“สวัสดีครับคุณสายชล”
“สวัสดีครับ คุณ... แทนคุณใช่ไหม” สายชลถามเพื่อความแน่ใจ ก่อนจะจับมือตอบรับคำทักทาย เมื่ออีกฝ่ายพยักหน้ายืนยัน
“สั่งอะไรก่อนไหมครับ” ในฐานะคนนัดหมาย แม้มีเรื่องจะพูดจ่ออยู่ที่ปาก แต่เพื่อรักษามารยาท จึงจำเป็นต้องถามไถ่ตามสมควร
“น้ำเปล่าก็พอครับ” ชายหนุ่มวัยสามสิบปลาย ๆ ตอบพร้อมยิ้มหน่อย ๆ ก่อนจะประเมินคนที่นั่งอยู่ตรงข้ามอย่างพิจารณาเพราะไม่เคยเจอกันมาก่อน ได้ยินเพียงเสียงแทนคุณผ่านโทรศัพท์ ตลอดเวลาที่ได้คุยกันเป็นเวลาร่วมสองเดือน เขาไม่รู้ว่าแทนคุณมีรูปร่างหน้าตาอย่างไร แต่จากสิ่งที่เห็นตรงหน้า ค่อนข้างมั่นใจว่าไม่ได้เป็นมิจฉาชีพอย่างแน่นอน
“ผมขอเข้าเรื่องเลยนะครับ” แทนคุณบอกหลังจากประเมินสายชล แบบที่เขาทำไม่ต่างกัน ทว่าผู้มาเยือนนั้นร่ำรวยและดูน่าเกรงขาม สมกับเป็นผู้มีอิทธิพลในภูเก็ตกว่าที่คิดไว้หลายเท่า
“ครับ ผมมีธุระต้องไปทำต่อเหมือนกัน” ด้วยความที่เป็นลูกชายคน
