"เรา… กลับไปเป็นเหมือนเดิมได้มั้ยคะ"
"กลับไปเป็นเหมือนเดิม? "
"ค่ะ"
"น้องมนต์ต้องการอย่างนั้นเหรอครับ"
"ค่ะ" วีก้านิ่งไปชั่วครู่ เขายอมรับเลยว่าเขาอึ้งมากที่ได้ยินเธอพูดแบบนี้ ถึงเขาจะผ่านผู้หญิงมาไม่มากแต่ว่าผู้หญิงที่เขาเคยผ่านมาก็มักจะร้องขอให้เขารับผิดชอบเธอเหล่านั้น แต่น้ำมนต์กลับขอให้เขากับเธอกลับไปเป็นอย่างเดิม
"แน่ใจนะครับ" ว่าเราจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมกันได้จริงๆ เขาไม่ได้พูดต่อเพราะกำลังสังเกตท่าทีของเธออยู่
"มนต์แน่ใจค่ะ"
"ในเมื่อน้องมนต์ต้องการอย่างนั้น พี่ก็โอเคครับ"
หัวใจดวงน้อยเต้นอย่างสั่นรัวเขาตกลงที่จะกลับไปเป็นเหมือนเดิมกับเธอแทนที่เธอจะดีใจเพราะมันก็คือความต้องการของเธอ แต่ว่าเธอกลับไม่ได้รู้สึกอย่างนั้นเลยสักนิด ทำไมเธอกลับรู้สึกเสียใจขนาดนี้นะทำไม
"งั้นคืนนี้พี่จะนอนที่นี่"
"เอ๊ะ! ไม่ได้นะคะพี่วีก้า"
"ทำไมครับ"
"ก็คืนนี้มนต์อยู่"
"แต่เมื่อก่อนเวลาน้องมนต์อ
