บทที่16

1232 คำ

พอถึงเวลาที่หนังฉายคุณหมอเขาก็เอาแต่จ้องจอหนังลูกเดียว อย่างที่บอกว่าหนังเรื่องนี้เกี่ยวกับสงครามทางการเมืองของประเทศนึงมันเลยค่อนข้างน่าเบื่อเพราะฉันไม่มีรสนิยมหนังแนวนี้ ผ่านไปครึ่งเรื่องหนังก็ยังวนเวียนอยู่กับการแย่งชิงอำนาจทางการเมือง ฉันดูไปก็แอบหาวหวอดๆ เพราะหนังไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นเลยต่างจากอีกคนที่ดูจะตั้งอกตั้งใจดูเกินหน้าเกินตาคนชวนมา ไหนยัยมีนบอกว่าเป็นหนังเรท20 ไงฉันไม่เห็นจะมีฉากอย่างว่าเลยมีแต่พวกลุงแก่ๆ ที่ชอบใส่หน้ากากเข้าหากัน พรีมไม่ปลื้ม “คุณหมอเอาป๊อปคอร์นหน่อยมั้ยคะ” ฉันส่งป๊อปคอร์นไปให้ “ไม่เป็นไรผมไม่ชอบทานของพวกนี้” พูดกับฉันโดยที่ตายังจ้องจอหนังอยู่ ฉันนับหนึ่งถึงสิบในใจแล้วบอกกับตัวเองว่าเขาแค่เป็นคนรักสุขภาพไม่ได้รังเกียจฉันหรอก “งั้นดื่มน้ำหน่อยมั้ยคะ” คราวนี้ฉันส่งแก้วน้ำไปให้เป็นแก้วน้ำแบบมีหลอดเดียวแต่ดูดได้สองฝั่ง “ไม่เป็นไรผมไม่ดื่มน้ำอัดลม” พ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม