พ่อลูกอ่อนอ้อนรัก

ต้มข่าไก่รสจัดจ้าน

“ดูดสิลูก จุ๊บๆ เลยครับ จุ๊บๆ” ท่องธาราทำปากเลียนแบบการดูดนมให้ลูกดู

ลูกชายมองเขาตาแป๋ว อ้าปากรับ ดูดไปได้แค่สองทีก็เอาลิ้นดันจุกนมออกมา แล้วทำหน้าเบะ

“ไม่ร้องสิ นี่ก็นมจากเต้าแม่เหมือนกันนะ ลองดูหน่อยสิครับ” ท่องธาราไม่ละความพยายาม เขาแหย่จุกนมเข้าไปใหม่ อยากจะเอาชนะลูกด้วย คิดว่าเด็กทั่วโลกเขาก็กินนมจากขวดกันได้

“แอะ อุแว้” เจ้าลูกชายดันจุกนมออกมา อ้าปากร้องไห้เต็มที่

“ต๊อบ” เสียงข้ามฟ้างัวเงียมาก เอื้อมแขนไปตบก้นลูกเบาๆ แต่เจ้าตัวก็ยังร้องไม่หยุด จึงขยับตัวลุกขึ้นกึ่งนั่งกึ่งนอนเอาหมอนอิงหลังพิงกับหัวเตียง ช้อนลูกขึ้นมาเข้าเต้า เธอปรือตาขึ้นมอง พอเห็นท่องธารานั่งอยู่ข้างๆ ก็เอนตัวพิงเขา หาวปากกว้าง

“ง่วงมากเลยอาโต๋” ข้ามฟ้ามักจะทำงานกลางคืน และหลับตอนกลางวัน พอถึงเวลา ความง่วงก็จะมาเยือนทันที

ท่องธาราขยับตัวไปโอบกอดเธอไว้ กดจมูกหอมศีรษะของหลานสาวพลางลูบหัวทุยๆ ของลูกชายตัวแสบ

“อาป้อนนมขวดแล้ว แต่ลูกไม่เอาเลย ร้องจะดูดแต่นมแม่”

“เชื้อพ่อแรงมั้งคะ เจ้าชู้ ชอบมุดนมผู้หญิง” เธอพูดเบลอๆ

“รู้อีก” เขาโอบแขนอีกข้างกอดทั้งไอ้ตัวเล็กและภรรยา “อาไม่มีผู้หญิงคนอื่นแล้ว แล้วพ่อของเจ้าต๊อบก็จะทวงคืนหน้าที่ของผัวด้วย” เขาหอมหญิงสาวที่หลับสนิทไปแล้ว “ต๊อบช่วยพ่อด้วยนะ”

ลูกชายปล่อยปากจากนมแม่ ยิ้มตาแป๋ว

............................................

“อู้วววว อาโต๋ใส่พริกที่ตุ๋นเด็ดทั้งหมดเลยเหรอ” ข้ามฟ้าเอามือพัดปาก และยกน้ำแก้วที่สามขึ้นดื่ม “เผ็ดจนออกหูเลย แล้วก็เปรี้ยวมาก ไม่ไหว เผ็ดๆๆๆ แต่อร่อย”

ท่องธาราตำหนิตัวเองในใจ นี่แหละผลของการทำอาหารตอนอารมณ์เดือดดาล เพิ่งมานึกออกว่าประโคมใส่พริกลงไปทั้งหมด แถมด้วยมะนาวอีกหลายลูก ก็ตอนข้ามฟ้ามีสภาพแบบนี้ เธอดึงกระดาษทิชชูมาเช็ดน้ำมูกน้ำตา ก่อนเอื้อมไปคว้าแก้วของท่องธารามาเทน้ำแข็งใส่ปาก

“เอ็ด-อ้าก อา-โอ๋-แอ้ง-อุ๋น-ไอ้-ไอ๋” (เผ็ดมาก อาโต๋แกล้งตุ๋นใช่ไหม)

ถึงปากจะอมน้ำแข็งอยู่ แต่ก็อยากจะว่าเขาเดี๋ยวนี้ แล้วเขาก็อุตส่าห์ฟังออก

“กินนมๆ จะได้ดีขึ้น” เขาเอานมกล่องที่เจาะหลอดเรียบร้อยมาส่งให้เธอ “อาไม่ได้แกล้ง ขอโทษนะไข่ตุ๋น อาสั่งซาซิมิให้เดี๋ยวนี้เลยเอาไหม”

“ไอ้-เอา-แอ้ว” เธอกลืนน้ำแข็งลงคอ “ตุ๋นอิ่มน้ำแล้ว”

“เอามากินเป็นมื้อค่ำก็ได้” เขาลูบศีรษะเธอ

“ตุ๋นสั่งกับข้าวพี่รักษ์ไว้ เย็นๆ ก็มาส่ง อาโต๋อยากกินอะไรเป็นพิเศษไหม เดี๋ยวตุ๋นโทร.บอกพี่รักษ์ให้”

