พ่อลูกอ่อนอ้อนรัก

ฟ้ากำหนด

“ไข่ตุ๋นทำอะไรคะ” ท่องธาราเห็นว่าดึกแล้วเธอไม่ยอมเข้านอนจึงเดินมาดู

“แปลนิยายค่ะ ตุ๋นต้องรีบทำ เลื่อนสำนักพิมพ์มาสองรอบแล้ว” เธอตอบโดยไม่หันไปมองเขา

“ตุ๋นควรพักผ่อนเยอะๆ นะ แล้วนี่ก็เหลือตั้งเยอะ” ท่องธาราหยิบหนังสือที่เธอคั่นไว้ขึ้นมาดู

“ถ้าตุ๋นทำเล่มนี้จบ ทางสำนักพิมพ์จะให้ซีรีส์ยาวตุ๋นมาแปลต่อ”

“ไข่ตุ๋นไม่จำเป็นต้องหักโหมขนาดนี้นะคะ อารวยจำไม่ได้เหรอ อาโอนเงินให้ไข่ตุ๋นทุกเดือน พอร์ทหุ้นของไข่ตุ๋นที่อาเปิดให้ เข้าไปดูมั่งหรือเปล่า ตอนนี้กำไรเกิน 2000 เปอร์เซ็นต์ไปแล้วมั้ง ขายไปซะหนึ่งในสี่ก็เป็นคุณนายไข่ตุ๋นแล้วนะ”

“ตุ๋นจะเก็บเงินพวกนั้นไว้ให้ต๊อบ ส่วนงานแปลนี่ตุ๋นเอามาเป็นค่าเช่าบ้าน ค่าข้าวของเครื่องใช้ของตุ๋นกับลูก จะได้ไม่ต้องไปกวนเงินพวกนั้น ตุ๋นมีความสุขด้วยที่ได้ทำงาน ได้เลี้ยงลูกด้วยน้ำพักน้ำแรงของตัวเอง” เธอเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้เขา

ท่องธาราคุกเข่าลง จับเก้าอี้เธอหมุนมาหาเขา “อาเป็นพ่อของต๊อบ อาก็ต้องดูแลแม่ของต๊อบให้ดีด้วย ไข่ตุ๋นรับงานแต่พอดีได้ไหมคะ”

ข้ามฟ้าทำหน้ายู่ ไม่ใช่เรื่องเงิน แต่มันคือความภูมิใจ คือความรับผิดชอบต่อคำพูดของตัวเองด้วย และเธอรู้ว่าเขาพยายามเพิกเฉยกับคำสัญญาเรื่องความสัมพันธ์ที่ตกลงกันเอาไว้ เธอลุกจากเก้าอี้ จูงเขามาที่เตียง

“เราเป็นอากับหลาน...ที่จะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน นอกจากเจ้าตัวเล็กคนนี้ อาโต๋นอนฝั่งนี้นะคะ เตรียมให้นมลูกด้วย ใกล้เวลาแล้ว” พูดจบเธอก็เดินกลับไปนั่งที่โต๊ะทำงาน

แต่ความว้าวุ่นใจภายในทำให้ไม่สามารถถ่ายทอดงานแปลออกมาได้อย่างเป็นธรรมชาติ อ่านอย่างไรก็ติดขัด จึงหันไปหาตัวต้นเหตุ สบเข้ากับสายตาที่กำลังลุกโชนของคนที่นั่งพิงหัวเตียงมองมาทางเธอ ข้ามฟ้ารีบหันกลับมา รู้สึกร้อนวูบวาบบนแผ่นหลังเพราะรู้ว่าเขายังมองเธออยู่ เธอหาความสบายใจด้วยการเข้าเฟซบุ๊ก

ข้ามฟ้ายิ้มน้อยยิ้มใหญ่ที่ทางสำนักพิมพ์โฆษณานิยายที่เธอกำลังแปล มีนักอ่านเข้ามาแสดงตัวมากมายว่าเป็นแฟนคลับของนักแปลนามปากกา ‘ฟ้ากำหนด’ เธอเข้าไปตอบคอมเมนต์ด้วยตัวเอง

รพี : ตุ๋น

รพี เป็นบรรณาธิการของสำนักพิมพ์ซึ่งเป็นรุ่นพี่ในมหาวิทยาลัย เป็นคนยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือเธอทันทีที่รู้จากเพื่อนของข้ามฟ้าว่าเธอลาออกจากงาน และกำลังมองหางานแปลทำ เขาเคยตามจีบเธอ แต่ตอนนั้นเธอบอกอย่างชัดเจนว่าสะดวกใจเป็นแค่พี่น้องเท่านั้น ตอนนี้ความสัมพันธ์ของเธอกับรพีก็ยังคงหยุดอยู่ที่เดิม

รพีทักหาเธอทันทีที่เห็นความเคลื่อนไหวบนหน้าเฟซบุ๊ก

ฟ้ากำหนด : คะ

รพี : จำได้เปล่าที่พี่เล่าว่าตอนไปงานหนังสือที่แฟรงก์เฟิร์ตอะ มีโรมานซ์ซีรีส์นึงจะขายลิขสิทธิ์ด้วยการประมูล

