บทที่14

1577 คำ

พรีม ไม่รู้ว่าผลอหลับไปนานค่ไหนแต่ตื่นมาฉันก็นอนน้ำลายยืดไปแล้ว หวังว่าคงจะไม่มีใครเห็นนะ ฮือออ คนสวยเสียภาพพจน์ “ของใครมาทำหล่นไว้นะ” จังหวะกำลังจะลุกออกจากโต๊ะฉันเห็นปากกาด้ามนึงหล่นอยู่ที่พื้นจะว่าเป็นปากกาของนักศึกษาที่เข้ามาในนี้ก็ไม่น่าจะใช่เพราะมันเป็นปากกาที่น่าจะแพงมากแล้วดีไซน์ของปากกาก็น่าจะเหมาะกับวัยทำงานมากกว่า ช่างเถอะเอาไปฝากอาจารย์ไว้แล้วกันเผื่อเจ้าของเขากลับมาตามหา ฉันลุกขึ้นคิดว่าป่านนี้ยัยมีนน่าจะเรียนเสร็จแล้ว แต่เดี๋ยวก่อนขอโม้นิดนึงคือว่าเมื่อกี้ตอนที่ฉันหลับฉันฝันดีมากๆ ค่ะฉันฝันถึงหมอภีมด้วยล่ะ ฝันว่าได้จับหน้าคุณหมอ ได้จับหน้าอกคุณหมอ ได้จับหน้าท้องแน่นๆ ของคุณหมอแล้วก็ได้จับ…….หัวเข็มขัดของคุณหมอด้วยล่ะ อ๊ากกกก! คือในฝันมือฉันสั่นไปหมดเลยค่ะแต่ที่ทำให้ฉันไม่อยากตื่นจากความฝันคือฉันฝันต่อไปอีกว่าได้จูจุ๊บกับหมอภีม อร๊ายยย! แต่เสียดายที่ฝันแค่แปปเดียวเข้า

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม