My secretary 20 สับสน วุ่นวาย
1501 คำ
ไอ้เด็กนั่น?
“คุณทัพหมายถึงขนมปังเหรอคะ?” ฉันถามออกไปอย่างไม่เข้าใจทำไมฉันต้องไปทอดรักกับเกย์รุกอย่างขนมปังด้วย หรือต่อให้ขนมปังเป็นชายแท้ฉันก็มองเข้าเป็นเพียงน้องชายคนหนึ่งเท่านั้น
“ก็ใช่ไงทำไมหรือว่ามีหลายคนจนจำไม่ได้?”
“คุณทัพถ้าเมาก็ไปนอนค่ะอย่ามาหาเรื่องกัน” ที่ฉันพูดแบบนั้นเพราะว่าได้กลิ่นไวน์ออกมาจากตัวของเขา
“ฉันไม่ได้เมาสักหน่อยส่วนเธอก็คงเมารักจนไม่อยากขึ้นนอนเลยละมั้ง”
“ขนมปังกับฉันเราเป็นพี่น้องกันค่ะ หรือต่อให้เป็นมากกว่านั้น...” มันก็ไม่เกี่ยวกับคุณ
“พี่น้องที่จูบกันหรือว่าพี่น้อง...ท้องชนกันละพักพิง?!” เสียงของฉันถูกเข้าพูดแทรก
เพี๊ยะ!!
“ฉันไม่คิดเลยนะคะว่าคำพูดแบบนี้จะออกมาจากปากของคนที่ขึ้นชื่อว่านายกรัฐมนตรีผู้บริหารประเทศ!!!” ฉันตบหน้าของเขาก่อนจะด่าออกไป นี่เป็นครั้งที่สองแล้วมั้งที่ฉันตบหน้าของเขา
“พักพิง!!อย่าคิดว่าฉันใจดีด้วยแล้วจะทำอะไรก็ได้นะ” พรึ่บ! เขาผลักฉันลงกับเตียง
“คุณนั่นแหละเป็นบ้าอะไรทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย?!” การกระทำของเขาเป็นสิ่งที่ฉันไม่เคยเข้าใจเลยแม้ว่าจะพยายามเท่าไหร่หรือกี่ครั้งก็ตาม
“บ้าเหรอพักพิงถ้าฉันบ้าจริงเธอไม่ได้เถียงฉันอยู่แบบนี้หรอก”
“ทำไมคะคุณจะทำอะไรฉันเหรอ?” ฉันถามออกไปอย่างท้าทายแม้ใจจะกลัวเขาก็ตาม
“...”
“จะด่า จะไล่ออก หรือว่าจะตบหน้าของฉันคืน..อุ๊บ!!” ฉันกำลังถามเขาแต่คุณจอมทัพกลับจูบลงมาอย่างแรง เขาบดจูบและขยี้มันเหมือนกับว่าปากของฉันเป็นที่ระบายอารมณ์ของเขา ฉันไม่ยอมให้เขาจูบพยายามผลักไหล่ของเขาออกไป และปิดปากตัวเองให้สนิท
หมับ!! แต่แรงของฉันจะไปสู้แรงของเขาได้ยังไงคุณจอมทัพจับมือทั้งสองข้างของฉันเอาไว้ก่อนจะกดให้ฉันนอนราบไปกับเตียงนอนน
ปึก!
“อ๊ะ!!อื้อออ~” ฉันเผลอตกใจเปิดปากออกทำให้เขาสอดลิ้นเข้ามาได้ง่าย ๆ เขาจูบฉันโดยการเก็บเกี่ยวความหวานไปทั่วไปปาก ลิ้นของเขาตวัดไปตามลิ้นและฟันของฉันจูบคุณจอมทัพแทบทำให้ฉันอ่อนระทวยแต่ฉันจะยอมโดยไม่เข้าใจอะไรไม่ได้
พรึ่บ!!ฉันอาศัยจังหวะที่เขากำลังเคลิ้มจูบพลิกตัวให้เขานอนแทนและฉันคร่อมตัวของเขาไว้ด้านบนก่อนจะถอนจูบออกและถามออกไป
“คุณทัพ...จูบฉันทำไมคะ?”
“ทำไมละทีเธอยังจูบพี่น้องได้เลยทำไมจะจูบฉันบ้างไม่ได้?” คำพูดของเขาทำให้คิดว่าถ้าเราเป็นแฟนกันเขาคงกำลังหวงฉัน แต่ว่านี่เราไม่ได้เป็นอะไรกันเลย
“ฉันไม่เคยจูบกับใครค่ะ...”