ฟ้ากำหนด : จำได้สิ

รพี : สำนักพิมพ์เราชนะประมูลนะ พี่บก.บห. เล็งตุ๋นกับต้องรักไว้

ฟ้ากำหนด : เลือกตุ๋นๆ ตุ๋นอยากแปล

รพี : เคๆ งั้นพี่ใช้กำลังภายในดันตุ๋นให้เอง แต่ตุ๋นต้องเร่งหน่อยนะ เล่มแรกจะวางแผงพร้อมกันทั่วโลก

ฟ้ากำหนด : ขอบคุณนะคะพี่พี

รพี : ok แต่ตุ๋นต้องหาความรู้เพิ่มเติมนิดนึง หาคลังคำมาใช้กับฉากเลิฟซีนเยอะๆ เรื่องนี้ฉากอย่างว่าร้อนแรงมาก ไหวไหม

ฟ้ากำหนด : ไหวค่ะ ตุ๋นจะหาหนังสืออ่านเยอะๆ

รพี : ดี พรุ่งนี้พี่ส่งต้นฉบับไป แล้วเล่มในมือ ตุ๋นเร่งให้พี่หน่อยได้ไหม อยากได้เร็วๆ

ฟ้ากำหนด : ค่ะพี่พี

กำลังใจของข้ามฟ้ามาจากงานที่ถาโถม เธอออกจากเฟซบุ๊กแล้วกระชากมือเข้าหาตัวด้วยความดีใจ

“เยส!”

หญิงสาวหันไปมองด้านหลัง เขายังคงมองมา สายตาไม่ได้ทำให้รู้สึกดีเลย แต่ทุกอย่างดูอ่อนโยนลงเมื่อมีทารกน้อยกำลังดูดนมจากขวดอยู่ในอ้อมแขนเขา เธอหันกลับมามองหน้าจอ เข้าเมพมาร์เก็ต คลิกเข้าหมวดนิยายรักสำหรับผู้ใหญ่ เลือกเรื่องของนักเขียนที่มีชื่อเสียงด้านสำนวนก่อนเลย จากนั้นก็เลือกจากชื่อ คุณอา คุณลุง พี่เขย พี่ชาย พ่อผัว…

“ไข่ตุ๋น!”

ข้ามฟ้าสะดุ้งสุดตัว เพลินเกินไปจนลืมว่ามีท่องธาราอยู่ในห้อง แถมตอนนี้หน้าเขาก็อยู่เกือบจะชิดหน้าจอ

“อยากมีเซ็กส์เหรอ” ใบหน้าหล่อๆ หันจากหน้าจอมามองเธอ “รอให้มดลูกเข้าอู่ดีก่อนนะคะ แล้วอาจะจัดให้”

“มะ...มันเป็นงาน” ข้ามฟ้าตอบตะกุกตะกัก “ตุ๋นไม่ได้อยากมีซะ...”

“ไข่ตุ๋นเซ็กส์จัด อารู้”

ตอบยังไม่ทันจบดีท่องธาราก็พูดแทรก แล้วผละตัวออกอย่างรวดเร็ว เขารีบสะบัดหน้าไปอีกทาง แล้วเดินดุ่มๆ ออกมานอกห้อง พอปิดประตูเสร็จเขาก็ไม่สามารถสะกดเสียงหัวเราะไว้ได้อีกต่อไป เมียเด็กของเขาช่างน่าเอ็นดูเสียจริง

..........................

พอตระหนักว่าตอนนี้มีสมาชิกในบ้านเพิ่มขึ้นอีกคน ก็จริงอยู่ที่เขาช่วยแบ่งเบาเรื่องการเลี้ยงลูก แต่เธอจะทำตัวตามสบายแบบเดิมก็ใช่ที่ คุณอาของเธอจะต้องดื่มกาแฟทุกเช้า พอนึกถึงกาแฟที่ไม่มีติดบ้าน ข้ามฟ้าก็ลืมตาทันที แล้วก็พบว่าในห้องของเธอว่างเปล่า ไม่มีทั้งพ่อและลูกบนเตียง เหลือบตาขึ้นมองนาฬิกาบนผนังก็พบว่าเพิ่งจะหกโมงเช้า

“ขโมยลูกไปหรือเปล่า” ข้ามฟ้าใจหายวาบ รีบวิ่งออกจากห้อง

ในบ้านของเธอเงียบฉี่ ไม่มีทั้งเสียงอ้อแอ้และเสียงสองเสียงสามใดๆ ทั้งสิ้น เธอวิ่งไปหน้าบ้าน รถของเขายังอยู่ก็อุ่นใจขึ้นมาหน่อย แต่ก็ยังอดระแวงไม่ได้ เธอรีบวิ่งออกมาจากรั้วบ้าน วิ่งทะเล่อทะล่าไปตามซอย