(จอมทัพ)
ผับบาร์
เอี๊ยดดดดดด!!!
ผมจอดรถหน้าผับก่อนจะเดินเข้าหลังร้านด้วยความเชี่ยวชาญเพราะว่าเมื่อก่อนนี้มาบ่อยไง แต่หลังจากรับตำแหน่งก็ไม่ได้มาด้วยเหตุผลอะไรหลาย ๆ อย่าง และที่มาวันนี้เพราะโคตรหงุดหงิดพักพิงเลย ปากแม่งก็บอกว่าพี่น้องแต่การกระทำแม่งโคตรตรงกันข้ามเลย!!
ปัง!!!
“เฮ้ยยย!!”
“ไอ้เหี้ยตกใจหมด”
“ลมอะไรหอบท่านนายกมาครับเนี่ยยยย?” เสียงเพื่อนของผมมันเห่า เห่าแหละถูกแล้วแต่ละคนโคตรปากหมา
“เสือกเอาเหล้ามาดิ” ผมด่ามันก่อนจะนั่งลงที่โซฟา
“อารมณ์ไม่ดีแบบนี้สาว ๆ หน่อยดีไหมวะ?” ไอ้เฟรชถามผม
“อืม”
“วู้ววว!!ไม่ปฏิเสธด้วยวะไอ้แต๊ด!ไปเรียกน้อง ๆ สวย ๆ มาหน่อยสิ” มันหันไปสั่งลูกน้องของมันที่ยืนอยู่ตรงประตู
“ครับคุณเฟรช”
“เป็นนายกมันเครียดกูก็บอกแล้วหาเรื่องงงง” ไอ้เวรเหินแม่งดีแต่ซ้ำเติม
“หึ ก็ไม่รู้นะว่าเป็นเพราะงานหรือว่าคน...ช่วยงาน” ไอ้เพทายพูดเหมือนรู้เรื่องอะไรบางอย่าง
“หุบปากไอ้ตำรวจเก๊”
“เก๊พ่องง!!ไม่งั้นมึงก็นายกเถื่อนเหมือนกันแหละ” มันด่ากลับ ไอ้เพทายก็คือผู้การบัญชาการตำรวจนั่นแหละคนเดียวกันแต่เวลาทำงานจะแสดงความสนิทออกไปมากไม่ได้
“ไอ้ทัพมีหญิงเหรอวะ?” ตัวขี้เสือกอย่างไอ้เฟรชรีบถามทันที
“ไร้สาระ”
ก๊อก ๆ
“ขออนุญาตครับน้อง ๆ มาแล้วครับ” ไอ้แต๊ดดังพร้อมผู้หญิงกลุ่มหนึ่งแน่นอนว่าหามาเพื่อตอบสนองความต้องการของผู้ชายและไม่มีการบังคับใด ๆ ทั้งนั้น
“สวัสดีค่ะ” สาว ๆ ยกมือไหว้พวกเรา
“เดี๋ยวสาวสวยสองคนไปหาไอ้นายกเลยนะครับมันเครียดดดด~ต้องการบำบัดด่วนนน~” สมแล้วที่ทำงานเป็นพ่อเล้า เหอะ!!
“สวัสดีค่ะท่านายกแนนนี่นะคะ”
“สวัสดีค่ะท่านน้ำผึ้งค่ะ”
“เรียกว่าจอมทัพพอ” ตอนนี้ไม่ได้อยู่ในหน้าที่การงานเพราะงั้นไม่ต้องมาเรียกยกยออะไรไม่ชอบ
“ได้ค่ะไม่คิดเลยนะคะว่าจะได้เจอท่านนายก..อุ๊บ! ขอโทษค่ะคุณจอมทัพที่นี่” เสียงของสาว ๆ ชวนคุยไปเรื่อยส่วนผมก็ตอบบ้างไม่ตอบบ้าง
“อืม”
“มาค่ะน้ำผึ้งชงเหล้าให้นะคะ” คนหนึ่งชงเหล้าคนหนึ่งนวดและปรนิบัติอย่างมืออาชีพ ซึ่งก็ทำให้ผ่อนคลายได้นิดหน่อยเพราะไม่ได้ยุ่งกับผู้หญิงมานานแล้ว
“แล้วเรื่องงานเป็นไง...” เพี๊ยะ!!
“มันมาเพราะเครียดเรื่องงานมึงจะชวนมันคุยเรื่องงานเพื่อ?!” ไอ้เหินตบหัวไอ้เฟรช
“เอ้า!!” มันจะถามเพราะว่าบางทีอาจจะเกี่ยวกับธุรกิจของมันด้วยไง
“มันไม่ได้เครียดเรื่องงานหรอกเชื่อกูดิ”
“ไอ้ทายมึงอยากอยู่จนเกษียณไหม?” ผมถามมันเมื่อมันชอบปากไม่มีหูรูด
“ทำไมมึงจะฆ่ากูเหรอไอ้โหดดด!!”
“เออไง!ชอบปากดีก็สมแล้วที่เป็นตำรวจ” ผมด่ามันก่อนจะหันมาสนใจสาว ๆ ทั้งสองคนแทนคุยกับพวกมันปวดหัว
ระหว่างนี้ผมจะแนะนำเพื่อนให้รู้จักแล้วกันไอ้เพทายอย่างที่รู้เป็นตำรวจแถมยังเป็นผู้บัญชาการและก็เป็นเจ้าของร้านเหล้าทั่วประเทศ เหอะ!! ไอ้เฟรชหุ้นส่วนของไอ้เพทายและเป็นเจ้าของเครือข่ายโทรศัพท์อันดับหนึ่งของประเทศและแน่นอนว่าผมเองก็เป็นหุ้นส่วนอยู่เหมือนกัน และคนสุดท้ายไอ้เหินเป็นเจ้าของสื่อโทรทัศน์และคมนาคมทั้งหมดของประเทศเหมือนกัน ไม่ว่าจะสื่อออนไลน์หรืออะไรก็ของมันหมด ส่วนผมนอกจากจะทำงานบริหารประเทศแล้วธุรกิจของผมก็มากมายเหมือนกันถามว่าผมทำได้ยังไงก็ผมเก่งยังไงละ หึ
พรึ่บ!!
“ไปไหนวะหรือว่าไม่ไหวแล้ว?” ไอ้เฟรชถามเมื่อนั่งกินเหล้ามาสักพักผมก็ลุกขึ้น
“เธอมานี่ดิ” ผมเรียกผู้หญิงมาคนหนึ่งไม่ได้มองหรอกมาคนไหน
“ค่ะ ^^”
“อ่อออ เ****นนี่เอง” ตุบ!!ผมถีบไปที่โซฟาไอ้เหินพูดมากฉิบหาย
“เบา ๆ นะเว้ยยิ่งห่างมานานอยู่” ผมไม่ได้สนใจสิ่งที่เพื่อนพูดแต่ก็อย่างที่มันว่านั่นแหละผมห่างมานานแล้วต้องปลดปล่อยซะบ้าง
ปัง!!
“อื้ออออ~” ผมปิดประตูห้องรับรองซึ่งไอ้เพทายมันทำไว้เพื่อรองรับแขกที่กลับบ้านไม่ไหวหรือเอาไว้เปิดห้องเพื่อมีอะไรกัน
“ท่านนายกร้อนแรงจังนะคะ รู้ไหมคะว่าใคร ๆ ก็อยากลองกินท่านทั้งนั้น”
“เหรอ...งั้นมาลองหน่อยสิว่าเธอจะดับความเร่าร้อนของฉันได้หรือเปล่า” พรึ่บ!! ผมพูดและโยนเธอไปที่เตียง
“อืมม!!รุนแรงแบบนี้น้ำผึ้งชอบค่ะ” เธอพูดและคลานมาหาผมเอามือลูบที่เป้ากางเกงมันเริ่มตุง “อืมม~เอามันออกมาสิ” ผมบอกเธอ
“ได้ค่ะท่าน...” หมับ! เธอทำตามอย่างว่าง่ายก่อนจะควักส่วนนั้นของผมออกมาและจับมันรูดขึ้นรูดลงอย่างขำนาญ
“ซี๊ดดด!!”
“น้ำผึ้งกินมันนะคะ” เธอเงยหน้าถามและยิ้มยั่วยวน
“เอาสิกินให้หมดละ”
“รับทราบค่ะท่าน อื้ออออ~” เธอบอกก่อนจะใช้ปากครอบครองส่วนนั้นของผมภายในครั้งเดียวมิดด้าม
“อ่าส์!!เสียวหัว”
“ฉัน...ไม่ได้รู้สึกอะไรทั้งนั้นค่ะ”
พรึ่บ!! ผมเผลอผลักผู้หญิงตรงหน้าออกไปเมื่ออยู่ ๆ หน้าของพักพิงก็ลอยขึ้นมา เหอะ!! ยัยตัวแสบจะหลอกหลอนกันเกินไปแล้วนะ
“เป็นอะไรเหรอคะ?”
“ไม่ต้องทำแล้วออกไป” ผมบอกและใส่กางเกงกลับเข้าเหมือนเดิม
“ทำไมละคะน้ำผึ้งทำไม่ถูกใจเหรอคะ?” เธอพยายามอ้อนผม
“เดี๋ยวฉันให้ไอ้เฟรชจัดการเรื่องเงินให้แล้วกัน” ผมไม่ตอบเธอและเลือกจะเดินออกมาแค่หน้าเธอลอยผมก็พร้อมจะหยุดการกระทำทุกอย่าง ผมบ้าหรือเปล่า??
ปึก!!
