My secretary 17 จับกุมอดีตนายก
1520 คำ
บ้านของอดีตนายกประสงค์
เอี๊ยดด!!!
เอี๊ยดดด!!
“หยุด!นี่เจ้าหน้าที่ตำรวจ!!” ตอนนี้เรามาถึงบ้านของอดีตนายกหรือว่าคุณประสงค์แล้ว และเป็นจังหวะที่เขากำลังพยายามหนีพอดีแต่ว่าเรามาได้ทัน จะหนีก็คงไม่แปลกหรอกไม่ว่าที่ไหนก็มีหนอนบ่อนไส้ทั้งนั้นแหละแต่ว่ามารู้เอาตอนนี้ก็เก่งมากแล้วแหละที่สามารถปิดเอาไว้ได้
“พวกนายมากันทำไม?” ตำรวจและคุณจอมทัพลงไปจากรถอดีตนายกมองด้วยสายตาเรียบนิ่งแต่ฉันก็พอมองออกว่ากำลังพยายามปกปิดความกลัวแค่ไหน
“อย่าแกล้งนิ่งไม่เข้าใจอะไรเลยครับทั้ง ๆ ที่ท่านกำลังจะหนี”
“หนี?”
“ผมไม่ได้หนีสักหน่อยวันนี้แค่จะไปปฏิบัติธรรมดาเท่านั้น พวกคุณกำลังขวางทางอยู่นะครับขัดขวางคนกำลังทำบุญมันบาปนะท่านผู้การ” เขาพูดไปยิ้มไปอย่างใจเย็น ก็นะเขาต้องเตรียมตัวเตรียมใจไว้บ้างแหละทำการใหญ่ขนาดนั้นนี่น่า
เอี๊ยดด!! เอี๊ยดด!!
ฉันหันไปตามเสียงรถจำนวนมากที่พากันจอดหน้าบ้านของคุณประสงค์เป็นพวกนักข่าวที่มาทำข่าวนั่นเองไวกันจริง ๆ เลยนะ หึ
“ครับ การขัดขวางคนกำลังไปทำบุญทำทานก็คงจะบาปจริง ๆ นั่นแหละ” คุณจอมทัพพูดและเดินไปยืนตรงหน้าท่านอดีตนายก
“...แต่ว่าถ้าปล่อยไปก็บาปเหมือนกันเพราะว่าเราจะได้บาปเรื่องปล่อยคนเลวลอยหน้าลอยตา”
“นี่!!พวกคุณเข้าเพื่อกล่าวหาผมเหรอ?! แบบนี้มันไม่เกินไปหน่อยหรือไง?!” เขาโวยวายยกใหญ่
“พวกเราไม่มีหลักฐานคงไม่มาแบบนี้หรอกครับ”
“เหอะ!!หลักฐานบ้าบออะไรไม่มีทั้งนั้นแหละ!!เพราะงั้นอย่ามากล่าวหาผมนะครับท่านนายกแบบนี้ผมฟ้องท่านได้นะ!!”
“ไม่ต้องโวยวายไปหรอกครับเพราะว่าท่านจะไม่ได้ไปคนเดียวพวกรัฐมนตรีที่คอยเลียแข้งเลียขารับใช้ท่านก็จะตามไปด้วย” คุณจอมทัพบอก
“นักข่าว!!ฟังทางนี้ผมกำลังโดน!!นายกของประเทศใส่ร้าย!!ผมคนนี้ที่รับใช้ประชาชนมาก่อนเขา!!เขากำลังใส่ร้ายผม!!” เมื่อพูดกับคุณจอมทัพไม่สำเร็จเขาก็หันไปพูดเสียงดังกับนักข่าวพยายามเรียกร้อยความสงสาร
“เฮ้อออ คุณประสงค์ครับถ้าไม่อยากหน้าแตกก็หุบปากและไปกับเราดี ๆ เถอะครับไม่อย่างนั้นผมจำเป็นต้องเพิ่มข้อหาขัดขวางเจ้าหน้าที่ในการปฏิบัติหน้าที่นะครับ” ผู้การเพทายถอนหายใจแรง ๆ ก่อนจะพูดเตือนแต่เหมือนว่าเขาจะไม่ฟังอะไรทั้งนั้น
“คุณจะมาจับอะไรผม?!”
“คุณโกงเงินภาษีของประชาชน หลีกเลี่ยงภาษี ไม่ให้เปิดเผลอสินทรัพย์ของตัวเองและอื่น ๆ รวมทั้งพยายามส่งคนไปฆ่าผมด้วยไงครับ”
ฮืออฮา
แชะ! แชะ! แชะ!
