“ใช่วันนี้ผมไปขอยืมหนังสือ”
“แล้วคุณหมอเจอพรีมมั้ยคะ”
หัวใจมันเต้นแรงขึ้นมาทันทีถ้าหมอภีมไปที่นั่นแล้วเจอฉันแปลว่าเรื่องจูบอาจจะ……..
“ไม่เจอผมไปเอาหนังสือแล้วก็กลับเลย”
“แล้วทำไมปากกาคุณหมอถึงหล่นอยู่ตรงที่พรีมนั่งได้ล่ะคะ”
“ผมก็ไม่รู้เหมือนกันอาจจะมีคนเจอแล้วหยิบไปก็ได้ว่าแต่คุณเข้าไปห้องสมุดทำอะไร”
“ก็เข้าไปอ่านหนังสือสิคะคนไปห้องสมุดจะทำอะไรได้” ยกเว้นฉันนะที่ชอบแอบไปงีบที่นั่น
“อ่อ นั่นสินะไปห้องสมุดก็ต้องไปอ่านหนังสือคงไม่มีใครใช้ห้องสมุดไปทำอย่างอื่นหรอก”
ฉันรู้สึกว่ามุมปากของคุณหมอเขามีรอยยิ้ม แต่ก็ช่างเถอะเขาไม่เห็นฉันก็ดีแล้วเพราะไม่อย่างนั้นมีหวังได้เห็นตอนที่ฉันนอนน้ำลายยืดแน่ๆ
“แค่นี้ใช่มั้ยงั้นผมไปทำงานนะ”
หน้าของหมอภีมกำลังบอกฉันว่า คุณควรออกไปจากห้องทำงานผมได้แล้ว
“ค่ะ”
ฉันเดินผ่านหน้าคุณหมอออกมาแต่อยู่ๆ ก็นึกขึ้นได้เลยหันกลับไป
“เจอกันพรุ่งนี้นะคะคุณหม
