Chapter 17
1847 คำ
หลังจากที่ปรับความเข้าใจกันได้ทั้งคู่ก็ร่วมรักด้วยความคิดถึงสัมผัสของกันและกัน ปกติเขาไม่เคยห่างหญิงสาวมากขนาดนี้มาก่อนด้วยซ้ำ และต่อจากนี้ไปเขาคงต้องเคลียร์กับครอบครัวให้เข้าใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ ท่านจะได้สบายใจและเลิกยุ่งบงการซักที
ขนมผิงขยับตัวเข้าหาพ่อเลี้ยงก่อนจะกอดเขาแน่นอย่างกลัวว่าชายหนุ่มจะหายไปจากตรงนี้
"ผิงคิดถึงพ่อเลี้ยงที่สุดเลยค่ะ"
"ฉันก็คิดถึงเธอผิง ขอถามอะไรหน่อยได้มั้ย"
พ่อเลี้ยงเอ่ยถามเสียงอ่อนโยน ที่แม่บอกว่าบางทีที่ผู้หญิงยอมอยู่ในสถานะนั้นเพราะเธอรักไม่ใช่เพราะเงิน เขาแค่อยากจะรู้ว่าขนมผิงเป็นแบบไหน
"ถามมาสิคะ ตอบได้จะตอบ"
"ทำไมถึงยังทนอยู่กับฉัน"
เขาก้มหน้ามองสบตากับหญิงสาวพร้อมกับเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงจริงจังมาก ขนมผิงนิ่งคิดเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยออกมาอย่างคนใสซื่อ
"ผิงรักพ่อเลี้ยงค่ะ"
เขาอึ้งไปเลยเมื่อได้ยินคำตอบแบบนั้น แต่หัวใจมันชุ่มชื้นแปลกประหลาดอย่างบอกไม่ถูก จะว่ารู้สึกดีมั้ยก็คงใช่แหละ
"พ่อเลี้ยงรักผิงบ้างมั้ยคะ"
ชายหนุ่มดึงหญิงสาวมาสวมกอดแน่นก่อนจะยิ้มออกมาบางๆ
"รักสิ ไม่รักจะมาง้อเหรอ"
"พูดจริงนะคะ"
ขนมผิงยิ้มออกมาอย่างดีใจ พ่อเลี้ยงพยักหน้าทั้งสองคนกอดกันแน่นอย่างกลัวว่าต่างฝ่ายจะหายไปไหนอีก หญิงสาวเพิ่งรู้ว่าสิ่งที่เธอรอคอยมาตลอดก็คือคำว่ารักจากปากของเขา เพียงแค่นี้เธอก็ยอมได้ทุกอย่างแล้ว ให้รอนานแค่ไหนต้องทนถึงเมื่อไหร่เธอยอมได้ทุกอย่างจริงๆ
"อืม จริงสิ ตอนนี้ตั้งใจเรียนให้จบก่อนแล้วเราค่อยคุยเรื่องอนาคตดีมั้ย"
"ค่ะ.. ผิงจะตั้งใจเรียนค่ะพ่อเลี้ยงรอก่อนนะอีกครึ่งปีก็จบแล้วค่ะ"
"อืม จะรอนะ"
ทั้งสองคนมองสบตากันอย่างหวานหยาดเยิ้ม พ่อเลี้ยงโน้มใบหน้าไปจูบเธออย่างดูดดื่ม ใช้เวลาอยู่ด้วยกันทั้งวันทั้งคืนเพื่อให้หายคิดถึงในระหว่างที่ไม่ได้อยู่ด้วยกันหลายวันมานี้
ทางด้านของคุณหญิงตอนนี้อยู่ที่บ้านกับป้าพา เธอเอ่ยถามคนสนิทอย่างคนสงสัย
"ตกลงลูกชายฉันไปตามหนูผิงถึงบ้าน และตอนนี้พาออกไปไหนก็ไม่รู้แล้ว"
"เจ้า เห็นว่าจะไปเคลียร์กันก่อนพรุ่งนี้จะมาคุยกับคุณหญิงด้วยกันเจ้า"