นักข่าวต่างรัวกล้องเมื่อได้ยินสิ่งที่คุณจอมทัพพูดออกไป ส่วนอดีตนายกก็หน้าซีดเผือกเหมือนจะเป็นลมนะ เหอะ!! ตอนทำไม่คิดพอตอนนี้จะมารับไม่ได้
“พะพูดเรื่องอะไรอย่ามาใส่ร้ายกัน!!” คนหน้าด้านมันเป็นแบบนี้นี่เอง
“ไม่ได้ใส่ร้ายหรอกครับเพราะเราจับตัวของมือปืนได้แล้ว รวมทั้งซัดทอดเรื่องต่าง ๆ มายังคุณอีกด้วยเพราะงั้นไปกับเราดี ๆ เถอะนะครับ” ผู้การเพทายบอกก่อนจะเข้าไปล็อกตัว
“ไม่ต้องกลัวหรอกครับเพราะยังไงก็มีเพื่อนแน่นอน^^”
หลายวันต่อมา..
ทำเนียบรัฐบาล
‘ยังคงดำเนินข่าวอย่างต่อเนื่อง...’
‘อดีตนายกรัฐตรีถูกจับกุม...’
‘คาบ้านท่านอดีตนายก’
นี่...เป็นข่าวตลอดหลายวันที่ผ่านมาหลังจากที่เข้าจับกุมอดีตท่านนายกหรือว่าคุณประสงค์นั่นเอง ประชาชนตอนแรกไม่ยอมรับและพยายามประท้วงให้คุณจอมทัพและตำรวจปล่อยตัวสุดท้ายหลักฐานทุกอย่างก็ถูกปล่อยสู่สาธารณะเพื่อเปิดโปร่งความจริงว่าเขาได้ทำการโกงกินประเทศจริง ๆ ไม่ได้โดนใส่ร้ายแต่อย่างใดไม่นานประชาชนก็เข้าใจได้และเปลี่ยนมาเป็นด่าทออดีตนายกแทน ความเราเนี่ยสามารถเปลี่ยนแปลงได้ตลอดจริง ๆ
“เลิกดูข่าวและไปเอาเอกสารมาได้แล้ว” เสียงของคุณจอมทัพบอกกับฉันเมื่อฉันมัวแต่ดูข่าว ฉันเลยปิดมันซะและเดินเอาเอกสารไปส่ง ที่ผ่านมาเราวุ่นวายกับการยื่นหลักฐานไปมากตอนนี้ก็ได้เวลาเริ่มพัฒนาประเทศแล้ว
“ค่ะ” ฉันเลิกสนใจข่าวก่อนจะเริ่มทำงานต่อตอนนี้ฉันเริ่มทำงานเข้าคู่กับเขาได้มากขึ้นแล้วและตอนนี้ประเทศก็เริ่มดีขึ้นเรื่อย ๆ เหมือนกัน นักลงทุนเข้ามาขึ้น ประชาชนมีงานมากขึ้น และเศรษฐกิจก็เริ่มขยายตัว
จะว่าไปแล้วคุณจอมทัพก็สุดยอดจริง ๆ นะเข้ามาบริหารประเทศไม่นานก็สามารถจับคนที่โกงกินประเทศในสภาได้แล้ว ก็นะเมื่อก่อนเข้าเป็นประธานบริษัทยักษ์ใหญ่ของประเทศมาก่อนก็ต้องเก่งและฉลาดอยู่แหละ
บ้านของนายกรัฐมนตรีจอมทัพ
เอี๊ยดดดด
ปึก!!
“อืออออ~คิดว่าหลังจะหลุดซะแล้วแหะ” เมื่อถึงบ้านฉันก็ลงจากรถก่อนจะบิดขี้เกียจทันทีเพราะตอนนี้มันเที่ยงคืนแล้ว ย้ำว่าเที่ยงคืนฉันกับคุณจอมทัพพึ่งถึงบ้านเพราะว่ามีเจ้านายทำงานเป็นบ้าเป็นหลังไงละ
“เหนื่อยก็ไปนอนพักซะ”
“คุณก็เหมือนกันค่ะไปพักนะคะไม่ใช่ไปทำงานต่อ” ฉันมองหน้าของเขาก่อนจะพูดดักหน้าเอาไว้ทำไมฉันจะไม่รู้ว่าเขาก็ทำงานที่บ้านเหมือนกัน ก็นะเป็นทั้งนายกทั้งเป็นเจ้าของกิจการเก่งเกินไปแล้ว
“เป็นเมียหรือไงมาสั่ง?” เขาถามและยื่นหน้าเข้ามาใกล้
“ไหนบอกว่าไม่อยากเป็นสมภารกินไก่วัดไงคะ?” ฉันเลิกคิ้วถาม
“หึ คิดว่าฉันจะเอาเธอหรือไงยัยเด็กกะโปโล” เขายิ้มเยาะก่อนจะเดินเข้าบ้านไปทันที
“เหอะ!!แล้วอย่ามาชอบเด็กกะโปโลแล้วกันนนนน” ฉันตะโกนตามหลังและวิ่งตามเข้าบ้านไป
ห้องนอนพักพิง
พรึ่บ!!
