น้ำมนต์เงียบมองเขาน้ำตาคลอเบ้าตาสวย เธอเม้มปากแน่นแล้วพยายามดิ้นเพื่อให้หลุดออกจากพันธนาการของวีก้า เธอเองก็โมโห และเขาเองก็โมโห เขาโมโหที่เธอมัวแต่หนี ที่เธอมัวแต่ไล่เขา และผลักไสเขาให้ไปไกลๆ เขารู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าเธอกับเขามันไม่มีวันเหมือนเดิมได้ ตั้งแต่จูบนั้นแล้ว แต่เธอกลับร้องขอคำว่าเหมือนเดิมกับเขาแต่เธอเองก็เป็นฝ่ายที่ไม่ยอมเหมือนเดิม
"ปล่อยมนต์ค่ะพี่วีก้า"
"พี่ไม่ปล่อยครับ น้องมนต์ตอบพี่มาก่อนสิว่าทำไมน้องมนต์ถึงไม่ยอมเป็นเหมือนเดิม" น้ำมนต์เงียบเบือนหน้าหนีเขา
"ที่น้องมนต์ไม่เหมือนเดิม เพราะรู้อยู่แก่ใจใช่มั้ยครับว่าระหว่างเรามันเหมือนเดิมไม่ได้!"
"หยุดนะคะ มนต์ไม่อยากได้ยินค่ะ"
"ทำไมครับ มีพี่เป็นสามีน้องมนต์อายมากเหรอครับ"
เพราะเขามันไม่แบดบอยเหมือนคนอื่นๆ ใช่ไหม หรือเป็นเพราะเซ็กซ์ของเขามันไม่ได้เรื่องทั้งๆ ที่เขาก็ดูแลเธอเป็นอย่างดี ดียิ่งกว่าคนที่เขาประกาศว่าจะจีบเสีย