คุณหญิงพยักหน้าอย่างเข้าใจ ก็น่าจะไม่มีอะไรแล้วล่ะมั่ง พูดไปขนาดนี้แล้วแถมไปตามถึงบ้านคงเลือกได้แล้วละ
"ถ้าพรุ่งนี้พ่อเลี้ยงตัดสินใจจะรับผิดชอบหนูผิงทุกอย่าง พาจะว่ายังไง"
ป้าพามองคุณหญิงก่อนจะเงียบอย่างใช้ความคิด ถึงเธอจะเลี้ยงขนมผิงมากับมือแต่ถ้าหลานรักพ่อเลี้ยงและอยากจะคบต่อเธอก็ว่าอะไรไม่ได้
"ว่าอะไรได้ล่ะเจ้า ขนมผิงมันรักพ่อเลี้ยงขนาดนั้นโดนง้อนิดหน่อยก็ใจอ่อนแล้ว"
"ฉันสัญญานะว่าถ้าพรุ่งนี้พ่อเลี้ยงบอกว่ายินดีจะรับผิดชอบหนูผิงทุกอย่าง ฉันจะให้ทั้งสองคนแต่งงานกันแล้วอยู่ด้วยกันอย่างเปิดเผย"
"พาไม่รู้จะขอบคุณคุณหญิงยังไง ตลอดเวลาที่ผ่านมาดีกับพาตลอดแถมยังดีกับไอ่ผิงมันอีก บุญคุณครั้งนี้จะตอบแทนยังไงหมด"
ป้าพาเอ่ยออกมาอย่างซาบซึ้งใจ คุณหญิงยิ้มออกมาก่อนจะยื่นมือไปจับมือคนสนิทไว้
"ฉันสิต้องขอบคุณพา ตลอดเวลาหลายปีเรียกว่าเป็นยี่สิบสามสิบปีเลยก็ว่าได้ พาดูแลครอบครัวเรามาดีตลอด ซื่อสัตย์ไม่เคยให้ร้ายกัน ดีขนาดนี้ฉันเชื่อว่าพาจะสอนหลานให้เป็นเด็กดีน่ารัก แต่ก็คงจะอย่างนั้นไม่งั้นพ่อเลี้ยงคงไม่หลงมากขนาดนี้หรอก จริงมั้ย"
"รอดูพรุ่งนี้ก่อนเถอะเจ้า บางทีอาจจะไม่ใช่อย่างที่เราสองคนคาดเดาก็ได้เจ้า"
"เชื่อฉันเถอะฉันมองออก"
คุณหญิงยิ้มออกมาก่อนจะชวนคนสนิทออกไปทานอาหารเย็นนอกบ้าน พรุ่งนี้มาดูกันว่าลูกชายตัวดีจะตัดสินใจยังไง...
เช้าวันต่อมา....
พ่อเลี้ยงคาวีพาขนมผิงกลับมาที่บ้านตั้งแต่เช้า เขาอยากจะเคลียร์กับแม่ให้มันจบๆไปจะได้ทำงานอย่างสบายใจ ไม่งั้นต้องมาเล่นสงครามประสาทกับแม่ซึ่งไม่ใช่ทางของเขาเลย
"มาแล้วเหรอพ่อตัวดี"
คุณหญิงที่เดินออกมาจากตัวบ้านเจอลูกชายก็เอ่ยออกมาด้วยอารมณ์บึ้งบูด พ่อเลี้ยงกุมมือขนมผิงไว้แน่นก่อนจะเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง
"ผมจะรับผิดชอบผิงทุกอย่าง แต่ต้องรอให้น้องเรียนจบก่อน แม่ตกลงตามนี้มั้ยครับ"
คุณหญิงมองลูกชายสลับกับขนมผิงก่อนจะเรียกให้เด็กสาวมาหาเธอใกล้ๆ
"หนูผิงมาหาฉันนี่มา"
"ค่ะ"
ขนมผิงปล่อยมือจากชายหนุ่มก่อนจะเดินเข้าไปหาท่านอย่างว่าง่าย คุณหญิงเงยหน้ามองลูกชายก่อนจะถอนหายใจออกมาเล็กน้อย
"แม่ตกลงตามนี้ แต่ลูกควรจะไปจัดการปัญหาใหม่ก่อน ดูเหมือนว่าเราจะทำเวรทำกรรมมาเยอะนะไม่หลุดพ้นซักที"
"แม่หมายความว่ายังไงครับ.."