“คิดว่าฉันจะเชื่อ?”
“แล้วทำไมจะไม่เชื่อละคะ?” อะไรทำให้เขาคิดแบบนั้น
“ฉันเชื่อในสิ่งที่ฉันเห็น...เห็นว่าเธอกำลังจูบกับไอ้พี่เลี้ยงของลูกชายฉัน” หมับ!
“อ๊ะ!” เขาดันแขนของฉันให้ก้มลงไปหาเขา หน้าของคุณจอมทัพแดงขึ้น
“ฉันไม่ได้จูบกับขนมปังค่ะ...”
“อ่อ...” แต่เขากลับไม่ได้สนใจคำพูดของฉันเลย
“คุณทัพมองอะไรคะ?” ฉันถามและก้มมองตามสายตาของเขาก่อนจะพบว่าเขากำลังมองหน้าอกของฉันอยู่
“ว้ายย!!” ฉันเด้งตัวขึ้นและเอามือปิดเอาไว้เพราะว่ามันเป็นเสื้อนอนเลยยืดมากจนเห็นถึงไหนต่อไหน -////////-
“คิดว่าไม่มีเลยซะอีก” ดูสิ่งที่เขาพูดออกมาสิเพราะต้องการทำงานแบบคล่องตัวฉันเลยต้องเสื้อซับในแบบรัดหน้าหน่อยมันจะได้ไม่เด้งไปเด้งมา เลยเหมือนผู้หญิงไม่มีหน้าอกน่ะสิ
“คุณทัพ!!ทำไมทะลึ่งแบบนี้ละคะ?!” พรึ่บ!! เขาพลิกกลับมาคร่อมตัวของฉันแทนอีกครั้ง
“สรุปว่าเธอไม่ได้จูบกับเด็กนั่นจริงๆ ใช่ไหม?”
“ถามทำไมคะถึงต่อให้ฉันจะทำแบบนั้นจริง...”
“ฉันถามแค่นั้นตอบแค่นั้นอย่านอกเรื่อง” ทำไมเขาต้องมาทำแบบนี้ด้วยเนี่ย?!
“ค่ะ!!ไม่จูบและไม่เคยคิดจูบกับใครทั้งนั้น”
“แล้วจูบกับฉันรู้สึกยังไงบ้าง?” และแล้วก็เกิดคำถามที่ยากที่สุดเกิดขึ้นแต่ฉันยังไม่อยากพูดออกไปตอนนี้ ฉันไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงถามถ้าเขาถามเพื่อหลอกล่อและไล่ออกละฉันจะทำยังไง?
“เอ่อ...”
“ว่าไงจูบกับฉันเธอรู้สึกยังไง?” เขาก้มลงมาใกล้ใช้จมูกตัวเองเขี่ย ๆ ที่จมูกของฉัน ใจของฉันเต้นโครมครามไปหมดจนกลัวว่าเขาจะได้ยินมัน
ตึกตัก! ตึกตัก! ตึกตัก!
“เรื่องนั้นฉันว่า...”
“ถ้ายังไม่รู้คำตอบก็ลองอีกครั้งสิ” เขาบอกแบบนั้นก่อนจะประกบจูบลงมาอีกครั้งและครั้งนี้มันนุ่มนวลและหวานฉันจนเคลิ้มไปกับมันเลย
“อื้ออออ~” ฉันได้กลิ่นและรสไวน์ออกมาด้วยฉันเองก็จูบตอบเขาไปแม้จะไม่ได้รู้วิธีอะไรมากมายก็แค่เคยอ่าน ๆ มาตอนอ่านนิยายเท่านั้นเอง แขนของฉันไปคล้องคอคุณจอมทัพอย่างอัตโนมัติเราจูบกันอย่างดูดดื่ม
จ๊วบบบบ!!!
“อื้อออ~อ่าส์~” มือของเขาเริ่มซุกซนสอดเข้ามาในเสื้อนอนของฉันทำให้ฉันได้สติและห้ามเอาไว้ก่อน
“พะพอก่อนค่ะ” หมับ! ฉันจับมือของเขาออกไปจากตัว
“รู้หรือยังว่ารู้สึกยังไง?” เขามองหน้าฉันและถามอีกครั้ง ฉันเม้มปากแน่นอย่างใช้ความคิด
ทำไมฉันจะไม่รู้ความรู้สึกของตัวเองละ...
ฉันรู้ว่าฉัน...ชอบเจ้านายของตัวเองไปแล้วแต่ว่าฉันไม่รู้เลยว่าเขารู้สึกยังไงที่ทำมาทั้งหมดเป็นเพียงแผนเพื่อไล่ฉันออกหรือเปล่าและที่สำคัญกว่านั้นคือ...
“ไม่ร้องให้นะคะพี่ไม่ได้เข้ามาเพื่อเป็นอะไรแบบนั้นกับพ่อของคุณเจ้าจอมแน่นอนค่ะ พี่แค่มาทำงานเท่านั้นเองนะ”
ฉันเคยบอกแบบนั้นกับคุณเจ้าจอมไปแล้วจะให้ผิดคำพูดได้ยังไงกัน?
“ฉัน...ไม่ได้รู้สึกอะไรทั้งนั้นค่ะ” ฉันจำเป็นต้องโกหกเขาแม้ไม่อาจจะโกหกหัวใจก็ตาม
“อ่อเหรอ...” เขาตอบแค่นั้นก่อนจะลุกออกไปจากตัวของฉัน
“ค่ะ แค่จูบไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกอะไรทั้งนั้น” พูดออกไปแบบปากดีแต่ใจมันกำลังเจ็บปวด
“จูบกันขนาดนั้นเธอกลับบอกว่าไม่รู้สึกอะไร...สุดยอดเลยวะพักพิง”
“อึก!” ฉันพยายามกลืนน้ำตาลงไป
“ทำไมละคะคุณทัพอยากให้ฉันรู้สึกอะไรเหรอคะ?” ฉันยังคงเดินหน้าถามอย่างปากดี
“ก็ไม่นิ...ไม่รู้สึกอะไรก็ดีเหมือนกันเผื่อว่าวันไหนอยาก ๆ จะได้มาขอวันไนท์กับเธอสักคืนแบบนั้นเธอก็คงไม่รู้สึกอะไรสินะ” วะวันไนท์?
“ค่ะ ไม่รู้สึกมันก็แค่เซ็กส์นี่คะถ้าวันไหนเรา...รู้สึกอยากเหมือนกันก็ลองดูได้” ใครก็ได้มาตบปากดี ๆ ของฉันหน่อยเถอะ
“เหอะ!! งั้นวันนี้เลยไหมละไหน ๆ ก็พูดขึ้นมาแล้ว?”
“....!!” แม้จะตกใจแค่นั้นก็ต้องพยายามเก็บอาการเอาไว้
“ฉันอยากขึ้นมาแล้วสิ...ไหน ๆ ก็ห่างเรื่องนี้มานานแล้วทบทวนหน่อยเป็นไร” พรึ่บ! เขาถอดเสื้อตัวเองออกไป
“แต่ฉันยังไม่อยากค่ะเพราะงั้นฉันไม่ทำ...ออกไปได้แล้วค่ะ” ฉันลุกขึ้นและดันหน้าอกของให้ออกไป ฉันพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมาตอนนี้
“ก็ได้...ฉันไม่ชอบบังคับใครอยู่แล้ว” เขาบอกและยอมออกไปง่าย ๆ
ปัง!!
“ฮึก!!คนบ้า!!คนใจร้ายยย!!ฮือออออออ” พอประตูปิดลงฉันก็ปล่อยน้ำตาที่พยายามกลั้นมานานออกมา
“ฮือออ!!!” ทำไมต้องพูดแบบนั้นด้วยฉันไม่เข้าใจ
“คนไม่ดี!!ไม่ชอบก็อย่ามาเล่นกับความรู้สึกได้ไหมม?! ฮือออออ” ฉันร้องไห้ออกมาอย่างเป็นบ้าเป็นหลัง ความสับสนเกิดขึ้นมากมาย เขาไม่บอกอะไรทั้งนั้นเขาไม่อธิบายอะไรเขาเอาแต่พูดจาร้าย ๆ ใส่ฉันตลอดเลย ฮึก!!! ถ้าเขาพูดมาว่าชอบหรือรู้สึกบ้างก็คงไม่เป็นแบบนี้หรอก ฉันกลัว...กลัวว่าการที่เขาถามจะเป็นเพียงการลวงหลอก
“ถ้าบอกชอบ...ฮึก!! ถ้าว่าชอบคุณทัพมันจะเป็นยังไง ฮึก!!ฮือออออ คุณจะชอบพิงกลับเหมือนกันหรือเปล่า? ฮืออออ”
- ผู้เขียน