“อ่าส์!!ได้นอนสักที” หลังจากอาบน้ำเสร็จฉันก็ทิ้งตัวลงเตียงกว้างแต่สายตาของฉันก็ดันไปเห็นประตูเชื่อมกับของห้องฉันกับคุณจอมทัพพอดี ทำให้ฉันคิดขึ้นมาอีกว่าตอนนี้เขาจะนอนหรือยังนะหรือว่ายังทำงานอยู่หรือเปล่า?
พรึ่บ! จากที่คิดว่าจะนอนฉันก็ลงจากเตียงและเดินไปที่ประตูเชื่อมของห้องเรา ฉันเปิดประตูเบา ๆ เพราะเกรงว่าถ้าเขาหลับไปแล้วฉันจะกวนเขา
แอดดด~
แต่ภาพตรงหน้าคือเขากำลังพยายามแปะแผ่นแก้ปวดที่หลังของตัวเอง ก็เล่นทำงานเยอะซะขนาดนั้นไม่ปวดร่างกายก็แปลกแล้ว และตัวฉันก็เดินเข้าไปหาเขาอัตโนมัติทันที
“ฉันช่วยนะคะ” ฉันบอกก่อนจะแย่งแผ่นแปะจากมือของเขา
“ยังไม่นอนหรือไง?”
“ก็...กำลังจะนอนค่ะ” ฉันตอบและแปะแก้ปวดที่หลังของเขาไปด้วย แผ่นหลังกว้างเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อมีรอยแผลเป็นนิดหน่อยที่เป็นสัญลักษณ์ว่าเขาคงผ่านอะไรมาเยอะ
“แล้วทำไมไม่นอนมาเข้าห้องผู้ชายดึก ๆ มันไม่ดีไม่มีใครบอกหรือไง?”
“มีค่ะแต่ฉันไม่ได้สนใจ”
“ทำไม?” เขาหันหน้ามาถามฉัน
“ก็...คุณทัพคงไม่ทำอะไรแบบนั้นกับฉันหรอกมั้งคะ?” เขาก็แสดงอาการว่าไม่มีทางชอบฉันขนาดนี้นี่น่า ฉันจะไปกล้าคิดเข้าข้างตัวเองได้ยังไง
“หึ อย่าไว้ใจกันมากไปหน่อยเลยพักพิง” เขาหมุนตัวกลับมาหาฉันและขยับตัวมาชิดกับฉัน
“คุณทัพ...” เขาเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ฉันมากขึ้นเรื่อย ๆ
“แต่เธอก็คิดถูกแล้วละ หึ” เขาผลักออกไปทันที
“...?”
“กับผู้หญิงคนอื่นฉันอาจจะทำแบบนั้นแต่กับเธอไม่มีทาง...” สายตาของเขาที่มองมันเป็นเครื่องยืนยันว่าเขาไม่มีทางหลงมาชอบฉันจริง ๆ
“ฉันก็เหมือนกันค่ะกับผู้ชายอย่างคุณทัพฉันก็ไม่ชอบเหมือนกัน”
“ดี!!เพราะถ้ามาชอบเธอนั่นแหละจะอกหัก...มานวดให้หน่อย” พรึ่บ!!เขาเดินไปนั่งนอนคว่ำที่เตียงนอน จะทับให้หลังหักเลยคอยดู!!
“ได้เลยค่ะ!!ฉันถนัดมากกกก” ฉันหักนิ้วตัวเองดังลั่นยืดเส้นยืดสายนิดหน่อยก่อนจะขึ้นไปนวดให้เขา
หมับ!!
“อืออ!!แรง ๆ เลยพักพิง”
“ได้ค่า!!!” ฉันขึ้นคร่อมหลังของเขาก่อนจะดึงแขนของเขาแรง ๆ ทันที
กร๊อบบบ!!
“อ่าส์!!!ดีมากพักพิงแบบนั้นแหละ” จะแกล้งให้เจ็บดันชอบซะงั้น =_=
- ผู้เขียน
