"เลิกรึยังครับ พี่จะไปรับ"
"ไม่เป็นไรค่ะ มนต์จะกลับเอง"
"งั้นพี่ไปรอที่โรงแรมนะครับ"
"มนต์จะนอนที่บ้านนะคะ พี่วีก้านอนได้เลยค่ะ"
หลายวันมานี้ แม้น้ำมนต์จะรับสายเขาปกติ แต่ว่าเดี๋ยวนี้ชวนไปไหนด้วยเธอก็ไม่ไป จะไปรับก็ไม่ให้มา จะไปหาที่คอนโดเธอก็ไม่อยู่ เธอบอกว่าจะกลับไปนอนที่บ้าน แต่พอเขาไปดักรอเธอก็บอกว่าออกมาไม่ได้ต้องคอยดูแลพ่อกับแม่
เหมือนเดิมที่ว่า มันไม่เหมือนเดิมเลยสักนิด ถึงแม้ว่าเธอจะพยายามทำตัวให้เหมือนเดิมมากแค่ไหนก็ตาม เธอจงใจหลบหน้าเขาอย่างเห็นได้ชัด วีก้าวางสายจากน้ำมนต์แล้วก็หยัดกายลุกขึ้นจากเก้าอี้นวมที่เขาชอบนั่ง ออกมายืนดูทิวทัศน์ต่างๆ พยายามที่จะทำให้ตัวเองสบายใจแต่ทำอย่างไรหัวใจของเขามันก็ร้อนรนมากเหลือเกิน
วีก้าตัดสินใจลองโทรหาเพื่อนของตัวเองดูเผื่อว่ามันจะมีวิธีอะไรในการให้เขาได้กลับไปใกล้ชิดกับน้ำมนต์อีกครั้ง
"ไอ้ลม"
(ว่าไงเพี้ยน) ลมหนาวน่าจะอยู่ที่สนามแข่งรถข