พ่อเลี้ยงเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจ เสียงเล็กตะโกนออกมาจากในตัวบ้านพร้อมกับเข้ามากอดแขนเขาอย่างสนิทสนม
"คาวี... คุณกลับมาแล้วเหรอคะ"
เขาเบิกตากว้างอย่างตกใจ ไม่คิดว่าจะเจอซินดี้ที่นี่อีกหลังจากที่เราสองคนตัดสินใจเป็นเพื่อนกันแล้วต่างฝ่ายต่างไปใช้ชีวิตของตัวเอง โดยเธอให้เหตุผลว่าอยากจะใช้ชีวิตให้สนุกก่อน เมื่อถึงเวลาเธอจะกลับมาหาเขาและเราสองคนจะแต่งงานกัน แต่เขาคิดว่ามันเป็นการพูดไปงั้นไม่คิดว่าเธอจะกลับมาจริงๆ
"คุณมาได้ยังไง"
"ทำไมจะมาไม่ได้คะ อีกอย่างซินดี้กลับมาตามคำสัญญาของเราสองคนไงคุณยังจำได้มั้ยคะ"
ซินดี้กอดแขนคาวีอย่างแสดงความเป็นเจ้าของ ขนมผิงมองพ่อเลี้ยงคาวีอย่างมีคำถามเต็มไปหมด ผู้หญิงคนนี้เป็นใครและมีความสัมพันธ์อะไรกับพ่อเลี้ยงแล้วทั้งสองคนสัญญาอะไรกัน
พ่อเลี้ยงคาวีหันไปมองขนมผิงอย่างเป็นกังวล จะดีอยู่แล้วเชียวความวุ่นวายมาอีกแล้ว เห้อ! อย่างที่แม่เขาบอกจริงๆ ไม่รู้ว่าไปทำเวรทำกรรมอะไรมาถึงได้ซวยซ้ำซวยซ้อนขนาดนี้
"เอ่อ.. คือ"
ขนมผิงเดินหน้างอออกไปจากตรงนั้นทันที พ่อเลี้ยงจะเดินตามแต่คุณหญิงห้ามไว้ซะก่อน
"แม่จัดการเอง"
คุณหญิงเดินตามหญิงสาวไปในห้องรับแขก เธอไม่ชอบเด็กที่ชื่อซินดี้เพราะหล่อนมีนิสัยทุกอย่างไม่เหมาะสมกับลูกชายของเธอเลย แถมยังรักความสบายไม่เหมาะสมกับการมาอยู่ที่ไร่แบบนี้
"หนูผิงโอเคมั้ยลูก"
ขนมผิงทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ เพิ่งจะดีขึ้นมาแท้ๆผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้โผล่มาอีกแล้ว คุณหญิงเดินเข้ามาใกล้เด็กสาวก่อนจะดึงเข้ามากอดปลอบ
"ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครเหรอคะ เขาสัญญาอะไรกับพ่อเลี้ยง แล้วเธอจะมาแย่งพ่อเลี้ยงไปจากผิงมั้ยคะ"
หญิงสาวเอ่ยออกมาอย่างกังวล เธอทำเหมือนสนิทสนมกับพ่อเลี้ยงเกินคนรู้จัก คุณหญิงผละออกก่อนจะลูบผมหญิงสาวอย่างเอ็นดูกับความใสซื่อของเด็กตรงหน้า
"พ่อเลี้ยงรักหนูผิงจะตายไม่มีทางกลับไปคว้าผู้หญิงที่เลิกรากันไปแล้วหรอก แต่เขาสองคนจากกันด้วยดีเหตุผลที่เลิกเพราะเหมือนจะแยกกันไปใช้ชีวิต ก่อนไปสัญญาว่าจะกลับมาหาแล้วแต่งงานกัน พ่อเลี้ยงคิดว่าเธอพูดไปงั้นเพราะอยากจะไปจากเขา แต่อยู่ๆกลับมาซะงั้น"
"แสดงว่าเขาสองคนเคยรักกันมาก่อน แล้วแบบนี้ถ่านไฟเก่ามันจะ..."
