันติดแล้ว และเขาเห็นว่าเดี๋ยวนี้ข้ามฟ้าเอาแต่นั่งยิ้มอยู่หน้าโน้ตบุ๊ก เขาเดินไปดูเธอก็เปิดหน้าโปรแกรมเวิร์ดขึ้นมาทับ และหวงหน้าจอมาก
“ต๊อบก็เลี้ยงไม่ยากนะคะ ตุ๋นเลี้ยงไหว เท่าที่ผ่านมาอาโต๋ก็ทำหน้าที่ของพ่อสมบูรณ์แบบแล้ว”
ใช่! หน้าที่ของพ่อเขาไม่เถียง แต่หน้าที่ผัวเธอไม่ยอมให้เขาทำ คำก็อาสองคำก็อา เราไม่ใช่ญาติกันสักหน่อย เขาจะไม่ยอมแล้ว
“ไข่ตุ๋นไม่เห็นเหรอคะว่าต๊อบติดพ่อ”
ถึงลึกๆ จะขุ่นเคือง แต่เขาก็ตัดสินใจแล้วว่าจะค่อยๆ ตะล่อม ใช้ลูกอ้อนที่เคยใช้กับสาวๆ มาจีบเด็กในปกครองของตัวเองบ้าง แม้จะยากสักหน่อย เพราะข้ามฟ้าเห็นเขาจีบสาวมาตั้งแต่เด็ก พาผู้หญิงเข้าบ้านมานับไม่ถ้วน คนสุดท้ายก็คืออิงดาว
เป็นความบกพร่องอย่างหนึ่งที่ท่องธาราไม่เคยกันบ้านไว้เป็นเขตหวงห้าม หรือสงวนไว้เฉพาะคนที่จะมาเป็นคู่ชีวิตแบบพระเอกในอุดมคติของผู้หญิงทั่วไป เพราะเพลย์บอยอย่างเขาจะไปรู้หรือว่าสุดท้ายชีวิตจะไปลงเอยกับใคร แต่เขาก็คบทีละคน ก่อนจะแยกย้ายเมื่อไปต่อไม่ได้
- ผู้เขียน
