กรุงเทพฯ. โรงแรมมะลิฉัตร แกรนด์ เวลา 13:11 น.
“ท่านครับ กินอะไรสักหน่อยเถอะครับ” คมสันบอกผู้เป็นนายอย่างรู้สึกเป็นห่วง เมื่อเห็นอีกฝ่ายแทบจะไม่แตะอาหารที่ตนสั่งมาให้
“ฉันไม่หิว! สรุปมีใครได้ข่าวของจีอาบ้างหรือยัง?” ทัศเทพถามเรื่องที่ทำให้ตนนอนไม่หลับมาทั้งคืน
“ยังครับ! ตอนนี้ผมแจ้งกรมตำรวจทุกแห่งให้รายงานความคืบหน้าทุกๆ ครึ่งชั่วโมง รวมถึงสั่งคนออกตามหาตามสถานที่ต่างๆ ที่ เอ่อ...มักจะมีคนไปฆ่าตัวตายครับ” คมสันกัดฟันรายงานสถานการณ์ตามตรง
“สะพานที่เชียงใหม่ ให้คนเฝ้าเอาไว้ตลอด 24 ชั่วโมงเลยนะ” ทัศเทพเอ่ยย้ำพร้อมกับถอนหายใจอย่างรู้สึกเครียด
“สะ...สะพานที่คุณหญิง” คมสันถามเสียงสั่น
“ใช่! สะพานที่ฮาน่าประสบอุบัติเหตุ” ทัศเทพพยักหน้ารับเบาๆ
“ได้ครับ”
“ฉันนี่เลวนะ เป็นสามีที่นอกใจภรรยายังไม่พอ ยังพ่อที่ทำให้ลูกสาวเกลียดจนจะฆ่าตัวตายอีก ฮึก...” ทัศเทพบอกพลางซบหน้าลงกับฝ่ามือแล้วสะอื้นไห้