"เอาน้ำราดให้มันดับลงตรงนั้นเลย ไม่ต้องให้มันลุกขึ้นมาได้อีก ผู้ชายเขาเลือกเราแล้วอย่ามาท้อตอนนี้สิลูก เราต้องทวงของๆเราคืนนะ"
ขนมผิงมองหน้าคุณหญิงที่มีสีหน้าจริงจังมากจนเธออดแปลกใจไม่ได้
"คุณหญิงไม่ชอบเธอเหรอคะ"
"ไม่ชอบมากเลยด้วย แต่หล่อนก็ไม่ได้ทำอะไรผิดจะให้ไล่ไปตรงๆก็ไม่ดีใช่มั้ยละ เพราะฉะนั้นหนูต้องแสดงตัวว่าพ่อเลี้ยงเป็นของเรามีเจ้าของแล้ว อย่าให้มาแย่งไปได้เข้าใจมั้ยลูก"
ขนมผิงพยักหน้าออกมาทันที อดีตก็คืออดีตอย่าให้มาทำให้ความสัมพันธ์ของเธอกับพ่อเลี้ยงต้องบาดหมางกัน
"ค่ะคุณหญิง ผิงจะไม่ยอมให้ใครมาแย่งพ่อเลี้ยงไปเด็ดขาด"
"ดีมาก อ๋อแม่จะถามว่าหนูนอนกับพ่อเลี้ยงทุกคืนได้ป้องกันรึเปล่า"
"ค่ะ ผิงกินยาคุมค่ะ"
เธอเอ่ยออกมาเขินอายเล็กน้อย คุณหญิงยิ้มออกมาก่อนจะจับมือเด็กสาวให้ตามไปที่ห้องนอนทันที ป้าพาเดินเข้ามาด้วยเช่นกันมองคุณหญิงที่เปิดกล่องจะไรซักมาออกมาก่อนจะส่งให้ขนมผิง
"กินนี่แทน ยาคุมตัวเดิมไม่ต้องกินแล้ว ตัวนี้กินแล้วหน้าใสสวยมากเลยด้วย"
"จริงเหรอคะ.. งั้นผิงเปลี่ยนมากินตัวนี้ก็ได้ค่ะ"
เธอรับมาก่อนจะยกมือไหว้ คุณหญิงยิ้มมุมปากออกมาเล็กน้อยมองเด็กสาวที่เดินไปยังประตูชะเง้อคอมองไปดูว่าพ่อเลี้ยงกับผู้หญิงคนนั้นกำลังคุยอะไรกันอยู่
"คุณหญิงทำไมมียาคุมด้วยเจ้า"
ป้าพากระซิบถามอย่างสงสัย ท่านปิดกล่องแล้วเอาไว้ตามเดิมก่อนจะยิ้มมุมปากออกมาอย่างเจ้าเล่ห์
"ไม่ใช่ยาคุมแต่เป็นยาบำรุง"
"ห๊ะ! ยาบำรุงแบบนี้ไอ่ผิงก็ท้องสิเจ้า"
"เสียงดังทำไมเล่า! ก็ให้ท้องไงฉันไม่อยากได้ลูกสะใภ้เป็นแม่ซินดี้นั้นหรอกนะ พาอยู่มานานก็รู้ดีว่าฉันไม่ชอบแม่คนนั้นมากขนาดไหน ถ้าแม่ผิงท้องขึ้นมาฉันจะจับแต่งงานไปเลย แม่นั้นนะมันร้ายถึงจะรู้ว่าพ่อเลี้ยงมีเจ้าของมันก็ไม่ยอมไปหรอก ที่กลับมาก็คงจะไปไหนไม่รอดนะสิ พูดแล้วอารมณ์เสีย!"
ป้าพามองคุณหญิงอย่างทึ่งสุดขีด นี่ถึงขนาดสลับยาคุมให้ขนาดนี้คงกะว่าจะให้หลานเธอท้องแล้วจะจัดการรวบหัวรวบหางเด็กทั้งสองคน ตกลงว่าคนที่ร้ายจริงๆไม่ใช่พ่อเลี้ยงแต่เป็นคุณหญิงนั้นแหละที่ร้ายที่สุด
- ผู้เขียน