ผมกลับขึ้นมาบนรถและเอาหัวกระแทกมือกับพวงมาลัยทำไมสมองผมมีแต่หน้ายัยนั่นวะ เพราะเธอคนเดียวพักพิง
“เหอะ!! โดนฉันจูบแต่บอกไม่รู้สึกอะไรเนี่ยนะ?!”
“ใช่สิ ฉันมันคงไม่ใช่ไอ้เด็กนั่นนิ”
“แม่งเอ๊ยย!!!”
บ้านนายกรัฐมนตรีจอมทัพ
เอี๊ยดดดด
ปึก!! ผมเดินเซลงจากรถเริ่มมึนนิดหน่อยเพราะว่าดื่มไปเยอะเหมือนกันเหล้าร้านไอ้เพทายแม่งโคตรแรงเลย
พรึ่บ!!!
“อ๊ะ!!” หมับ! ผมสะดุดจะล้มแต่ว่าก็มีคนรับตัวผมได้ทันและแน่นอนว่าผมจำเสียงและกลิ่นของเธอได้
“เมาเหรอคะ?” พักพิงเงยหน้าถามผม
“อืม” ผมตอบสั้น ๆ แต่ไม่ได้เมาอะไรมากมายหรอก
“งั้นเดี๋ยวฉัน...”
“ทำไมยังไม่นอน?” นี่เกือบจะเช้าแต่เธอยังไม่นอนอีกอย่าบอกนะว่ารอผมอ่ะ
“เจ้านายตัวเองออกไปไหนก็ไม่รู้ดึก ๆ ฉันคงจะนอนหลับได้หรอกนะคะ” เธอพูดและประคองผมขึ้นบันได
“แต่ว่าความจริงฉันน่าจะหลับไปซะเพราะว่าคงไม่มีใครมาทำอะไรคุณหรอกค่ะ เผลอ ๆ อาจจะมีความสุขมากด้วยซ้ำ” ความรู้สึกเหมือนกำลังโดนประชดเลยแหะ
“ทำไมตาแดงร้องไห้?” ผมหยุดเดินและถามเธอ
“ค่ะ” แค่เธอตอบแค่ใจผมก็หล่นวูบกลัวว่าผมจะเป็นสาเหตุที่ทำให้เธอร้องไห้
“เพราะฉัน...”
“เพราะดูซีรี่ย์เกาหลีค่ะกำลังดราม่าเลย”
“เหอะ!!” ผมไม่น่าไปคาดหวังอะไรกับเธอเลย ก็เธอบอกอยู่ว่าไม่ได้รู้สึกอะไรเพราะงั้นจะมาร้องไห้เพราะว่าผมได้ยังไง
“ไปค่ะ ฉันไปส่งห้องและก็อาบน้ำนอนซะนะคะกลิ่นเหล้ากลิ่นน้ำหอมผู้หญิงตีกันให้หึ่งไปหมดเดี๋ยวติดไปทำงานเขาจะหาว่าท่านนายกชอบกินเหล่าเคร้านารี”
“ทำไมถ้าฉันจะเป็นอย่างนั้นก็เรื่องของฉันสิ”
“โอเค!!ฉันก็แค่เตือนเพราะว่าฉันเป็นเลขาของคุณที่เตือนก็เพราะว่าเป็นห่วงภาพลักษณ์ของเจ้านายแค่นั้นเองค่ะแต่ในเมื่อคุณไม่ได้สนใจความหวังดีของฉันก็ช่างมันเถอะค่ะ ไปนอนได้แล้วค่ะฝันดี^^”
ปัง!!และเธอก็ปิดประตูใส่หน้าผมทันที
“เหอะ!!ยัยเด็กปีนเกลียว!!”
หลายวันต่อมา
ประชุมสภา
“จากการร่างกฎหมายเกี่ยวกับการค้าโสเภณีให้ถูกกฎหมายและต้องลงทะเบียนอย่างถูกต้องเพื่อรับสิทธิ์ในการรักษาและเสียภาษีอย่างถูกต้องได้รับ...การอนุมัติเรียบร้อยแล้ว”
“ทั้งหมดการค้าเหล้าสุราเสรีก็ผ่านเช่นกัน...”
วันนี้เรามีการลงคะแนนเสียงเกี่ยวกับการค้าโสเภณีซึ่งก็ผ่านไปด้วยดีเพราะว่าผมจัดการเปลี่ยนคณะรัฐมนตรีใหม่ทั้งหมดแล้ว โดยผู้ที่ต้องการค้าโสเภณีต้องมีการลงทะเบียนอย่างถูกต้องถ้าไม่ลงก็ถือว่าผิดกฎหมายซึ่งเราจะมีการคุ้มครองในเรื่องการตรวจสุขภาพด้วย มีการเสียภาษีอย่างถูกต้องด้วย
“ต้องไปเป็นการเสนอกฎหมายคาสิโนให้เป็นธุรกิจถูกกฎหมายครับ...”
ประชุมยาวไปสินะ