“ลิชา...”
เมื่อเลิกงาน แทนที่จะได้กลับมาพักผ่อน อลิชากลับเปิดประตูบ้านมาเจอแทนคุณ เธอไม่รู้ว่าคนรักเก่าเข้ามาได้ยังไง ไหนเมื่อตอนสายพี่ทรายบอกว่าเขากับพินารีเช็กเอาท์ออกไปแล้ว และนี่ก็เป็นพื้นที่ของพนักงานโรงแรมเท่านั้น เขาเข้ามาได้ยังไง...
“ปล่อย!” เธอสะบัดตัวสุดแรง ดิ้นสุดกำลังเมื่อเขาถูกเขากอด แต่ร่างกายสู้คนตัวใหญ่กว่าไม่ไหว หนำซ้ำยิ่งใกล้ ความทรงจำเก่า ๆ ยิ่งกลับมา นี่คืออ้อมกอดจากผู้ชายที่เคยรักหมดหัวใจ ตอนนี้เยื่อใยยังเหลือ ตัวเลยไม่ขยับไปไหน ทั้งที่แทนคุณปล่อยให้เป็นอิสระแล้ว
“ผมขอโทษ” เขาคุกเข่า เงยหน้าที่เต็มไปด้วยรอยช้ำจากหมัดของดีแลนขึ้นมองอลิชา เธอน้ำตาไหล ยกมือป้องปากปิดบังเสียงสะอื้น
เขาคงจะเจ็บมาก... คงอีกนานกว่าจะหายเป็นปกติ
“ผมขอโทษครับลิชา ผมกับผิง...”
อลิชาปิดหู ไม่อยากได้ยินชื่อผู้หญิงคนนั้น สายตาที่พินารีมองเธอคืนนั้น มันไม่เหลือมิตรภาพดี ๆ ที่เคยมีต่อกันเลย
“ผ