“ไม่กิน! โทร.บอกมันด้วยว่าต่อไปนี้ไม่ต้องเอากับข้าวมาส่ง” น้ำเสียงเขาเปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังมือ ไม่มีความอ่อนโยนเลยสักนิด

“อาโต๋ลองกินซะก่อน ป้าส้มแม่พี่รักษ์ทำกับข้าวอร่อย แถวนี้ไม่มีใครสู้ได้” เธอยกนิ้วโป้งประกอบ

“อานี่แหละ ครบรสสำหรับไข่ตุ๋นแน่ คอยดู” เขาจับคางเธอเขย่า กัดฟันด้วยความมันเขี้ยว ปากเจ่อๆ แดงๆ ตรงหน้าช่างดึงดูดให้เขาก้มลงไปจูบดับความเผ็ดร้อนเสียเหลือเกิน

“อาโต๋แน่ใจนะว่ากินได้ ต๊อบไม่กินนมจากขวดด้วยจะทำยังไง” เธอมองตาเขา แล้วพยักพเยิดไปยังชามต้มข่าไก่ที่มีพริกขี้หนูสวนตำแหลกลอยเป็นแพ จากนั้นก็คว้านมกล่องมาดูดเมื่อความเผ็ดกลับมาอีกคำรบ

ท่องธาราหน้าเสีย ข้ามฟ้าเห็นแล้วก็สงสาร เดินไปหยิบโทรศัพท์มาดูวิธีแก้ปัญหา

“ตุ๋นก็ใช้กูเกิลนี่แหละเป็นแม่คนที่สองของต๊อบ” เธอไล่อ่านไปเรื่อยๆ

ท่องธาราลากเก้าอี้ออกมานั่ง ดึงหญิงสาวมานั่งตัก เธอตะแคงตัวพิงอกของคุณอาหนุ่มซึ่งเคยเป็นที่พึ่งพิงเสมอมา พร้อมเอียงแบ่งหน้าจอโทรศัพท์ให้เขาดู

“วิธีแก้ตอนนี้ก็คืออาต้องเป็นคนป้อนนมตอนที่ต๊อบยังไม่หิวจัดใช่ไหม ตุ๋นควรอยู่ห่างๆ ก่อน” เขาสรุปใจความสำคัญเท่าที่จับได้

“ใช่ค่ะ แต่ตุ๋นจะไม่ทำแบบนี้บ่อยหรอกนะ ตุ๋นชอบเวลาที่ต๊อบกินนมจากตุ๋น หลังจากพ่อกับแม่เสีย และพี่ปัณณ์หนีตุ๋นไป ตุ๋นก็ค้นพบว่าชีวิตของตุ๋นยังมีความหมายตอนที่รู้ว่ามีเขาอยู่ในท้อง ต๊อบเป็นหัวใจของตุ๋น”

“แล้วอาล่ะ ไข่ตุ๋นเอาอาไปไว้ที่ไหน” เขากอดเอวเธอแน่น “อาไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของไข่ตุ๋นเลยเหรอ”

“ตุ๋นวางอาโต๋ไว้สูงกว่านั้น อาโต๋เป็นผู้มีพระคุณสำหรับตุ๋น มันเป็นความรักที่ยิ่งใหญ่ เป็นผู้ใหญ่ที่ตุ๋นนับถือ เป็นพ่อของต๊อบ และตุ๋นจะไม่ทำลายครอบครัวของอา”

“อาไม่อยากอยู่บนหิ้ง ส่วนเรื่องนั้นเอาไว้ค่อยเคลียร์ ไปหาต๊อบกันดีกว่า” เขาไม่อยากอยู่สูงอะไรทั้งนั้น อยากอยู่ในสถานะที่เธอจับต้องได้ แต่ตอนนี้พูดไปก็เท่านั้น เขาช้อนหญิงสาวบนตักขึ้นมาอุ้ม พาเดินไปยังห้องนอนที่เจ้าลูกชายกำลังนอนลืมตา ยกมือยกไม้อยู่คนเดียว

ตำราเลี้ยงลูกจากแม่กูเกิลใช้ได้ผล ท่องธาราเอาขวดนมแหย่ตอนที่เจ้าหนูยังไม่หิวจัด เด็กน้อยรับจุกนมไปดูดเล่น แล้วก็เริ่มดูดจริงจังเมื่อได้ลิ้มรสอาหารที่คุ้นเคย

แล้วก็ต้องขอบคุณต้มข่าไก่รสชาติจัดจ้าน ทำให้คืนนี้ท่องธาราได้เข้ามานอนในห้องนี้กับลูกเมีย โดยทำหน้าที่เป็นคนป้อนนมลูก ส่วนข้ามฟ้าก็ถือโอกาสนั้นจมดิ่งอยู่หน้าโน้ตบุ๊ก เร่งแปลนิยายให้ทัน